امیرحسین مرادی و علی یونسی در بخش دیگری از پیام کوتاه همدردی خود از زندان اوین نوشته‌اند: «گویا گرفتن جان دانشجویان با ذات دیکتاتوری‌ها عجین شده است. از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ تا کوی خونین دانشگاه در تیر ۷۸ و هواپیمای اوکراینی و امروز امیر محمد. پاسخ همیشه همین بوده و هست. قیام و برخاستن و ریشه کن کردن ریشه تمام ناامنی‌ها و قتل‌ها.»
دانشجویان خوابگاه کوی دانشگاه تهران روز جمعه ۲۶ و شنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ در اعتراض به عدم امنیت خود و دوستانشان در خیابان‌های اطراف دانشگاه تهران و همچنین مطالبه پرونده قتل امیرمحمد خالقی دست به اعتراض زدند اما این اعتراضات با دخالت نیروهای لباس‌شخصی و مأموران امنیتی به خشونت کشیده شد.
دو دانشجوی نخبه زندانی در ادامه پیام خود با تاکید بر اینکه قتل امیرمحمد خالقی را «نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم» از دانشجویان دانشگاه‌های سراسر ایران خواستند همراه و در کنار دانشجویان معترض دانشگاه تهران بایستند.
کانال تلگرام دانشجویان دانشگاه تهران نیز با انتشار فراخوانی روز یکشنبه ۲۸ بهمن را «عزای دانشگاه تهران» خواند و از همه دانشجویان خواست ساعت ۱۲ یکشنبه در پردیس مرکزی، صحن پردیس هنر‌های زیبای دانشگاه تجمع و تحصن کنند.
در این فراخوان که روز ۲۷ بهمن منتشر شده آمده است: «هنوز داغ از دست دادن هم‌ دانشگاهی عزیزمان تازه بود که مسئولان دانشگاه طبق سنت همیشگی‌ با گردن‌نهادن به امر نیرو‌های امنیتی و لباس شخصی‌ها در ورود به حریم دانشگاه، نمک بر زخم جامعه داغ‌دار دانشجویی پاشیدند.»
#اعتراضات_دانشگاه #دانشگاه_تهران #امیرمحمد_خالقی