Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
@kanalemahastim
کمی در مورد جنایت تهران
سالها میشود که جامعه شناسی سیاسی و علوم سیاسی خوانده ام و میخوانم
هیچوقت هم نخواسته ام این جمله ی معروف را بگویم که «من سیاسی نیستم» و میانه ی خوبی هم با کسانی که این جمله را می گویند ندارم
جسته و گریخته هم فعالیت های سیاسی سازمانی داشته ام
اما هر چه فکر کردم نتوانستم خودم را قانع کنم که تحلیلم را از اتفاقات اخیر بنویسم و بگویم که داستان این است و آن نیست یا فلان بود و بهمان نبود
معتقدم در آینده ی نه چندان دور همه چیز برای دوستدارن «فهمیدن» مثل روز روشن خواهد شد.
اما امروز تصمیم گرفتم نظرم را در مورد مبحثی که تقریبا همه در موردش حرف میزنند بنویسم
«اتحاد» واژه ای که این روزها دهان به دهان می چرخد که جای خوشحالی دارد و انسان را به «جامعه» امیدوار می کند
من هم خواهان اتحادم، یعنی سالهاست که در آرزوی اتحادم
اما اتحاد چه و چه؟
اتحاد که و که؟
برای من اتحاد فقط در الفاظی مثل مردم و ملت معنا پیدا می کند نه چیز دیگری
«همبستگی دولت و ملت» را نمی توانم در این سرزمین درک کنم
اینکه بیاییم برای مقابله با دشمن «فرضی» سی و هشت ساله ی خارجی با دشمن «واقعی» سی و هشت ساله ی داخلی متحد بشویم را نمی فهمم.
دشمنی که بیش از تمام دشمنان خارجی (حتی صدام) دستش به خون مردم این سرزمین آلوده ست.
چه سرها که بر دار کردند، چه پوست ها که کندند، چه بدن ها که قطعه قطعه شد، چه صورت ها که سوخت.
دشمنی که برای همیشه از «نوشابه» متنفرمان کرد.
دردم میگیرد وقتی یادم می افتد سیرجانی را چطور کشتند، فرخزاد را چطور قطعه قطعه کردند، چه بلایی سر مختاری آوردند ...
اه...
لعنت به نوشتن، لعنت به فکر کردن
نه
من به هیچ بهانه و دلیلی با این جانیان متحد و همدست نمیشوم
من با کودکان کار، با کارگران معدن، با زنان کارگر، با کولبران، با فرودستان و با همه ی آنهایی که میخواهند و نمیشود، متحد میشوم
علیه خشونت و جنایت و کشتار
علیه جانیان داخلی و خارجی (که قطعا داخلی ها مقدم ترند)
من هم متحد میشوم با مردمم
با وطنم
اما نه سبز میشوم ، نه بنفش و نه هیچ رنگ وابسته ای
بیرنگ میمانم و با شما علیه ظلم و جنایت و ترور متحد میشوم.
به امید روزی که وطن دوباره وطن شود...
#متحد_شوید
👇🏻👇👇🏻
@kanalemahastim
کمی در مورد جنایت تهران
سالها میشود که جامعه شناسی سیاسی و علوم سیاسی خوانده ام و میخوانم
هیچوقت هم نخواسته ام این جمله ی معروف را بگویم که «من سیاسی نیستم» و میانه ی خوبی هم با کسانی که این جمله را می گویند ندارم
جسته و گریخته هم فعالیت های سیاسی سازمانی داشته ام
اما هر چه فکر کردم نتوانستم خودم را قانع کنم که تحلیلم را از اتفاقات اخیر بنویسم و بگویم که داستان این است و آن نیست یا فلان بود و بهمان نبود
معتقدم در آینده ی نه چندان دور همه چیز برای دوستدارن «فهمیدن» مثل روز روشن خواهد شد.
اما امروز تصمیم گرفتم نظرم را در مورد مبحثی که تقریبا همه در موردش حرف میزنند بنویسم
«اتحاد» واژه ای که این روزها دهان به دهان می چرخد که جای خوشحالی دارد و انسان را به «جامعه» امیدوار می کند
من هم خواهان اتحادم، یعنی سالهاست که در آرزوی اتحادم
اما اتحاد چه و چه؟
اتحاد که و که؟
برای من اتحاد فقط در الفاظی مثل مردم و ملت معنا پیدا می کند نه چیز دیگری
«همبستگی دولت و ملت» را نمی توانم در این سرزمین درک کنم
اینکه بیاییم برای مقابله با دشمن «فرضی» سی و هشت ساله ی خارجی با دشمن «واقعی» سی و هشت ساله ی داخلی متحد بشویم را نمی فهمم.
دشمنی که بیش از تمام دشمنان خارجی (حتی صدام) دستش به خون مردم این سرزمین آلوده ست.
چه سرها که بر دار کردند، چه پوست ها که کندند، چه بدن ها که قطعه قطعه شد، چه صورت ها که سوخت.
دشمنی که برای همیشه از «نوشابه» متنفرمان کرد.
دردم میگیرد وقتی یادم می افتد سیرجانی را چطور کشتند، فرخزاد را چطور قطعه قطعه کردند، چه بلایی سر مختاری آوردند ...
اه...
لعنت به نوشتن، لعنت به فکر کردن
نه
من به هیچ بهانه و دلیلی با این جانیان متحد و همدست نمیشوم
من با کودکان کار، با کارگران معدن، با زنان کارگر، با کولبران، با فرودستان و با همه ی آنهایی که میخواهند و نمیشود، متحد میشوم
علیه خشونت و جنایت و کشتار
علیه جانیان داخلی و خارجی (که قطعا داخلی ها مقدم ترند)
من هم متحد میشوم با مردمم
با وطنم
اما نه سبز میشوم ، نه بنفش و نه هیچ رنگ وابسته ای
بیرنگ میمانم و با شما علیه ظلم و جنایت و ترور متحد میشوم.
به امید روزی که وطن دوباره وطن شود...
#متحد_شوید
👇🏻👇👇🏻
@kanalemahastim