💠سکوت پیش از توفان یا معامله پشت پرده؟
مردم ایران خواهان سرنگونی‌ رژیم هستند، نه صلح با سرکوبگر

نویسنده: ویکتوریا آزاد – مؤسس شبکه ایرانیاران
۲۵ فروردین ۲۵۸۴

در روزهایی که خبر مذاکرات میان نماینده ویژه رئیس‌جمهوری ایالات متحده با نماینده جمهوری اسلامی در مسقط منتشر شد، دستگاه تبلیغاتی رژیم اسلامی در ایران با تمام توان تلاش میکند این گفت‌وگو را به‌مثابه آغاز دوران صلح، ثبات اقتصادی و کاهش فشارهای جهانی وانمود کند. وعده کاهش قیمت ملک، دلار و طلا از سوی عوامل نظام در فضای مجازی پمپاژ می‌شود تا امید کاذبی در جامعه ایجاد شود.

اما واقعیت از جنس دیگری‌ست. مردم ایران هر بار که شاهد آرامش ظاهری از سوی رژیم بوده‌اند، دقیقاً در پی آن، با موجی از سرکوب، دستگیری، گرانی و دروغ مواجه شده‌اند. تجربه‌ی توافق برجام، عهدشکنی‌های رژیم، ادامه برنامه‌های موشکی، دخالت‌های منطقه‌ای و سرکوب داخلی نشان داده است که صلح و ثبات واقعی تنها با پایان حیات سیاسی این رژیم میسر است، نه با توافق‌های موقت و پشت‌پرده.

ایران امروز یک کشور گروگان‌گرفته‌شده است. مردمی که دهه‌هاست از ابتدایی‌ترین حقوق خود محرومند، خواهان آزادسازی کامل میهن خود از یوغ حاکمیت ایدئولوژیک‌اند. در چنین شرایطی، هرگونه توافق پشت‌پرده‌ای که به رژیم تنفس مصنوعی بدهد، در تضاد کامل با خواست ملت ایران است.

بسیاری از ناظران نگران آن هستند که ترامپ – که همواره دولت‌های پیش از خود را به مماشات با جمهوری اسلامی متهم می‌کرد – اکنون خود در مسیر همان اشتباه قدم بگذارد. اما نباید فراموش کرد که شاید این مذاکرات بخشی از یک بازی بزرگ‌تر باشد: شاید ترامپ قصد دارد از مسیر دیپلماسی، به جهانیان اثبات کند که رژیم ایران اصلاح‌پذیر نیست، تا بعداً با مشروعیت بین‌المللی، ضربه نهایی را وارد سازد؛ شاید او به‌دنبال تکرار مدل حمله به لیبی یا عراق است، و حتی رسیدن به جایزه صلح نوبل از مسیر جنگ با یک رژیم خطرناک.

در عین حال، نباید از یاد برد که رژیم ایران از تظاهر به ثبات و امید اقتصادی برای مدیریت افکار عمومی استفاده می‌کند. هر زمان این رژیم لبخند می‌زند، پشت آن چنگال سرکوب پنهان است. تجربه تاریخی مردم ایران به آنها آموخته است که هیچ آرامشی از درون این حکومت برنمی‌خیزد، بلکه تنها بهانه‌ای‌ست برای خرید زمان و زنده‌ ماندن.

صدای واقعی مردم ایران چیست؟
مردم ایران در انتظار توافق میان ترامپ و جمهوری اسلامی نیستند. آنها منتظر حمله‌ای تعیین‌کننده از سوی آمریکا و اسرائیل به پایگاه‌های رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران در داخل کشور هستند. آنها خواهان قرار گرفتن نام سپاه در فهرست سازمان‌های تروریستی هستند، نه مشروعیت‌بخشی بیشتر به آن. آنها در انتظار حمایت دولت‌های خارجی برای فروپاشی این رژیم‌اند، نه مذاکره و مصالحه با آن.

مردم ایران به‌شدت نگران پیامدهای این مذاکرات‌اند؛ نگران آنکه به رژیمی که مشروعیت سیاسی و اخلاقی‌اش را نزد ملت از دست داده، جانی دوباره بخشیده شود. آنها خواهان خلع مشروعیت کامل رژیم‌اند، نه اینکه با لبخندهای دیپلماتیک، به آن اعتباری دوباره داده شود.

و اما هشدار…

مردم ایران هوشیارند. صدای آنها، صدای نسل‌هایی‌ست که از ستم، تبعیض، فساد و ایدئولوژی سیاسی خسته‌اند. آنان به‌روشنی اعلام می‌کنند که صلح با دیکتاتور، خیانت به آینده ایران است. جامعه جهانی باید بداند که هرگونه مماشات با رژیم، نه‌تنها کمکی به صلح نمی‌کند، بلکه طول عمر یک ماشین سرکوب را تمدید می‌کند. اکنون زمان آن است که جهان، صدای مردم ایران را بشنود، نه صدای لابی‌های رژیم را.

🔴 خواهش میکنم به پیام ویدیو ضمیمه این مقاله که توسط یکی از ایرانیاران عزیز در ایران تهیه شده توجه کنید زیرنویس انگلیسی هم دارد.
این نوشته به ترامپ و نتانیاهو ارسال میشود.

💎 @iranyarannetwork1398

⸻

Title: The Calm Before the Storm—or a Backroom Deal? Iranians Demand the Overthrow of the Regime, Not Peace With the Oppressor

By Victoria Azad
2025/04/14

Recent news of indirect negotiations between the United States and the Islamic Republic in Muscat has ignited a wave of concern and anger among Iranians, both inside the country and in the diaspora. While the White House described the talks as “positive and constructive,” millions of Iranians saw only red flags.

We have been down this road before. Negotiations, diplomatic gestures, and so-called “peace efforts” have repeatedly extended the regime’s life, allowed it to regroup, and intensified its repression. Every time the regime is on the brink of collapse—politically, economically, and socially—some international actors throw it a lifeline under the guise of diplomacy.

Let us be clear: the Iranian people are not waiting for a Trump–Khamenei agreement. They are waiting for the U.S. and Israel to launch targeted military action against the regime’s repressive institutions and IRGC bases inside Iran. They expect the full designation of the Islamic Revolutionary Guard Corps as a terrorist organization. They are waiting for international alliances to help dismantle this criminal system—not negotiate with it.

The regime’s jubilant reaction to the Muscat meetings—flooding Iranian cyberspace with promises of lower housing prices, a stronger rial, and economic recovery—feels not just exaggerated, but delusional. In economic terms, no halfway-negotiation or symbolic statement can rescue a system plagued by corruption, mismanagement, and global isolation. What we are seeing is not market recovery; it is the regime’s propaganda machine at work. The people aren’t buying it.

Inside Iran, every sign of regime optimism signals danger. Historically, the more the Islamic Republic boasts of peace and progress, the more brutal its crackdown becomes. And now, they are trying to sell the idea that Trump—the man who withdrew from the nuclear deal and crushed the regime with “maximum pressure”—is ready to reconcile. But what if this is a calculated move?

Perhaps Trump, as a seasoned strategist, is setting the stage. By appearing open to dialogue and exhausting diplomatic channels, he could be building a case to prove that the regime is beyond reform, incapable of compromise, and dangerous to regional and global stability. In doing so, he could unite international consensus around military action—not as a first resort, but as an unavoidable conclusion. In such a scenario, Trump could claim not only victory, but also legitimacy—and even a Nobel Peace Prize for restoring regional peace by removing a terrorist regime.

We do not know which way the wind will blow. But what we do know is this: the Iranian people want freedom. They want the fall of the Islamic Republic. They are not asking for peace with the oppressor; they are demanding justice.

They are watching closely. And they will never forget who stood with them—and who helped prolong their
suffering.

💠 Please pay attention to the video message attached to this article.

This video was produced by IranYaran in Iran.

💎 @iranyarannetwork1398

My article about Iran and US discussion in Muscat
‎مقاله من در تایمز اسراییل در خصوص گفتگوی ایران و امریکا

‎The Calm Before the Storm in Iran ⁦ https://blogs.timesofisrael.com/the-calm-before-the-storm-in-iran/

‎We do know is this: the Iranian people want freedom. They want the fall of the Islamic Republic. They are not asking for peace with the oppressor; they are demanding justice.
‎They are watching closely. And they will never forget who stood with them—and who helped prolong their
‎suffering.
‎⁦ @realDonaldTrump⁩
‎⁦ @DonaldJTrumpJr⁩
‎⁦ @netanyahupersia⁩
‎⁦ @netanyahu⁩
‎⁦ @SecRubio⁩
‎⁦ @marcorubio⁩
‎⁦ @WhiteHouse⁩
‎⁦ @TheMossadIL⁩
‎⁦ @Jerusalem_Post⁩
‎⁦ @thewashingnews⁩
‎⁦ @ILTVNews⁩
‎⁦ @EricTrump⁩


بفارسی 👇👇

https://t.me/iranyarannetwork1398/34580

🔹 ۱۳ آوریل در مقابل کاخ سفید تظاهراتی برپا شد در حمایت از رضا پهلوی که به تعبیر شهرام ماکویی مبتکر این تظاهرات شرم آور بوده!

ارزیابی گروک از تعداد جمعیت شرکت کننده در تظاهرات واشنگتن بعد از ماهها تبلیغ جهت حضور ایرانیان، چنین است؛

‏برای تخمین تعداد، می‌توانیم از روشی شبیه به "روش جاکوبز" استفاده کنیم، که در آن منطقه را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرده و تعداد افراد در هر بخش را تخمین می‌زنیم. با مشاهده فریم‌ها، به نظر می‌رسد که密度 جمعیت در برخی لحظات بیشتر است، اما در کل، افراد در یک مسیر نسبتاً باز حرکت می‌کنند.
اگر فرض کنیم که در هر بخش از مسیر حدود 10 تا 15 نفر حضور دارند و این بخش‌ها حدود 30 تا 40 بار در طول ویدیو تکرار می‌شوند، می‌توانیم تخمینی بین 300 تا 600 نفر داشته باشیم. البته این تخمین تقریبی است و ممکن است با واقعیت کمی تفاوت داشته باشد.

‏می‌توان گفت که تعداد تظاهرکنندگان احتمالاً بین 300 تا 600 نفر بوده است. ⁦ grok.x.com⁩

و اما ارزیابی شهرام ماکویی از تعداد شرکت کنندگان در گردهمایی 13 آوریل، اینست که این تعداد کم تظاهرکننده در جلوی کاخ سفید در حمایت از #رضا_پهلوی شرم‌آور بود؟!

‏ شهرام ماکویی، شاه‌پرست و طراح پروژه گردهمایی واشنگتن در روز یکشنبه ۱۳ آوریل جلوی کاخ سفید نسبت به عدم استقبال ایرانیان چنین میگوید؛

‏"به نظرم شرم‌آور است که ایرانیان مریلند، ویرجینا و واشینگتن دی‌سی، که با بیست دقیقه، یک ربع، سی دقیقه تردد میتوانستند بیایند، آن هم روز یکشنبه تعطیل، آن هم بعد از ظهرش، صبح روز هم نبود…"

‏ "از دو ماه قبل و از لحاظ تبلیغاتی ما سنگ تمام گذاشتیم. در تمام کانال‌های اجتماعی، شبکه‌های اجتماعی…دیگه، تلویزیون‌ها، روزنامه‌ها، همه جا، از ⁧ #من_و_تو⁩ تا ⁧ #کیهان_لندن⁩ … شبکه جهانی پارس …شبکه جهانی نهال آزادی، روزنامه‌های خوب جوانان و تهران…اینا...همه این دوستان سنگ تمام گذاشتند که این پیغام را برسانند…تمام افراد در سراسر کشور از داخل پیغام می‌دادند و مطلع بودند از امروز، حالا چطور شده که ایرانیان این منطقه واشینگتن و مریلند و ویرجینیا، نخواستند شرکت بکنند…واقعاً نمی‌دانم، و می‌دانم که واقعاً شرم‌آور است."

بنابراین؛
آن های و هوی و ادعاهایی که در فضای سایبری در خصوص پایگاه رضا پهلوی می شنویم با آنچه در واقعیت وجود دارد زمین تا آسمان فرق دارد.

💎 @iranyarannetwork1398