▪️ گذشته نزدیک: مداخلات بانک ملی لار نو

🖋 حبیب طالبی| معمار و پژوهشگر
زهرا درّی| معمار منظر و پژوهشگر

مطایبه‌آمیز است که در یادداشت پیشین گذشته‌ی نزدیک به مولفه‌های زیبایی شناسانه بانک ملی لار و در رثای آن سخن گفتیم و اکنون در مرثیه‌ی نابودی آن مولفه‌ها، به فاصله‌ای کمتر از یک سال شاهد تخریب سراسری نمای این بنای مدرنیستی ممتاز هستیم و در همین لحظه ی مرقوم کلمات متن پیش رو این مداخلات تخریبی به نمای پشتی بنا سرایت کرده است و به همراه جداره ، هویت سبکی و زمانمندی معمارانه آن نیز در حال محو شدن است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ht06-08-03
https://koubeh.com/ht06-08-03

@koubeh

▪️ از چاه‌های نفت تا زمین‌های فوتبال: اهمیت بازخوانی یک تاریخ اجتماعی

🖋 سید علیرضا سیدی| پژوهشگر دوره‌ی دکتری معماری دانشگاه تگزاس تک ایالات متحدۀ آمریکا

به تبع انعقاد امتیاز دارسی در سال ۱۹۰۱ بین دولت ایران و نماینده ویلیام ناکس دارسی، فصل جدیدی از کاوش نفت در غرب و جنوب غرب ایران آغاز شد. هر چند این امتیاز نخستین امتیاز مرتبط یا حتی منحصر به کشف نفت در ایران نبود، اما به گواه تاریخ به مهم‌ترین آن‌ها بدل شد. گروه کاوش مستقر در ایران، پس از سه ناکامی طی هفت سال تلاش نافرجام در کشف نفت در مقیاسی که سرمایه‌گذاری در آن سودآور باشد، سرانجام در سال ۱۹۰۸ موفق به حفر چاه‌هایی شدند که حجم نفت ذخیره شده در آن‌ها، سودآوری سرمایه‌گذاری را تضمین می‌کرد. بدین ترتیب این منطقه که در ابتدا میدان نفتون نامیده می‌شد به مرکز استخراج نفت بدل شد و هچنین آبادان به عنوان محل مناسب برپایی پالایشگاه نفت و ساخت زیرساخت‌های حمل و نقل دریایی برای بارگیری محموله‌های نفتی انتخاب شد. در ادامه «شرکت نفت انگلیس و پرشیا» تاسیس شد و به سرعت شهرک‌های اولیه‌ای در مسجد سلیمان و آبادان شکل گرفتند. این شهرک‌ها نوع جدیدی از سکونت بلند مدت در خوزستان را شکل دادند و بیش از هر چیزی وابسته به عناصر بی‌سابقه‌ای همچون چاه‌های نفت و پالایشگاه بودند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/sas05-08-23
https://koubeh.com/sas05-08-23

▪️ عبادتگاه زواره، پروژه‌ای رانده‌شده از سنت، وامانده از مدرنیته

🖋 مهشید حسینی| کارشناس ارشد معماری دانشگاه هنر اصفهان

از آن‌جایی که بناهای گنبددار بخشی از شناسنامه‌ی فرهنگی ایران را شکل می‌دهند، توجه ویژه‌ای از سوی جامعه‌ی معماری به آن‌ها معطوف می‌شود. در همین راستا، ساختمان جدید ساخته شده عبادتگاه زواره، پس از رسانه‌ای شدن و دریافت جوایز متعدد معماری، مورد توجه قرار گرفت. بعد از بازدید حضوری از بنا، استنباط شد که پروژه ساخته‌شده، به رقم برخورداری از نکات مثبت متعدد، همسو با ارزش‌های مطرح‌شده توسط طراح آن نیست همچنین شکل نهایی آن نسبت به کانسپت‌های مطرح شده به صورت ابتر باقی مانده است و فقدان مرجع مشخصی برای کانسپت وجود دارد. به همین دلیل، این پروژه به موضوعی برای نقد تبدیل شد.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/mh01-10-14
https://koubeh.com/mh01-10-14

▪️«میدان آزادی» و تعلق؛ مروری بر مناقشه‌های کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی

🖋 یاسمن غلامی| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران

همه روزه کنسرت‌های بسیاری در پایتخت برگزار می‌شود؛ در مکان‌های ثابتی که از ابتدا به‌عنوان «سالن کنسرت» طراحی شده‌اند. فروش بلیط در سایت‌ها، امکان انتخاب صندلی دلخواه، فرارسیدن روز کنسرت، ورود مردم به محل برگزاری، گیت‌های ورودی و چک شدن بلیط‌ها، انتظار تماشاچی در لابی، بازگشایی درب‌های سالن اندکی پیش از ساعت اعلامی شروع کنسرت، ورود مردم به سالن و مستقر شدن در صندلی‌های شماره‌گذاری‌شده و متناسب با بلیط خریداری‌شده. تمام جزئیات این کنسرت‌ها قابل پیش‌بینی، زمان‌بندی و برنامه‌ریزی‌شده و روند برگزاری این کنسرت‌ها به روتین تبدیل شده است؛ این‌ها به هیچ مناقشه‌ای تبدیل نمی‌شود. یک اتفاق مرزبندی‌‌شده با هدفی کاملا مشخص که همگان آن را پذیرفته‌اند و بر سر آن توافق دارند. بستر برگزاری این کنسر‌ها یک فضای معماری با کاربری مشخص است. فضایی که هنگام برگزاری کنسرت گشوده می‌شود و همه‌روزه در بطن زندگی روزمره مردم حضور ندارد. مرزهای مشخص کالبدی دارد و برای عابری که از کنار آن گذر می‌کند، دست‌نیافتنی است. خاطره یا واقعه‌ی خاصی را به خود ندیده و اگر حیات فضاها را به سه دسته حیات روزمره، واقعه‌ای و دوره‌ای تقسیم کنیم، سالن‌های کنسرت تنها حیات دوره‌ای را به خود می‌بینند. برگزاری دوره‌ای مراسم‌هایی خاص و ثابت.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/yg06-11-03
https://koubeh.com/yg06-11-03

@Koubeh

▪️نقش و تأثیر فضاهای اجتماعی مجازی بر تغییر فضاهای شهری؛ نمونه‌ی موردی تهران

🖋 سینا کسروی| دانش‌آموخته‌ی طراحی شهری، دانشگاه معماری و هنر پارس

امروزه، شاهد پیشرفت شگرفی در ارتباطات انسانی هستیم، به گونه‌ای که مسافت‌های دور به هم‌دیگر نزدیک شده‌اند و اطلاعات در سرتاسر جهان بدون تلف شدن انرژی زیادی از طرف اشخاص طرف مباحثه جابجا می‌شوند و بدون اینکه زمان بسیار مصرف گردد اطلاعات از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر می‌روند. در این شرایط مطمئناً رفتارهای ارتباطاتی انسانی را دچار تغییر می‌کنند و این تغییر در رفتارهای ارتباطاتی باعث تغییر در تعاملات اجتماعی انسانی خواهد شد. حال اگر از یک سوی دیگر به این تعاملات و قالبی که این تعاملات در آن انجام می‌گیرد نظر بیفکنیم متوجه خواهیم شد چیزی که این تعاملات در آن انجام می‌گیرد با نام فضا خوانده می‌شود، اگر به تاریخچه‌ی فضاهای مجازی نگاه کنیم می‌بینیم که این فضاها را با نام‌هایی خوانده‌اند که این نام‌ها، نام‌های عناصر معماری و شهری است، همانند کلمه‌ی فوروم که در معماری روم باستان فضایی برای گردهمایی بوده است.
حال اگر نگاهی به تاریخ نه‌چندان بلند شبکه و وب بیاندازیم خواهی دید که از سال ۲۰۰۶ به بعد، به عنوان نقطه‌ی عطف طراحی فضاهای اجتماعی، با روند تغییر این فضاها که با شکل‌گیری فیس‌بوک و توئیتر شروع شده است خواهیم دید که اکثر فضاهایی که در شهر وجود دارند در این فضاها بازتولید شده و به نوعی چکیده‌ای از فضاهای شهری در فضاهای مجازی در حال زایش هستند.
حال این سؤال به وجود می‌آید که شهر آینده و فضاهای شهری و معماری‌اش با وجود فضاهایی موازی در جهان مجازی چگونه خواهند بود و چگونه خود را تعریف خواهند کرد. برای کنکاش بیشتر در این مورد شهر تهران به عنوان شهری که تحت بیشترین تغییرات در این تعامل بین واقعیت و مَجاز بوده است مورد بررسی قرار داده شده است و تغییرات و تأثیرات بینابینی بین فضاهایی با ماهیت‌های متفاوت اما مربوط مورد بررسی قرار گرفته شده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/sk01-11-13
https://koubeh.com/sk01-11-13

@Koubeh

▪️تصوف و ضرورت بازخوانی آن؛ نگاهی به معماری تکیه در عصر صفوی

🖋 نفیسه تراب| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه تهران

اگر تاریخ ایران به مثابه کتابی قطور باشد، هر صفحه از آن مملوء از خصومت‌های قومی و مذهبی است. تنش‌هایی که آتش آن از ویرانی ابنیه تا نابودی شهرها پیش رفته و دامن‌گیر هنر و معماری این سرزمین شده است. با چنین ویرانی‌های بسیار، مسئولیتی سترگ بر عهده‌ی پژوهشگر تاریخ معماری است تا با نگاهی تیزبین و منصفانه جهل را کنار زند و خود را اندکی به پیش راند تا به روشنایی حقیقت نزدیک کند. البته با تردید می‌توان ادعا کرد که کشف حقیقت همیشه از دسترس خارج است؛ اما تلاش برای دست‌یابی به آن افق‌های دیگری را به روی پژوهشگر باز می‌کند تا به درک و تفسیر درست‌تری از این واژه دست پیدا کند. این مسیر با جرقه‌ای آغاز می‌شود: گوش سپردن به سکوت تاریخ و خواندن ناخوانده‌های آن. بسیاراند اشخاص، ابنیه و رویدادهایی که گم شده‌اند و تنها رد محوی از آنان قابل شناسایی است. در همین موقعیت است که توجه آدمی به گمشدگان تاریخ کشیده می‌شود و اولین پرسش‌ها شکل می‌گیرند: در چه شرایطی عمداً یا سهواً به ورطه‌ی نابودی و حذف از تاریخ قدم گذاشتند و چگونه می‌توان آن‌ها را شناخت و حفظ کرد؟

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/nt01-11-26
https://koubeh.com/nt01-11-26

@Koubeh

🔻انجمن علمی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانه‌ی کوبه برگزار می‌کند:

▪️ هفتمین نشست از سلسله‌وبینارهای پایا‌‌ن‌نامه‌های دانش‌آموختگان مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همراهی علی پورجبی، پژوهشگر معماری و فارغ‌التحصیل سال ۱۳۹۷ از دانشکدگان هنرهای زیبا دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.

🔻عنوان پایان‌نامه: «ریشه‌ها و زمینه‌های تفسیرهای نو از معماری ایران»

▪️جلسه به‌صورت آنلاین در بستر گوگل‌میت برگزار خواهد شد.

▪️زمان برگزاری: شنبه ۸ آذر- ساعت ۱۹:۰۰

🔻 لینک ورود به جلسه متعاقبا در دسترس قرار خواهد گرفت.



@iasa_ut
@koubeh

📻 صوت نشست مجازی
ریشه‌ها و زمینه‌های تفسیرهای نو از معماری ایران

🗓 شنبه ۸ آذر ۱۴۰۴


👤 سخنران‌:
علی پوررجبی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران


❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه



@iasa_ut
@koubeh