▪️ خیابان شاه‌رضا هنر است!
نگاهی به خیابان شاه‌رضا از زمان شکل‌گیری تا پیروزی انقلاب اسلامی

🖋 امیرحسین مقتدایی| کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

در سال‌های آغازین قرن ۱۴ شمسی تهران شهری دارای حصار و خندق بود؛ حصاری هشت‌ضلعی که دوازده دروازه داشت. دروازه دولت و یوسف‌آباد (بهجت‌آباد)، دروازه‌های شمالی آن بودند. در بیرون از این محدوده کمتر نشانی از خانه و زندگی دائم دیده‌ می‌شد و قسمت عمدۀ آن به‌ویژه نزدیکی حصار را باغ و زمین‌های کشاورزی تشکیل می‌دادند. باغ وزیر نظام و امین‌السلطان در کنار دروازه یوسف‌آباد قرار داشتند و در اطراف آن‌ها نیز اراضی جلالیه و بهجت‌آباد بود. راه‌های بیرون از حصار نیز یا به دروازه‌ها ختم می‌شدند یا راه ارتباطی زمین‌ها با یکدیگر و روستاهای شما شهر بودند. تا پایان دوره قاجاریه توسعه شهر درون همین حصار بود و کمتر نمودی در بیرون شهر داشت اما با به سلطنت رسیدن رضاشاه در سال ۱۳۰۴ جریان توسعه در ایران و به طبع گسترش تهران شتاب بیش‌تری به خود گرفت.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:
https://telegra.ph/am23-11-02
https://telegra.ph/am23-2-11-02
https://telegra.ph/am23-3-11-03
https://koubeh.com/am23-11-02

@koubeh

📻 صوت نشست مجازی
روایت پیدایش و رشد یوسف‌آباد؛ قصۀ شکل‌گیری و توسعۀ محله‌ای در تهران

🗓 دوشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۳


👤 سخنران‌:
نرگس عافی - دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران


❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه



@iasa_ut
@koubeh

انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران با همکاری رسانۀ کوبه برگزار می‌کند:

🔴 سلسله وبینار پایان‌نامه‌های دانش‌آموختگان مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران

📢 نشست سوّم:
فرآیند معماری کردن و تولید فضا در سکونتگاه‌های غیررسمی

🎙 مسعود تقوی

🗓 چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۰
🏢 تهران، دانشگاه تهران، دانشکدگان هنرهای زیبا، ساختمان تحصیلات تکمیلی دانشکدۀ معماری، طبقۀ دوّم، آتلیۀ زرد

▪️حضور برای عموم آزاد و رایگان است.
▪️ همچنین این نشست به‌صورت زنده از صفحۀ اینستاگرام انجمن علمی دانشجویی مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران پخش خواهد شد.


@iasa_ut
@koubeh

▪️ گذشته‌ی نزدیک: معماری مدرنیستی لار (بخش دوم)

🖋 حبیب طالبی | معمار و پژوهشگر

در بخش نخست از یادداشتِ گذشته نزدیک‌، از معرفی و مرور میراث مدرنیستی شهر لار به‌عنوان چشم‌انداز و هدف متن یاد شد. همچنین به زلزله‌ی سال ۱۳۳۹ و اتفاقات پس‌ازآن اشاره شد. بعد از حادثه‌ی طبیعی و دل‌خراش، جمعیت شیروخورشید سرخ، نقش برجسته‌‌ای در احداث و بازسازی شهر پسا-سانحه ایفا ‌‌می‌کند. افراد و شخصیت‌های مهمِ عضو جمعیت شیروخورشید‌، نقش اساسی در شکل‌گیری کالبد‌های ارزشمند شهری (لارِ نو) داشته‌اند. در بخش دوم به لکه‌ی مجاور پانسیون پزشکان‌، یعنی «بیمارستان لار» مشهور به بیمارستان کوروش و بنیان‌گذاران آن مهندس مصطفی فاضلی و مهندس صداقت خواهیم پرداخت. گروه مهندسان شیروخورشید سرخ به دستور مدیرعاملِ جمعیت تشکیل ‌‌می‌شود و کارها به دست مهندس جوان (۳۲ ساله) مصطفی فاضلی سپرده ‌‌می‌شود و در یک همکاری نزدیک‌تر مهندس صداقت تأثیر مستقیم بر پیشرفت کالبدی طرح بیمارستان لار داشته است. به نقل از پژوهشکده‌ی تاریخ معاصر: در سال ۱۳۴۰ پس از زلزله‌ای ‌که در شهرستان لار در استان فارس پیش آمد و خرابی‌های بسیاری به‌جا گذاشت، مرحوم فاضلی در ساختن شهر جدید لار و ایجاد مراکز مختلف و بیمارستان این شهر مشارکت فعال داشت (لازم به ذکر است که بهره‌برداری در ۱۳۴۷ اتفاق ‌‌می‌افتد). بیمارستان کوروش یکی از مهم‌ترین کالبد‌های مدرنیستی لار با عملکرد درمانی در یک وضعیت حساس جغرافیایی و انسانی محسوب ‌‌می‌شود و در موقعیت جنوبی بافت شطرنجی شهر نو بناشده است. نقشه‌ی شهر جدید را مهندسان نقشه‌بردار ارتش‌، شیروخورشید و شرکت ملی نفت ایران پیاده‌سازی کرده‌اند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/ht02-11-06
https://koubeh.com/ht02-11-06

@koubeh

انجمن علمی دانشجویی معماری و قطب علمی فناوری معماری دانشگاه تهران با همکاری مجمع مطالعات معماری ایران و رسانۀ کوبه برگزار می‌کنند:


نشست
«تجارب معماری معاصر در ایران؛ جستجویی برای یافتن زبان اختصاصی» به همراه گفت‌وگو دربارۀ کتاب «یک سَده معماری، ده عمارت تهران»


👥 سخنران‌ها:
حسین شیخ زین‌الدین - معمار و چهرۀ پیشکسوت حرفه و آموزش
حامد مظاهریان - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
سعید خاقانی - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
نگار منصوری - پژوهشگر میراث معاصر معماری و نویسندۀ کتاب

👤 میزبان:
وحید آقایی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تهران


🗓 چهارشنبه ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۳
🕕 ساعت ۱۷:۰۰ تا ۱۹:۰۰
🏢 تهران، خیابان انقلاب، خیابان قدس، دانشگاه تهران، دانشکدگان هنرهای زیبا، نگارخانۀ تهران

▪️ حضور برای عموم آزاد و رایگان است.



@aa_ut
@ceat_ir
@iascouncil
@koubeh

📻 صوت نشست
«تجارب معماری معاصر در ایران؛ جستجویی برای یافتن زبان اختصاصی» به همراه گفت‌وگو دربارۀ کتاب «یک سَده معماری، ده عمارت تهران»

🗓 چهارشنبه ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۳
🏢 تهران، دانشگاه تهران، دانشکدگان هنرهای زیبا، نگارخانۀ تهران


👥 سخنران‌ها:
حسین شیخ زین‌الدین - معمار و چهرۀ پیشکسوت حرفه و آموزش
حامد مظاهریان - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
سعید خاقانی - عضو هیئت‌علمی دانشکدۀ معماری دانشگاه تهران
نگار منصوری - پژوهشگر میراث معاصر معماری و نویسندۀ کتاب

👤 میزبان:
وحید آقایی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تهران


❇️ به همت انجمن علمی دانشجویی معماری و قطب علمی فناوری معماری دانشگاه تهران با همکاری مجمع مطالعات معماری ایران و رسانۀ کوبه



@aa_ut
@ceat_ir
@iascouncil
@koubeh

▪️ معرفی طرح لئون کری‌یر و جمشید سپهری برای تنب کوچک

🖋 هیئت‌تحریریۀ شبکۀ آسمانه

📑 [بازنشر از شبکۀ آسمانه]

به نظر می‌رسد ساخت‌وساز شهری ایران در جزایر سه‌گانه‌ی تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی می‌تواند از تنش‌ها بر سر این جزایر بکاهد. بر همین اساس، لئون کری‌یر، معمار و شهرساز اهل لوکزامبورگ، و جمشید سپهری، شهرساز ایرانی‌ـ آمریکایی، تصمیم گرفتند که طرحی آزمایشی را پدید آورند و با آن نشان دهند که ازنظر آن‌ها شکل شهری جدید و درعین‌حال سنتی در تنب کوچک، کوچک‌ترین جزیره‌ی خلیج‌فارس، چه می‌‌تواند باشد. آنان، که این پروژه‌ی آزمایشی را «هدیه» خود به ایران می‌دانند، باور دارند که این پروژه می‌تواند به کاهش خصومت علیه ایران و برانگیختن بحث‌هایی درباره‌ی معماری و شهرسازی آینده‌ی ایران کمک کند.
به اعتقاد طراحان این پروژه، ایران برای قرن‌ها پرچم‌دار ظرافت معماری بوده و بر کشورهایی از هند تا اسپانیا تأثیر گذاشته است. اینان باور دارند که ایران می‌تواند در این جزیره‌ی کوچک پروژه‌ای الهام‌بخش را به انجام برساند که به‌مثابه‌ی مدلی برای مقابله با توسعه‌های پرزرق‌وبرق دبی، ابوظبی، قطر و پروژه‌ی نیوم عربستان یا شهر جدید پایتخت مصر عمل کند.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/asm-11-15
https://koubeh.com/asm-11-15

@koubeh

▪️ ایدئولوژی اسلامی-ایرانی در معماری: بازخوانی انتقادی مقالۀ حجت و آقالطیفی

🖋 حسین کاشانیان | کارشناس ارشد مطالعات معماری ایران

در مقالۀ «تأملی در نقش مخاطب در کیفیت معماری امروز ایران» که در سال ۱۳۸۹ توسط عیسی حجت و آزاده آقالطیفی نوشته و منتشرشده، نویسندگان با تحلیل نقش مخاطبان و عوامل اجتماعی و فرهنگی بر معماری، به دنبال یافتن راهکارهایی برای حفظ هویت معماری اسلامی-ایرانی در معماری معاصر هستند. مقالۀ موردنظر با نگاهی محافظه‌کارانه به معماری، نقش مخاطبان را در شکل‌گیری هویت معماری ایران موردبررسی قرار داده است و نویسندگان آن بر این باورند که معماری معاصر ایران باید ریشه در معماری سنتی و اسلامی این سرزمین داشته باشد و ورود معماری مدرن به ایران، باعث از دست رفتن هویت معماری شده است. به نظر آن‌ها، مخاطبان باید به‌سوی معماری با هویت اسلامی-ایرانی سوق داده شوند و آموزش‌های لازم در این زمینه ارائه شود. تحلیل عمیق مقالات و آثار متخصصان حوزۀ هنر و معماری، به درک بهتر ایده‌ها و تفکرات آن‌ها کمک شایانی می‌کند. به‌ویژه زمانی که این آثار در نشریات معتبر منتشر می‌شوند، اهمیت چنین تحلیلی دوچندان می‌شود. در این یادداشت، با تحلیل انتقادی مقالۀ «تأملی در نقش مخاطب در کیفیت معماری امروز ایران»، مشخص می‌شود که این مقاله به‌جای ارائۀ یک دیدگاه علمی و بی‌طرفانه، تلاش می‌کند تا یک ایدئولوژی خاص را در حوزۀ معماری ایران ترویج دهد و دیدگاه‌های دیگر را نادیده بگیرد. این مقاله که نمایندۀ طیف خاصی از جامعه معماری است، به‌جای ارائۀ راهکارهای جامع و مبتنی بر پژوهش، به دنبال تحمیل دیدگاه‌های خود بر معماری ایران است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/hk1-11-21
https://koubeh.com/hk1-11-21

@koubeh

▪️جایگزینی برای کاروانسراها (ترجمۀ مقالۀ «In Place of Caravanserais» منتشرشده در شمارۀ بین‌الملل (شمارۀ ۱۸ – ۱۹) مجلۀ «هنر و معماری» – 1973 م/ ۱۳۵۲ ه.ش)

🖋 نویسنده: هیئت‌تحریریۀ مجلۀ هنر و معماری | 1973 م/ ۱۳۵۲ ه.ش
🖋 مترجم: پرنیان عبداللهی | دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه تهران

📑 [بازنشر از شبکۀ آسمانه]

ایران، همانند بسیاری از کشورهایی که به‌سرعت در‌حال‌توسعه هستند، دریافته‌ است که غنای مکان‌های رنگارنگ و باستانی آن، جاذبۀ زیادی برای گردشگران خارجی و ارز خارجی آن‌ها دارد. همچنین می‌آموزد که مدت‌زمان اقامت آن گردشگران و میزان هزینه‌ای که صرف می‌کنند و دفعات بازگشت آن‌ها تا حد زیادی به کیفیت و کمیت امکانات و اقامتگاه‌هایی که به آن‌ها ارائه می‌شود، بستگی دارد. ایران درس دیگری نیز می‌آموزد و آن این است که رشد گردشگری یک موهبت تماماً رو به رشد نیست. محیطی که صدها سال به آرامش و سکوت عادت کرده است، همیشه برای پذیرش هجوم سالانۀ هزاران بازدیدکننده آماده نیست. نقاطی که در نگاه اول برای توسعۀ گردشگری ایده‌آل به نظر می‌رسند، ممکن است ازنظر اکولوژیکی قابل‌قبول نباشند. «مرکز گردشگری» اولین بار در زمان رضاشاه پهلوی، پدر شاه کنونی، راه‌اندازی شد. در سال ۱۳۴۲ در آغاز برنامۀ سوم توسعۀ کشور به «سازمان ملی گردشگری(اینتو)» تبدیل شد و به‌طورجدی ساخت تسهیلات گردشگری در سراسر کشور را آغاز کرد. اکنون‌که سازمان «اینتو» یک «زیرساخت» اوّلیه از اقامتگاه‌های توریستی در سراسر ایران ایجاد کرده است، در نظر دارد بخش خصوصی را تشویق کند تا مابقی ساخت‌وساز پروژه‌ای را که در دهۀ گذشته انجام‌شده، به عهده بگیرد. بیشتر مسافرخانه‌های «اینتو» حدود ۱۰ اتاق دارند و دارای ویژگی‌های مسکن کوچک‌مقیاس هستند که به‌راحتی با شهرهای کوچک هماهنگ می‌شود. مصالح بنایی رایج امروزه ایران ازجمله آجر، سنگ تراورتن و سنگ مرمر و گاهی بتن، و همچنین اضافه کردن مداوم بالکن‌ها امکان تغییراتی در سبک طراحی را فراهم می‌کند که اگرچه نوآورانه نیست، اما در سراسر کشور یافته و پذیرفته‌شده است. البته هتل‌های درجه‌یک به سبک متداول «بین‌المللی» در تهران و سایر شهرهای بزرگ وجود دارد، هرچند که بیشتر و بیشتر توسط شرکت‌های خصوصی اداره می‌شود. یکی از استثناهای قابل‌توجه ازنظر طراحی، هتل شاه‌عباس اصفهان است که از یک کاروانسرای قدیمی ساخته‌شده است. این کاروانسراها البته درگذشته کاروانسراهای اصیل ایرانی برای مسافران بوده و با طراحی و اجرای جزئیات به شیوه‌های سنتی، زیبایی این مکان در چشم گردشگران جلوه‌گر شده است.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/pa01-11-25
https://koubeh.com/pa01-11-25

@koubeh

▪️سازندگی بالاتر از حرف ... (آثار جهانگير درويش،‌ آرشيتكت)

🖋 نویسنده: جهانگیر درویش | آرشیتکت - بازنشر به کوشش هیئت‌تحریریۀ رسانۀ کوبه

📑 [بازنشر از مجلۀ هنر و معماری]

بیان فلسفه‌های مختلف معماری بصورت بحث و انتقاد در حرفه معماری ده‌ها و ده‌ها سال متداول است و منتقدین مزبور ‌به‌عنوان یک وظیفه اساسی درجه اول خود این کار را کرده‌اند و می‌کنند حرف‌ها و بحث‌های طولانی کار را بجائی رسانیده‌اند که اغلب جای خود معماری را هم اشغال کرده‌اند و گاهی چنین استنباط می‌شود که کمپوزیسیون معماری چیزی جز هر نوع کمپوزیسیون، چه از نوع بصری و چه از نوع سمعی و یا هر نوع دیگر آن می‌باشد و معنی به‌خصوص ندارد. خوشبختانه حقیقت زندگی این است که فقط عده معدودی می‌توانند از حرف زدن بحث‌های بی‌انتها درباره مسائل فرضی و خیالی نان بخورند و در مقابل آنها یک‌دنیا آدم‌های دیگر وجود دارند که وظیفه عمده خود را در ساختن و ایجاد کردن آنچه احتیاج روح و جسم بشر است دریافته‌اند باین دلیل در مقابل میلیون‌ها لغت‌های خشک و نامفهوم خوشبختانه کارکردن و طرح‌دادن و ساختن هنوز زنده است و عمر آن هم خیلی از حرف‌ها و بحث‌ها طولانی‌تر. با این مقدمه کوتاه - که ترجیح می‌دادم خیلی هم طولانی باشد. مطلبی که در وظیفه دارم و قبول کرده‌ام آن را به‌انجام برسانم مربوط به تقديم یک سرى طرح‌های اجراء شده یا طراحی شده است که در زمینه یک فلسفه کاری و نه فلسفه بحثی و حرفی - که در مدت سیزده سال کار انجام گردیده تقدیم مجله هنر و معماری کنم.

⭕️ ادامۀ مطلب را می‌توانید در Instant View یا در وب‌سایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:

https://telegra.ph/jdk1-12-06
https://koubeh.com/jdk1-12-06

@koubeh