زنان در فلسفه اخلاق
چه چیزی را می‌جویند؟
#بخش_دوم

زنان و فلسفه اخلاق :
ما همیشه از «فرد» در برابر «جمع» حرف زده‌ایم. واقعیت این است که این دو قطبی دیدن «خود» در برابر «دیگری» بی‌معنا است چراکه ما یک قلمرو ارزشمند «دیگری» نیز داریم که زنان آن را به طور ویژه‌ای تجریه می‌کنند. این قلمرو بین «فرد» و «جمع» است؛ یعنی، «دیگران خاص»؛ کسانی که به آنها احساس و علقه داریم. سرزمین دیگران خاص، سرزمینی است که همه ما در آن مسئولیت اخلاقی سنگین‌تری داریم.
این دیدگاه را می‌توان در آثار فیلسوفان طرفدار «اخلاق مراقبتی» به شکلی برجسته دید. و اینجا است که «خودآیینی عقلانی» جای خود را به «خودآیینی اخلاقی» می‌دهد که خود را در ارتباط با دیگران می‌فهمد و در مفاهمه به وجود می‌آید.
به زعم آنان، نباید قلمرو خصوصی را از قلمرو عمومی جدا دید و باید به فضایی عادلانه در این قلمرو دست یافت. قلمرو خصوصی مهم است و باید زیر چتر قانون قرار گیرد. قلمرو خصوصی را به‌عنوان یک جزیره دور افتاده نبینیم و ارزش‌های آن را بفهمیم. کتاب «اندیشیدن مادرانه به سوی سیاست‌های صلح» بیان می‌کند که چگونه «مادری» می‌تواند به الگویی برای رسیدن به «صلح» بدل شود. بر این اساس، می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که زنانگی حاوی ارزش‌هایی است که ظرفیت فهمیده شدن در سپهر عمومی را نیز دارد.

تلخيص از سخنرانى
#دکترمریم_نصر_اصفهانی،
استاد دانشگاه اصفهان

#زنان_و_فلسفه_اخلاق
#افلاطون
#رساله_فايدروس

جهت مطالعه بخش اول از لينك زير استفاده كنيد :
https://t.me/ce7en/1199