رقص و پایکوبی شهروندان را در میدان تجریش ببینید. نوروز نزدیک است و بوی بهار به مشام می‌رسد. موسیقی و رقص، تضمین‌کننده شادی و سلامت روح و روان جامعه است. هر قدر جامعه از چشیدن طعم شیرین این دو محروم باشد، بیش‌تر رو به حزن می‌رود.

goo.gl/bZ2EXy
مطالب مرتبط

تحسر: تحلیلی بلاغی از اندوه و سرکوب در موسیقی ایران
bit.ly/2d3u2j4

شادی ما و شادی آنها
bit.ly/1oHIDnb

@Tavaana_TavaanaTech

- جرمی به نام رقص
bit.ly/2J14vJT

از اوایل اردیبهشت امسال بررسی بر روی ۵۱ هزار صفحه اینستاگرام آغاز شد. « پلیس فتا» اعلام کرد این طرح به منظور شناسایی پیج های ایسنتاگرامی با محتوای مستهجن و مبتذل اجرا می شود و پلیس در حال شناسایی ادمین این پیج ها است. در پی این طرح در اوائل خرداد ۱۳۹۷ پیج اینستاگرامی چند مربی رقص بسته شد. تمام ویدئوهای رقص از صفحاتشان پاک شد و نوشته شد: «این صفحه حسب دستور مقام محترم قضایی به علت انتشار محتوای مجرمانه مسدود گردید».

چرا رقص که یک رشته هنری است و ایرانیان در آن ید طولایی دارند، ممنوع می شود؟ این پرسشی ست که شاید برای بسیاری از علاقمندان مطرح باشد. یادمان نرفته است که «محمد خردادیان» - رقصنده مشهور ایرانی - در بازگشت به ایران بازداشت شد صرفا چون در رشته رقص فعالیت می کرد.

نه تنها رقص در ایران ممنوع است بلکه هرآنچه که این رشته هنری نزدیک است، نیز ممنوع است. پنجم خرداد ۱۳۹۷ اجرای سرود ناشنوایان در مصلی تهران به دلیل شباهت با رقص متوقف شد. این سرود مذهبی که محتوای مذهبی داشت توسط زنانی با حجاب چادر اجرا شد، اما پس از دو اجرا از ادامه آن جلوگیری به عمل آمد.

پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ بسیاری از هنرها از جمله رقص ممنوع اعلام شدند و به پشتوانه تصویب قوانین اسلامی از فعالیت در این رشته های هنری جلوگیری به عمل آمد. در آن دوران بسیاری از اماکن هنری بسته شدند. «آرام بیات» که پیش از انقلاب مربی رقص در یکی از هنرستان های تهران بود، با بسته شدن فضا برای فعالیت در رشته هنریش تصمیم به مهاجرت می‌گیرد.

بیات در کانادا کلاس رقص «خورشید خانم» را دایر کرد. او در مصاحبه ای گفت:«از نظر من، در‌‌ همان بهمن ۱۳۵۷ که انقلاب به وقوع پیوست، رقص در ایران مُرد.‌‌ همان‌طور که "هایده چنگیزیان" در یک مصاحبه اشاره کرد که در بهمن ۱۳۵۷، رقص را در یک سطل زباله نهادند و پشت در گذاشتند تا آشغالی آن را ببرد».

اما با این حال هنرمندانی در حوزه رقص سعی کردند در ایران بمانند و فعالیت خود را پی بگیرند. «فرزانه کابلی» نمونه ای از این رقصنده ها است. او که پس از انقلاب بیکار شده بود مدتی به بازیگری روی آورد اما این کار و علاقه اصلی او نبود. او در نهایت مربی ایروبیک شد و در آرزوی این است که بتواند روزی طراحی ها و اجراهایش را به روی صحنه ببرد.

درباره ممنوعیت رقص در ایران بیشتر بخوانید:

https://bit.ly/2J3NA9A

#رقص #فرزانه_کابلی #آرام_بیات

@Tavaana_TavaanaTech

مملکت را سیل برد، تو هنوزم نگران ⁧ #رقص ⁩ دختر بچه ها هستی؟!

‏ویدیو از شهرهای جنوبی که وحوش مانع از رقص کودکی می شوند.

‏سراغ کمک به ⁧ #سیل ⁩ زدگان بروید. عکس بگیرید، شواف کنید. ادای دلسوز دربیاورید.

‏وسط تمام این اداعای ⁧ #سپاه ⁩ و ⁧ #بسیج ⁩ برای کمک رسانی فراموش نکنید با چه کسانی طرفیم.

@Shahrvandyar

https://twitter.com/shahrvandyar/status/1110625924029079553?s=21

شجاعت یعنی همین که یک شهروند با دوربین ساده خود می‌رود به سمت چهل سال #تحجر . کسانی که #رقص و #شادی را ممنوع کرده و می‌خواهند کودکان همیشه عزادار باشند.
🌐 @masih_alinejad

ایران ما با #موسیقی و #رقص ‌و حق #انتخاب بی‌شک زیباتر از اجبار و تحقیر و توهین است. زنان ایرانی تابو‌ها را می شکنند . تسلیم هیچ گونه زور و ممنوعیتی نمی‌شوند.

#نه_به_اجبار
🌐 @masih_alinejad

این ویدیوی #طنز دختران اهوازی است که با پدرشان شوخی می‌کنند.
می دانید چرا بسیاری از مردم خبر و شایعه بازداشت دختران به جرم لیس زدن بستنی را باور کردند؟ چون بقیه #قوانین به همین مضحکی است. مثل وقتی که دختری را به جرم پیدا بودن چند تار مو یا کوتاه و تنگ بودن مانتو و‌شلوار، بازداشت می‌کنند و پدران و مادران باید مانتو و شلوار ببرند تا دختران شان را با تعهد آزاد کنند.
به قوانین #مضحک و #واپسگرا عادت نکنیم. قوانین زشت را باید به #چالش کشید و به قانونگذاران نشان داد که چقدر در قرن بیست و یک بازداشت دختران به جرم #حجاب و #آواز و #رقص و #آب‌بازی و #شادی، دقیقا مثل بازداشت به جرم لیس زدن بستنی مضحک است.


🌐 @masih_alinejad