#ایران_بریفینگ / حیدر قربانی، زندانی سیاسی کرد ایرانی، روز یکشنبه ۲۸ آذر اعدام شد. او در مهرماه سال ۱۳۹۵ به همراه دو نفر دیگر به اتهام "قتل چند عضو سپاه در کامیاران" دستگیر شده بود.

حیدر قربانی خود تصریح کرده بود، هرگز نه عضو گروهی، مثلا حزب دموکرات بوده (برخلاف آنچه در اتهاماتش ذکر شده) و نه هرگز از سلاح استفاده کرده است.
وکیل حیدر قربانی #قوه_قضائیه #جمهوری_اسلامی را به تلاش برای سنگین‌تر کردن پرونده قربانی متهم کرده و گفته بود، "دادگاه کیفری سنندج نیز حیدر قربانی را به معاونت در قتل متهم کرده و نه حتی مباشرت یا مشارکت در قتل، اما از سوی دیگر پرونده‌ای با اتهام بغی برای او تشکیل داده است".
شبکه پرس تی‌وی، شبکه انگلیسی‌زبان جمهوری اسلامی، سه سال پیش فیلمی از اعترافات حیدر قربانی پخش کرد. حتی در این فیلم نیز قربانی تنها می‌گوید که یک ماشین سرقتی خریده، پلاکش را جعل کرده و با دو نفر دیگر با آن به سراغ مقتولان رفته‌اند.
اظهارات خانواده حیدر قربانی
پسر حیدر قربانی نیز در ۶ شهریور ۱۴۰۰ با انتشار ویدیوی تاکید کرد پدرش جرمی مرتکب نشده و زیر شکنجه از او اعتراف گرفته شده است. او در این پیام خواستار همبستگی مردم برای متوقف کردن حکم اعدام پدرش شده بود.

شراره صادقی، همسر حیدر قربانی هم در ویدیوی دیگری با توضیح روند دستگیری و شکنجه گفت #نیروهای_امنیتی وقتی دیدند که "پرونده‌سازی" برای حیدر قربانی به آنها امکان اعدام او را نمی‌دهد، در آبان‌ماه سال ۱۳۹۸ برای او یک "پرونده محرمانه" تشکیل دادند.
به گفته خانم #شراره_صادقی ، وکیل وقت آقای قربانی حتی اجازه مطالعه این پرونده را نداشته است.
امروز مراسم چهلمین روز اعدام #حیدر_قربانی در #کامیاران برگزار شد.
خانواده این شهید اعلام کرده‌اند: ما برای شهیدان گریه و ناله نمیکنیم،راهشان را ادامه میدهیم.
#اعدام_نکنید #نه_به_جمهوری_اسلامی

@irbriefing

#ایران_بریفینگ / از زینب جلالیان به عنوان قدیمی‌ترین و تنها زندانی سیاسی زن با حکم حبس ابد در ایران نام برده می‌شود. او در تمام مدت حبس خود از داشتن حق مرخصی محروم بوده و طی این مدت با وجود بیماری‌های مختلف بارها به شکل غیرقانونی بین چندین زندان‌ جابه‌جا شده است.
#زینب_جلالیان متولد سال ۱۳۶۱ در ماکو در استان آذربایجان غربی است.
او در سال ۱۳۷۸ به همراه خواهرش به اقلیم کردستان عراق رفت و ابتدا به حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) پیوست و در سال ۱۳۸۲ پس از تاسیس حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به عضویت شاخه زنان این حزب درآمد.
اسفند ۱۳۸۶ در حالی که با یک مینی‌بوس بین‌شهری از #کامیاران عازم #کرمانشاه بود در ورودی این شهر (قزانچی) در مقابل چشمان مسافران توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.
او در زمان بازداشت سعی می‌کند با فریاد زدن نامش و سر دادن شعار مسافران را متوجه هویت و وابستگی سیاسی خود کند. اما با این وجود تا حدود دو ماه بعد خانواده و دوستانش از بازداشت او مطلع نمی‌شوند.

زینب جلالیان در نامه‌ای از زندان، که به مناسبت روز جهانی زنان در اسفند ۱۳۹۶ منتشر شد، می‌نویسد: "لباس‌های مرا بر روی تنم پاره کردند، چشم‌هایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند و شکنجه وحشتناک مرا شروع کردند. با کابل به زیر پاهایم شلاق زدند، پاهایم خیلی وحشتناک متورم و کبود شده بودند. این قدر مرا شکنجه کردند که دیگر هیچی را احساس نمی‌کردم، تمام تنم بی‌حس شده بود و دیگر اختیار جسمم را نداشتم. اگر بگویم قلم از نوشتن درد و رنجم قاصر است، مبالغه نکرده‌ام. چون من فقط قسمت کمی از شکنجه‌هایم را برای شما بازگو کردم."
سازمان عدالت برای ایران در گزارشی در سال ۱۳۹۳ به مناسبت هفتمین سال حبس زینب جلالیان، بر پایه "مستندات، شواهد و مدارک غیرقابل انکار" تایید کرد که او مورد شکنجه‌هایی چون "کوبیدن سر به دیوار به نحوی که موجب شکستگی پیشانی و تورم چشم‌ها شده، زدن کابل به کف پا، بازجویی با چشم‌بند و دست‌بند و پابند، در حالی که دست‌ها و پاهای وی به هم زنجیر شده بوده و تهدید به تجاوز" قرار گرفته است.
#اخبار_زندانیان_سیاسی_عقیدتی
Irbr.news
@irbriefing