مسیح علی‌نژاد
70.3K subscribers
10.5K photos
14.9K videos
12 files
3.15K links
ارسال ويديو، عكس و گزارش به اين آي دي
@MasihMedia


📱دریافت عکس و ویدیو در تلگرام و واتساپ:
0019176554910

توییتر: https://twitter.com/AlinejadMasih

اینستاگرام: https://www.instagram.com/masih.alinejad/
Download Telegram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ویدیوی دریافتی:

این ویدیو ساعت ۰۶:۳۷ دقیقه صبح امروز در منطقه فردیس گرفته شده است. فرستنده ویدیو نوشته است که با وجود اعلام آتش‌بس اما جمهوری اسلامی همچنان در حال شلیک موشک است.
ظاهرا در سیستم فشل و هیاتی جمهوری اسلامی وزیر خارجه یک چیز می‌گوید و سپاه یک‌جور عمل می‌کند. احتمالا سپاه معتقد است دستور آتش‌بس را فقط از رهبری می‌گیرد. در نهایت هم خامنه‌ای را مجبور می‌کنند بیاید پشت میکروفون و به تسلیم کامل تن بدهد و جام زهر را سر بکشد!
ساعتی پیش دونالد ترامپ اعلام کرد که از این لحظه آتش‌بس بین جمهوری اسلامی و اسرائیل برقرار شده است. این در حالی‌ست که روز گذشته خامنه‌ای «صلح تحمیلی» را رد کرده بود و بر ادامه جنگ تاکید داشت.
به نظر می‌رسد دوران خامنه ای به عنوان فرمانده کل قوا تمام شده است و مسئولان جمهوری اسلامی که خود را در آستانه سقوط می‌بینند، حرفهای یک پیرمرد متوهم را از اعماق زمین چندان جدی نمی‌گیرند.

آتش‌بسی که اعلام شده البته بسیار شکننده است و هر لحظه ممکن است توسط طرفین جنگ نقض شود، اما در حال حاضر دو طرف شلیک موشک‌ها را علیه یکدیگر متوقف کرده‌اند.
بسیاری در ایران نگران هستند که جمهوری اسلامی وقتی خود را از لبه پرتگاه سقوط دور ببیند دوباره شروع به اعدام و سرکوب و انتقام‌گیری از مردم کند، اما برخی نیز بر این باور هستند که این شکست تحقیرآمیز از اسرائیل که دونالد ترامپ نام «تسلیم کامل» بر آن گذاشته بود مانند شوک بزرگی باعث تغییر رویکرد حکومت درباره مسائلی شود که از ابتدای انقلاب اسلامی در ایران در قالب شعار و آرمان و ایدئولوژی مطرح بوده است.
.

جمهوری اسلامی حسین رونقی را بار دیگر بازداشت کرد. حکومت ترسویی که زورش فقط به مردم بی‌دفاع خودش می‌رسد. این در حالی‌ست که مردم ایران از یک طرف در وضعیت جنگی ناخواسته قرار دارند و از طرف دیگر در حال مبارزه با دشمن اصلی خود ، جمهوری اسلامی هستند.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این روزها با اعلام خبر آتش‌بس بین جمهوری اسلامی و اسراییل خبری از خامنه‌ای نیست. خامنه‌ای که در این جنگ اولین اقدامش مخفی شدن بود بارها از اعماق زمین پیام داد که صلح تحمیلی را نمی‌پذیرد اما ظاهرا روی زمین سرداران سپاه نگران جان خود بودند و به آتش‌بس تن دادند.
حالا مجری صداوسیما از مهدی فضائلی عضو دفتر حفظ و نشر آثار علی خامنه‌ای سراغ او را می‌گیرد و می‌پرسد حالش خوب است. جواب این عضو دفتر خامنه‌ای پاسخی مبهم است و می‌گوید برای آقا دعا کنید.
عبارتی که نشان دهنده غیرعادی بودن شرایط و احتمالا مردن خامنه‌ای است. سوال این است که آیا اسراییل خامنه‌ای را در اعماق پناهگاه خودش برای همیشه دفن کرده است؟
پاسخ این سوال اگر مثبت باشد باید آماده یک جشن ملی دیگر شویم.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
تجمع اعتراضی ایرانیان در سه شنبه‌های نه به اعدام _ هامبورگ
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
واقعا به جز تمسخر یک حکومت ورشکسته و تحقیر شده که پس از تسلیم کامل هم دست از رجزخوانی برنمی‌دارد چه می‌شود کرد؟

جمهوری اسلامی تمام شده است. باور کنیم یا نکنیم نا امید باشیم یا نباشیم دیگر چیزی از آنچه جمهوری اسلامی می‌نامیدند باقی نمانده. گروه‌های مسلح و تروریست البته هنوز در خیابان‌های شهرها ایست بازرسی می‌گذارند و مراکز حکومتی را در اختیار دارند. آنها هنوز می‌توانند آدم بکشند اما نه در داخل ایران قادر به حکومت کردن هستند و نه در عرصه جهانی قادر به عرض اندام خواهند بود.
تمام رویاپردازی و جاه‌طلبی هسته‌ای خامنه‌ای نابود شد و او در زمانی که هر رهبری وسط میدان است به اعماق زمین خزید و مخفی شد. حالا سر و صدای بمب‌ها کم شده و اینها شروع کردند به تنها کاری که بلدند. یعنی حرف مفت زدن و رجز خواندن که اسباب تمسخر بیشتر خودشان است.
ادریس عالی، آزاد شجاعی و رسول احمد رسول سه کولبر کُرد بودند که ساعاتی پیش و بعد از اعلام آتش‌بس بین ایران و اسرائیل اعدام شدند.
خامنه‌ای و مزدوران بزدل او حالا انتقام تحقیر شدن‌ و تسلیم به اسرائیل را از زندانیان و کولبران کُرد می‌گیرند.
خامنه‌ای اگر هنوز آن زیر زنده‌ای، بدان که این مردم از سوراخت تو را بیرون خواهند کشید تا سرنوشتت شبیه همه دیکتاتورهای خونریز عالم شود.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این صحبتهای فرمانده کل سپاه چندماه قبل از حمله اسراییل است. فقط تصور کنید که چه میزان بلاهت و توهم چاشنی صحبتهای یک مقام رسمی درباره نگرانی از خطر حمله اسراییل در صحبتهای این فرمانده ارشد سپاه وجود دارد.
نمی‌دانیم امروز او زنده است و جایی مخفی شده و یا کشته شده و خبر مرگش را مثل برخی دیگر از فرماندهان سپاه جمهوری اسلامی هنوز اعلام نکرده است.
اما او زنده یا مُرده نمادی از حماقت و توهم و گنده‌گویی‌ست که شاخصه جمهوری اسلامی‌ست.
گنده‌گویی‌هایی که هنوز هم تنها دستاویز جمهوری اسلامی برای سرپوش گذاشتن بر شکست و تحقیر خامنه‌ای توسط اسرائیل و آمریکاست.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
.

جمهوری اسلامی دشمن شماره یک مردم ایران است. رژیم جنایتکاری که به کودک و میانسال، زن و مرد و … رحم نمی‌کند . نوجوانان و جوانان ایران، سرمایه‌های ایران را کشتند، زندانی کردند، تجاوز و شکنجه کردند . جاویدنام عرفان رضایی، یکی از هزاران جاویدنام و سرمایه ایران است که به دست دشمن اصلی مردم ایران کشته شد.
مادر دادخواه عرفان می‌گوید: ‌
«اصلا این خون، این چشم‌ها، این دست‌های ملتهب از رگ‌های جوان و خونی با همه‌ی آدم‌های معمولی که کشته می‌شوند فرق دارد، این خون خون‌بها نمی‌خواهد.
این خون که شجاعت و شرافت را معنی کرد، حتی آسفالت‌های سنگی که خونش را مکیدند می‌فهمند و حتی دست‌های آن مرده شور که یک زنده باشرف را با خونش غسل داد، فهمید که این خون با همه‌ی خون‌ها فرق دارد، می‌دانی این خون بهایش چیست؟؟ این خون بهایش خود اوست، چشم‌های پر از آرزویش، افکار بلندش، رویای آزادی و آزادگی هنوز میسر است، هیچ بمبی، هیچ اسلحه‌ای نتوانست این پایگاه، این اندیشه پاک را منفجر کند. خون‌بهایش فقط آزادی و برابری‌ست»

نه به جمهوری اسلامی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ویدیو و پیام دریافتی:

«با طلوع خورشید، آنگاه که اولین اشعه‌های نور، پرده شب را کنار زدند، پرچم زن، زندگی، آزادی را برافراشتم؛ پرچمی که نه فقط بوی صبح، که عطر آزادی و بوی تلخ خون دخترانی را می‌داد که جانشان را نثارش کردند. دخترانی که نفس‌هایشان برای همیشه خاموش شد، پیش از آنکه حتی یک لحظه طعم شیرین آزادی را بچشند.
این پرچم را من برای آن‌ها ادامه دادم، برای مهسا، که نامش هم‌اکنون فریاد بی‌صدای هزاران زن است. برای نیکا و سارینا، که لبخندهای ناتمامشان، دردناک‌ترین یادگار این راه است... و برای تمام دختران سرزمینم که برای آزادی جنگیدند و می‌جنگند. این پرچم را با دستان لرزان، با قلبی مملو از درد و امید برافراشتم، تا صدایشان برای همیشه در رگ‌های این خاک جاری بماند و هیچ‌گاه در غبار فراموشی گم نشود.
برای مهسا ، نیکا ، سارینا و ...
«پرچمی از خون و امید»