‌
کاش اسبی بودم
ولی سوارم عاشق بود
کاش آیینه ای بودم
ولی به دیوار اتاق زنی زیبا آویخته بودم
کاش گل سرخی بودم
ولی در روز عشاق به دختری هدیه ام می دادند
کاش قرص نانی بودم
ولی بر سفره ی زنی گرسنه.
کاش رودی بودم
ولی از وطنم کردستان می گذشتم

کاش بی هیچ شرطی
برای آخرین بار
تو را در آغوش می کشیدم وُ
آنگاه جان می سپردم

✍ #شیرکو_بیکس

#زن_زندگی_آزادی



https://t.me/khabargar

مگر چه می خواهم از وطن؟
جز گهواره و گندم
و اندکْ خیالی خیس با طعمِ تُردِ کوهستان ها
چه می خواهم من؟
جز تکه ای نان و آفتاب و آرامش
جز بارانی که آهسته و نرم می بارد
و آن پنجره :
که سمتِ بوسه و چراغ
گشوده می شود
و آینه وار...
مرا می طلبد
مگر من چه می خواهم از موطن اَم؟
که همچون کوچه ای برفرازِ خاطره و ابر
یا چونان پرنده ای در قفس
از من دریغ اَش می کنید!
و حسرتِ نور و لبخند و آواز را
بر شانه هایم می نشانید
و این گونه است:
که طاق ها و دروازه ها می گریند
اشک ها می رویند
و کودکان و آوارگان، میانِ مسلخ و مرگ
پرسه می زنند
می روند مهتاب و رؤیا بیاوراَند
چه می خواهم از وطن؟
شمایان که لهجه یِ اهریمن دارید: بگویید:
خستگی های من
طلوعِ کدام رازْ دانه و فاجعه است
زخم ها و رنج ها و اَندوه یاران
حوالیِ کدامین ستاره خواهند شکفت
آری
شمایان که فریادها و بغض ها را
نجوایی مختصر می پندارید: بگویید :
سهم من از موطن اَم چیست!
آه ممنوعِ من... میهنِ تلخ
ای سرزمینِ حماسه های ِ بی نام در نهایتِ دیوارهایِ خاموش
تا میعاد در حوادث : بدرود
تا اوجِ مشعل ها و ابدیتِ یک چهره
بدرود



📚 #شیرکو_بیکس

✍ #ترجمه_امید_آدینه





https://t.me/khabargar