مدرسه مطالعات فضا (معماری و شهر) باشگاه اندیشه با همکاری رسانه کوبه برگزار می‌کند:

نشست
متروی تهران در بزنگاه بحران‌ها

زهرا صفرلو
پژوهشگر و فعال حوزه حمل‌ونقل شهری

یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۳
ساعت ۱۷

خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان اندیشه

حضور برای عموم آزاد و رایگان است.
پخش از صفحه اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه

درباره‌ی نشست را اینجا بخوانید.

@koubeh

.
پوشۀ شنیداری نشست
برای زندگی یا بقا؛
تجربه‌ی زیسته‌ی زنان دستفروش

گفت‌وگو با
مرجان میرغفاری
پژوهشگر جامعه‌شناسی

یکشنبه ۵ اسفند ۱۴۰۳

به میزبانی مدرسه مطالعات فضا (معماری و شهر) باشگاه اندیشه با همکاری رسانه کوبه

@koubeh

.
پوشه شنیداری نشست
متروی تهران در بزنگاه بحران‌ها

زهرا صفرلو
پژوهشگر و فعال حوزه حمل‌ونقل شهری

یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۳

به میزبانی مدرسه مطالعات فضا (معماری و شهر) باشگاه اندیشه با همکاری رسانه کوبه

@koubeh

▪️ نمود فردیت‌های جمعی در شهر

🖋 فاطمه موفق یامی| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

در مطالعات تاریخی شهر، بازار را به مثابه ستون فقرات در نظر می‌گیرند که شرق و غرب شهر را به هم می‌دوزد. حرف دقیقی است، چرا که پیوستگی کالبدی و اجتماعی یک شهر همزمان در این عنصر تبلور می‌یافت. بنابراین شاید بتوان گفت بازار در شهر پیشامدرن، نه فقط یک خط ارتباطی، بلکه اجتماعی‌ترین فضای دموکراتیک شهری تلقی می‌شد. جایی‌که هرکسی در آن حضور می‌یافت! تفکیک مذهبی، جنسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... در بازار تا حدی بی‌معنا بوده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/fm01-03-09
https://koubeh.com/fm01-03-09

@koubeh

▪️ ستون‌های دودی آسمان

🖋 مهدیه یلدایی| پژوهشگر دوره‌ی دکترای معماری دانشگاه تهران

معماری روایتگر بی‌صدای فرهنگ‌هاست؛ هر آجر، هر ستون، هر طاق، انعکاسی از باورها، آرزوها و خیال‌های انسان‌هایی است که در سایه آن زیسته‌اند. در عناصر معماری استعاره‌ای نهفته است از رازهای انسان زمانه خود، رازهایی از نگاه او به جهان و کشمکش‌های او با طبیعت و زمان همانگونه که هایدگر می‌گوید: «بنا کردن، سکونت کردن است؛ سکونت کردن، شیوه بنیادین هستی انسان است.». مطالعه معماری سفری به قلب فرهنگ‌ است، جایی که سنگ و خشت به سخن می‌آیند و داستان انسان را روایت می‌کنند. از این رو است که می‌توان گوش سپرد به روایت ستون‌های باستانی یا دودکش‌های عصر صنعت از انسان عصر خود.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/my01-03-13
https://koubeh.com/my01-03-13

@koubeh

📻 صوت نشست مجازی
خوانش کوئیر فمینیستی انتقادی بر پایان‌نامه با موضوع «بررسی ساختار فضای جنسیتی در خانه‌های اعیانی تهران از ابتدای دوره‌ی قاجار تا پایان دوره‌ی ناصری»

🗓 پنج‌شنبه ۲ اسفند ۱۴۰۳


👤 سخنران‌:
نیلوفر رسولی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران


❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه



@iasa_ut
@koubeh

▪️ گنبد حسام‌الدوله در ساری؛ ناشناخته‌ای ازیادرفته در تاریخ معماری

🖋 سجاد زلیکانی| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران
سید مقداد طاهرپور| پژوهشگر نسخ و اسناد خطی تبرستان

یکی از بناهای شهر ساری که در تاریخ‌نگاری معماری ایران ناشناخته مانده است، «گنبد حسام‌الدوله» نام دارد. این گنبد در دورۀ قاجار از میان رفت و امروزه هیچ اثری از آن بر جا نیست. گفتارهای سینه‌به‌سینۀ پیرسالان و گزارش‌های کوتاه سفرنامه‌نویسان به‌همراه یک نگارۀ دستی از دورۀ قاجار، تنها دانسته‌ها و داشته‌ایی‌اند که می‌توانیم از آن‌ها بهره بگیریم. همۀ این‌ها نکاتی نیز دارند که گاهی بر تردیدها می‌افزایند. با تکیه بر این داده‌ها، گنبد حسام‌الدوله مقبرۀ اسپهبد حسام‌الدوله شهریار باوَند و یکی از آثار نمادین و نام‌آشنای شهر ساری بوده است. حسام‌الدوله شهریار را یکی از شاهان سلسلۀ باوندیان تبرستان می‌دانند که شاخۀ دوم آن (شاخۀ اسپهبدیه) را در ساری پایه‌گذاری کرد. او در سال ۴۶۶ هجری قمری بر تخت نشست و ۳۷ سال بر تبرستان فرمان راند و در سال ۵۰۸ هجری قمری از دنیا رفت. دست‌کم نمادین بودن و نام‌آشنا بودن گنبد حسام‌الدوله برای سالیان دراز در شهر ساری و نزد مردمانش می‌توانند بهانه‌ای باشند تا از این بنا در تاریخ معماری ایران یادی به میان آید. جدا از این دو ویژگی، چون این اثر مقبرۀ یکی از شاهان سلسلۀ باوندیان تبرستان بوده است، ارزندگیِ آن را برای بررسی بیشتر و روی آوردن به این بنا صد چندان می‌کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/sz04-04-12
http://koubeh.com/sz04-04-12

@koubeh

▪️حرکت و مکث؛ عادت و غافلگیری. جستاری از تجربه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر به بهانه‌ی نمایشگاهِ «پیکاسو در تهران»

🖋 یاسمن غلامی| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران

موزه‌ی هنرهای معاصر بارها توسط بسیاری تحلیل شده است؛ اما تحلیلی فرمی و فضایی. چینش گالری‌ها به دور یک حیاط، کاربرد رمپ و کاهش تدریجی تراز ارتفاعی گالری‌ها نسبت به یکدیگر، فرم‌های نورگیر برگرفته از بادگیرها و… . تحلیل‌های تکراری؛ بازتابی از نگاه غالبی که به «معماری» داریم: توجه به و ستایش فرم. نگاهی که گویی با دید پرنده اثر را خوانش می‌کند و سپس پلان را مقابل خود می‌گذارد و تحلیلش از اثر را شکل می‌دهد. اما معتقدم که این موزه فراتر از فرم و چیدمان فضایی، ارزشی درونی دارد. که اگر فردی را که تاکنون این موزه را ندیده و اطلاعی از آن ندارد، چشم‌بسته به داخل موزه ببرید، چشمانش را باز کنید و از او بخواهید موزه را قدم بزند، این ارزش را درک می‌کند. بی‌آنکه نیازی باشد از معماری موزه به او توضیحی بدهید. معتقدم که این فرد با بدن خود و با قدم‌هایش، ویژگی‌های منحصربه‌فرد موزه را درک می‌کند، لذت می‌برد و ابدا نیازی ندارد که راجع به فرم و معماری موزه بداند و از دریچه‌ی تحلیل‌های تکراری، این بنا را ارزشمند بداند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/yg05-05-03
https://koubeh.com/yg05-05-03

@Koubeh