اولین وسایل خانگی

نکته:

حقیقت نه نزد من است و نه نزد تو. من و تو واجد بخشی از گفتار حقیقت هستیم.

‌ لحظه ديدار نزديك است
باز من ديوانه ام،مستم
باز می لرزد،دلم،دستم
باز گويی در جهان ديگری هستم
های! نخراشی به غفلت گونه ام را، تيغ!
های! نپريشی صفای زلفکم را، دست!
آبرويم را نريزی،دل!
ای نخورده مست!
لحظه ديدار نزديك است

مهدی اخوان ثالث

@Radiorahpodcast 🎧

وصیت‌نامه برتولت برشت

این شاهکار در سال ۱۹۳۹ زمانی که برشت در دانمارک و در شرایط سخت تبعید بسر می‌ب‍رد، سروده شده و از این شعر به عنوان وصیت‌نامه معنوی او برای آیندگان نام برده‌اند.
#برتولت_برشت (۱۹۵۶ - ۱۸۹۸) - نمایش‌نامه نویس، کارگردان تئاتر و شاعر آلمانی

«تصور کن در جنگلی قدم می‌زنی و سگی کوچک را می‌بینی که کنار درختی نشسته است. وقتی به او نزدیک می‌شوی، ناگهان دندان‌هایش را به تو نشان میدهد و میخواهد به سمتت حمله ‌کند. تو در اینجا احساس ترس و خشم می‌کنی. اما بعد متوجه می‌شوی که یکی از پاهایش در تله‌ای گیر کرده است. در همان لحظه، حالت ذهنی ات از خشم و ترس به شفقت و دلسوزی تغییر می‌کند؛ تو ناگهان متوجه میشوی که علت پرخاشگری سگ، از رنج و درماندگی‌اش می‌آید.
همین موضوع در مورد همه‌ی ما نیز صدق می‌کند. وقتی رفتار آزاردهنده‌ای از ما سر می‌زند، معمولاً به این دلیل است که ما هم به نوعی در تله‌ای گرفتار شده‌ایم.»

تارا براچ

حکمرانی نیز مانند دیگر فنون، نیازمند دانش است. کسی که بخواهد پل بسازد، باید مقدار زیادی به تحصیل ریاضیات و مکانیک و فیزیک و جز این‌ها بپردازد.

کسی که بخواهد بر کشوری فرمان براند، باید مقدار زیادی از انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی و روانشناسی و حتی اخلاق اطلاع داشته باشد، زیرا فقط هنگامی به ایجاد آنچه میخواهد کامیاب خواهد شد که پی ببرد آدمیان واقعاً چگونه عمل می‌کنند و قوانین حاکم ‌بر رفتار و کردارشان چیست. در غیر این‌صورت، خطاهای وحشتناک مرتکب خواهد شد و بشر را به بدبختی‌های بدتر از وضع پیشین خواهد کشانید.

آیزایا_برلین
آزادی و خیانت به آزادی

خنده‌دارتر از این ممکن نیست! طرف فیلم «دایی‌جان ناپلئون» را ساخت که داستان پارانویای ایرانیان نسبت به انگلیس و توهم توطئه است، حالا این بابا آمده می‌گوید اصلاً خود ساختن این سریال در زمان شاه در تلویزیون اعلیحضرت هم توطئه انگلیس بر علیه شاه بوده!

هر ایرانی یک دایی‌جان ناپلئون!

خودشناسی و سبک زندگی

مرنجان و مرنج (بلندی های روان)

محمد امین مروتی

نیچه می گوید روان را بلندی هایی است که نظر کردن از فراز آن، به هیچ غمی مجال ماندن در دل را نمی دهد. این جمله نیچه، چکیده تفکر رواقی و عارفانه است.
تفکر فلسفی و دورنگر و کل نگر، ایستادن بر این بلندی ها را میسر می کند. البته تفکر فلسفی ای که با اخلاق پیوند بخورد. عرفای ما می گفتند مرنجان و مرنج. به همان اندازه که این جمله زیباست، عمل کردن بدان دشوار است.

نرنجاندن، به مراتب از نرنجیدن ساده تر است، اما نه چندان آسان. بالاخره انسان می تواند برای خود خط و مرزهایی بگذارد و سعی کند از آن ها عبور نکند. مواظب باشد که دیگری را نرنجاند. این وظیفه، کمابیش شدنی است. اما "مرنج"، به مراتب دشوارتر است. رنجیدن دست خود آدم نیست. رنجیدن واکنش طبیعی روان آدمی است ولو این که رنجش خود را بر زبان نیاورد و در دل نهان دارد. به قول طبیب اصفهانی:
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زِ بامی که برخاست، مشکل نشیند
حرف ناحسابی که می شنوی، کمابیش تو را می رنجاند. مگر اینکه بر "بلندی های روان" خود دست یابیم و به قول اسپینوزا، آدم و عالم را "از منظر ابدیت" بنگریم. اما بدانیم که قدم اول برای نرنجیدن، نرنجاندن است.

فروید هم ظرفیت بشر را با بزرگترین مشکلی می سنجید که می تواند او را از حالت منطقی خارج کند. این به شرطی است که این حالت منطقی، نمایشی و ظاهری نباشد و طبیعی و نهادینه شده باشد. این ظرفیت هم قبض می پذیرد و هم بسط.
متاسفانه در زندگی از مواجهه با آدم های غیرنرمال گریز و گزیری نیست. یک مشکل خانوادگی یا یک بچه معتاد یا معلول(جسمی یا ذهنی)در خانواده، زندگی خانواده ای را تباه می کند.
در مواجهه با انسان های شارلاتان و دریده، احتمال قبض و کاهش ظرفیت بیشتر است ولی اگر بتوان اسیر این انسان ها نشد و حتی بر آنان، مشفقانه و صمیمانه دل سوزاند، بسط و گشودگیِ ظرفیت به انسان روی می آورد. باید احتمال قوی داد که انسان مردم آزار، درونی رنجیده و آزاردیده دارد و خودش بیش از دیگری در معرض پریشانی احوال است.

هر دو جمله ی نیچه و فروید را باید به آب زر و به خط خوش نوشت و نصب العین(جلو چشم) خود قرار داد.
برای خودم و تو، ایستادن بر آن بلندی هایی را آرزو می کنم که نیچه آرزویش را داشت.

10 تیر 1402

نکته:

ثروت یعنی بتوانی با چیزی که الآن داری احساس خوشبختی کنی.

سوفی! اگر من می‌خواستم در اين درس‌ها تنها يك چيز به تو ياد دهم، آن بود كه در قضاوت عجله نكن. و آنچه را كه “منيت” خود می‌دانی تجزيه و تحليل كن.

خلق‌وخو و ديد من از خودم، دم‌به‌دم دگرگون می‌شود. ناگاه احساس می‌كنم آدم تازه‌ای هستم ،
درست همانند نقش‌های پردهٔ سينما كه چنان به سرعت عوض می‌شوند كه نمی‌فهميم فيلم از تصويرهای تک‌تک ساخته شده است.
“تصويرها” در اصل، متصل به هم نيست؛ بلكه مجموعه‌ای از لحظات آنی است.

#یوستین_گردر
کتاب: دنیای سوفی
ترجمه: حسن کامشاد



کانال مخفیگاه: @makhfigah_channel