جنبش ملّى ماهستيم
متن حسین دولت آبادی: با سلام و آرزوی تندرستی، نیاز به یاد آوری نیست که من از چشم برادرم محمود به دنیا نگاه نکرده ام و از چشم او به دنیا نگاه نمی کنم، اگر غیراین می بود، نیمی از عمرم را در تبعید و دور از مردم و میهنم نمی گذراندم.از قدیم گفته اند برادر را…
حسین دولت آبادی برادر محمود دولت آبادی متنی گلایه آمیز در رابطه با برخورد مردم با محمود دولت آبادی خطاب به آنها نوشت که من هم نظرم را خطاب به ایشان اینجا مینویسم:
آقای حسین دولت آبادی عزیز، کسی انتظار ندارد نویسنده قهرمان باشد اما انتظار هم ندارد نویسنده اگر مردمی ست پشت به مردم کند! وقتی نویسنده ای توانا و محبوب مردم که عملکرد و حرفش تاثیر عمیقی بر جامعه و مردم دارد، در بزنگاه های تاریخی با سخنانش مردم را به بیراهه بکشاند و آنها را تشویق به حمایت از جانیان کند چه انتظاری از مردم دارید؟ بر کسی پوشیده نیست که کسانی چون #محمود_دولت_آبادی و #هوشنگ_ابتهاج با گذاشتن پا بر روی کول مردم اینگونه سوار بر اسب مرادند و در حالیکه نویسندگان و شاعران و هنرمندان ما هیچ امکاناتی ندارند و مدام زیر فشار حکومتی برای چاپ آثارشان هستند و برخی در زندانند و فشار و خفقان و سرکوب مردم آنچنان گسترده شده که هر روز شاهد تظاهرات ها و اعتصاب های وسیع هستیم و نفرت مردم از هر دو‌جناح حاکم به اوج خود رسیده، آنها از این شب نشینی حکومتی به آن دیگری میروند و از حمایت بیت رهبری و نظام برخوردارند، در چنین شرایطی مردم حق دارند که خشمگین باشند و نه تنها خشم خود را به اشکال مختلف بروز دهند بلکه حتی آنها را در ادبیات باور نکنند! خود من از تین ایجری عاشق شعر و ادبیات این دو بودم اما حال یکی از آنها هستم که دیگر شعرها و غزلیات زیبا و عاشقانه ی سایه و ادبیات شاعرانه ی دولت آبادی نه تنها برایم جذابیت ندارد بلکه آنها را دروغی بیش نمی پندارم! چطور می‌توان آنچنان احساسی و عاشقانه از مردم و دردشان نوشت و سرود اما در عمل مقابل آنها بود؟ به جز فرصت طلبی و منافع طلبی و نون به نرخ روز خوردن چیزی دیگری هم هست؟ در کجای دنیا فرصت طلبان محبوب مردم بودند که در ایران باشد؟
آثار آنها جاودانه خواهد ماند اما عملکرد ضدمردمی و فرصت طلبانه شان نیز جاودانه خواهد ماند و از حافظه ی تاریخی مردم پاک نخواهد شد!
با مهر
اختر قاسمی(روزنامه نگار و عكاس مقيم آلمان)🌿
@KanaleMaHastim
آقای حسین دولت آبادی عزیز، کسی انتظار ندارد نویسنده قهرمان باشد اما انتظار هم ندارد نویسنده اگر مردمی ست پشت به مردم کند! وقتی نویسنده ای توانا و محبوب مردم که عملکرد و حرفش تاثیر عمیقی بر جامعه و مردم دارد، در بزنگاه های تاریخی با سخنانش مردم را به بیراهه بکشاند و آنها را تشویق به حمایت از جانیان کند چه انتظاری از مردم دارید؟ بر کسی پوشیده نیست که کسانی چون #محمود_دولت_آبادی و #هوشنگ_ابتهاج با گذاشتن پا بر روی کول مردم اینگونه سوار بر اسب مرادند و در حالیکه نویسندگان و شاعران و هنرمندان ما هیچ امکاناتی ندارند و مدام زیر فشار حکومتی برای چاپ آثارشان هستند و برخی در زندانند و فشار و خفقان و سرکوب مردم آنچنان گسترده شده که هر روز شاهد تظاهرات ها و اعتصاب های وسیع هستیم و نفرت مردم از هر دو‌جناح حاکم به اوج خود رسیده، آنها از این شب نشینی حکومتی به آن دیگری میروند و از حمایت بیت رهبری و نظام برخوردارند، در چنین شرایطی مردم حق دارند که خشمگین باشند و نه تنها خشم خود را به اشکال مختلف بروز دهند بلکه حتی آنها را در ادبیات باور نکنند! خود من از تین ایجری عاشق شعر و ادبیات این دو بودم اما حال یکی از آنها هستم که دیگر شعرها و غزلیات زیبا و عاشقانه ی سایه و ادبیات شاعرانه ی دولت آبادی نه تنها برایم جذابیت ندارد بلکه آنها را دروغی بیش نمی پندارم! چطور می‌توان آنچنان احساسی و عاشقانه از مردم و دردشان نوشت و سرود اما در عمل مقابل آنها بود؟ به جز فرصت طلبی و منافع طلبی و نون به نرخ روز خوردن چیزی دیگری هم هست؟ در کجای دنیا فرصت طلبان محبوب مردم بودند که در ایران باشد؟
آثار آنها جاودانه خواهد ماند اما عملکرد ضدمردمی و فرصت طلبانه شان نیز جاودانه خواهد ماند و از حافظه ی تاریخی مردم پاک نخواهد شد!
با مهر
اختر قاسمی(روزنامه نگار و عكاس مقيم آلمان)🌿
@KanaleMaHastim