[Forwarded from as _mdn]
امشب بی نهایت خوشحالم ، پر از تموم حسای خوب دنیام !
امشب حتما باز هم ب تموم داشته هام فکر می کنم و انقدر آرزوهام رو توی ذهنم تجسم می کنم ک تصویر روشنی از آن ها در ذهن داشته باشم!
من تبدیل به همان چیزی خواهم شد ک خودم تصور می کنم و حتما در مورد چیزهایی فکر می کنم ک می خواهم !
و با پذیرش کامل مسولیت خودم و آنچه برایم اتفاق می افتد ذهنم را همیشه مثبت نگه خواهم داشت !
خود را دقیقا توی اون شرایط با تک تک جزییات و اتفاقات تصویر می کنم ، چون حتی فکر رسیدن ب آرزوهام حس خوبی بهم میده و کاینات رو موظف می کنم ک تک تک شون رو ب حقیقت برسون !
این جوری آرزوهام رو تبدیل ب هدف خواهم کرد و برای رسیدن ب یکایکشون بی وقفه تلاش خواهم کرد و یقین دارم با دستان خودم ب آن ها رنگ واقعیت خواهم پاشید !
من از پیش ب خود قول داده ام ک هرگز مایوس و امید نشوم و در راه رسیدن ب اهدافم صبور باشم و هرگز دست از تلاش بر نخواهم داشت !
اگر دیگران توانسته اند ب موفقیت برسن پس یقینا من هم می توانم ،من به تازگی مسیر موفقیت را پیدا کرده ام و در آن قدم گذاشته ام و به زودی ب همان چیزی خواهم رسید ک برای من معنای موفقیت می دهد!
فقط کافیه ک من واسه ی رسیدن بهشون ی نقشه ی عملیاتی روشن داشته باشم !
و من حتما فردا ک چشمان زیبایم را باز کنم ب زندگی لبخند خواهم زد و این شادی را در تمام ساعات روز تکثیر خواهم کرد ، این حس خوب و این لبخند ب من باز می گردد و من از آن ها حس خیلی خوبی خواهم گرفت !
هنگامی ک لبخند میزنم تمام کارها و مسایل از پیش حل شده اند و تمام سختی ها برایم آسان می شود !
زندگی چیزی جز پژواک نیست پس من بی وقفه لبخند و مهربانی ام را در تمام جهانم منتشر می کنم تا جهانم را زیباتر بیافرینم !
و یقین دارم هر روز و هر لحظه مملو از خبر ها و اتفاقات خوب خواهد بود تا مرا ب سمت عالی شدن سوق دهد!
و من ب خود تعهد دارم ک هر کاری را ب بهترین شکل انجام دهم و در انجام آن عالی ترین باشم چرا ک من میدانم این قسمت مهم و لازمه ی رسیدن من ب موفقیت است !

#عباس_محمودیان

@karnil

این عکس در دهه 1990، عکسی از یک کرکس که منتظر مرگ دخترکی گرسنه برای خوردن جسد او بود، به طور گسترده ای منتشر شد. این عکس در سال 1993/94 در طول قحطی سودان توسط #کوین_کارتر، عکاس خبری اهل آفریقای جنوبی، گرفته شد و بعداً برای این "عکس شگفت انگیز" #جایزه_پولیتزر را کسب کرد. اما، در حالی که از کوین کارتر برای 'مهارت عکاسی استثنایی' اش در شبکه های خبری و تلویزیونی بین المللی سراسر جهان تمجید میشد، ثمره این دستاورد و شهرت تنها چند ماه بیشتر طول نکشید، زیرا بعداً افسرده شد و خودکشی کرد!! افسردگی کوین کارتر زمانی آغاز شد، که در یکی از این مصاحبه ها (برنامه تلفنی)، کسی تماس گرفت و از او پرسید: که برای دخترک چه اتفاقی افتاد؟ او به سادگی پاسخ داد: "من منتظر نماندم تا بعد از این عکس ببینم چه اتفاقی می افتد، چون باید به پروازم میرسیدم.." سپس تماس گیرنده گفت: "من به شما می گویم که در آن روز دو کرکس وجود داشت و یکی دوربین داشت." این موضوع که مثل خوره به جان کارتر افتاده بود، منجر به افسردگی شد و او در نهایت خودکشی کرد. کوین کارتر می توانست هنوز زنده باشد و حتی شهرت بیشتری داشته باشد، اگر فقط آن دخترک را برداشته و به مرکز تغذیه سازمان ملل متحد که سعی داشت به آنجا برسد، برده بود یا حداقل او را به جایی امن برده بود. امروزه، متاسفانه، این اتفاق در سراسر جهان می افتد. جهانیان کارهای ابلهانه و غیر انسانی، که به زیان دیگران است را جشن می گیرند. کوین کارتر می توانست دختر را از آنجا ببرد، اما او این کار را نکرد. یک موقعیت غیر انسانی، "او زمان برای عکاسی داشت، اما هیچ وقتی برای نجات زندگی دختر نداشت." ✅پس، ما همه باید به این شعور برسیم که هدف زندگی درک زندگی دیگران است... پس در خود بیاندیشم که آیا ما هم کرکس هستیم؟ در هر کاری که انجام می دهیم، بگذاریم انسانیت اولین چیزی باشد که از ما باقی میماند. در همه کارهایمان، همیشه به دیگران فکر کنیم و ببینیم چگونه می توانیم به بشریت کمک کنیم، چگونه می توانیم دستی به کمک برداریم و اشک ها را پاک کنیم. بنابراین، وقتی بدنبال دانش، ثروت، شهرت، مهارت، یا حتی موقعیت هستیم، بیاییم فکر کنیم چگونه می توانیم از آن برای سود عامه ی مردم و جامعه استفاده کنیم...🌱🙏 بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی بدرد آورد روزگار، دگر عضوها رو نماند قرار...🌱
#عباس


@karnil