✳️ دربارهٔ کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات»
🔻 متن حاضر خلاصهٔ سخنرانی کوتاه من در مراسم رونمایی کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات» است. این مراسم از سوی مؤسسهٔ اطلاعات و جهاد دانشگاهی مشهد، شنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد. کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات» به وسیلهٔ بصیراحمد حسین‌زاده تدوین شده و در آن، همه مطالبی که در این روزنامه دربارهٔ افغانستان در سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۳۳ شمسی منتشر شده است، گنجانده شده است.
🔻🔻🔻🔻🔻
انتشار این کتاب و برگزاری این برنامه جای قدردانی‌های وسیع دارد از جناب دکتر صالحی و همه دوستان دیگر در مؤسسهٔ اطلاعات. و من به عنوان ویراستار این کتاب باید یک تشکر ویژه بکنم از جناب آقای عباسی ویراستار مؤسسه که متن ویرایش‌شدهٔ مرا بازخوانی کردند و آن را با اصل روزنامه هم مطابقت دادند.
این کتاب از چند جهت اهمیت دارد. یکی این که تاریخ افغانستان نقاط مبهمی دارد و بعضی از این نقاط را در اینجا می‌توان روشن کرد. به خصوص در زمینهٔ دوره‌های انتقال قدرت از امان‌الله خان به حبیب‌الله کلکانی و سپس نادر شاه حرف‌های ناگفته‌ای هست.
اهمیت دیگر آن به خاطر مباحث مفصلی است که دربارهٔ موضوع هیرمند دارد چون در آن زمان بحث هیرمند مطرح بوده و به خاطر ایجاد نهر بغرا و نیز خشکسالی‌ها، محل مباحثه و مناقشه بوده است. ولی این جالب است که مواضع دو کشور خیلی محترمانه است و نشان می‌دهد که می‌شود چنین مناقشه‌هایی بدون چالش‌های جدی و از طریق گفتگو و مذاکره و مباحثه حل شود.
مسئلهٔ دیگر ادبیات کلی مطالب روزنامه در مورد افغانستان است که کلاً محترمانه است. همین طور دیدارها و سفرهای رسمی با جزئیات خیلی زیاد نقل شده که احترام متقابل را می‌رساند.
البته این همسویی‌ای که در آن زمان میان حکومت‌ها دیده می‌شود،، یک همسویی تمدنی نیست و بلکه بیشتر بر اساس مصالح سیاسی و طرح‌هایی است که زمامداران این دو کشور برای تجدد داشته‌اند. به همین دلیل در روزنامه، حکومت حبیب‌الله کلکانی با این که یک خاستگاه قومی متفاوت و همسوتر با ایران دارد، خوب نگریسته نمی‌شود. این نکته‌ای است که الان هم می‌تواند در مناسبات دو ملت و دو کشور مورد توجه باشد.
اما در عین حال این نکته قابل توجه است که سیمای افغانستان در روزنامهٔ اطلاعات در آن زمان، بیشتر یک سیمای سیاسی است نه فرهنگی و هنری. نمونه‌های شعر و داستان افغانستان در اینجا نیست. سخنی از تمدن مشترک، زبان مشترک. و این را می‌شود مقایسه کرد با سال‌های اخیر که چهرهٔ فرهنگی افغانستان در مطبوعات ایران جلوهٔ روشنی دارد.
عکس‌ها از غزل حسین‌زاده.
@mkazemkazemi
✳️ دربارهٔ کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات»
🔻 متن حاضر خلاصهٔ سخنرانی کوتاه من در مراسم رونمایی کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات» است. این مراسم از سوی مؤسسهٔ اطلاعات و جهاد دانشگاهی مشهد، شنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ برگزار شد. کتاب «افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات» به وسیلهٔ بصیراحمد حسین‌زاده تدوین شده و در آن، همه مطالبی که در این روزنامه دربارهٔ افغانستان در سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۳۳ شمسی منتشر شده است، گنجانده شده است.
🔻🔻🔻🔻🔻
انتشار این کتاب و برگزاری این برنامه جای قدردانی‌های وسیع دارد از جناب دکتر صالحی و همه دوستان دیگر در مؤسسهٔ اطلاعات. و من به عنوان ویراستار این کتاب باید یک تشکر ویژه بکنم از جناب آقای عباسی ویراستار مؤسسه که متن ویرایش‌شدهٔ مرا بازخوانی کردند و آن را با اصل روزنامه هم مطابقت دادند.
این کتاب از چند جهت اهمیت دارد. یکی این که تاریخ افغانستان نقاط مبهمی دارد و بعضی از این نقاط را در اینجا می‌توان روشن کرد. به خصوص در زمینهٔ دوره‌های انتقال قدرت از امان‌الله خان به حبیب‌الله کلکانی و سپس نادر شاه حرف‌های ناگفته‌ای هست.
اهمیت دیگر آن به خاطر مباحث مفصلی است که دربارهٔ موضوع هیرمند دارد چون در آن زمان بحث هیرمند مطرح بوده و به خاطر ایجاد نهر بغرا و نیز خشکسالی‌ها، محل مباحثه و مناقشه بوده است. ولی این جالب است که مواضع دو کشور خیلی محترمانه است و نشان می‌دهد که می‌شود چنین مناقشه‌هایی بدون چالش‌های جدی و از طریق گفتگو و مذاکره و مباحثه حل شود.
مسئلهٔ دیگر ادبیات کلی مطالب روزنامه در مورد افغانستان است که کلاً محترمانه است. همین طور دیدارها و سفرهای رسمی با جزئیات خیلی زیاد نقل شده که احترام متقابل را می‌رساند.
البته این همسویی‌ای که در آن زمان میان حکومت‌ها دیده می‌شود،، یک همسویی تمدنی نیست و بلکه بیشتر بر اساس مصالح سیاسی و طرح‌هایی است که زمامداران این دو کشور برای تجدد داشته‌اند. به همین دلیل در روزنامه، حکومت حبیب‌الله کلکانی با این که یک خاستگاه قومی متفاوت و همسوتر با ایران دارد، خوب نگریسته نمی‌شود. این نکته‌ای است که الان هم می‌تواند در مناسبات دو ملت و دو کشور مورد توجه باشد.
اما در عین حال این نکته قابل توجه است که سیمای افغانستان در روزنامهٔ اطلاعات در آن زمان، بیشتر یک سیمای سیاسی است نه فرهنگی و هنری. نمونه‌های شعر و داستان افغانستان در اینجا نیست. سخنی از تمدن مشترک، زبان مشترک. و این را می‌شود مقایسه کرد با سال‌های اخیر که چهرهٔ فرهنگی افغانستان در مطبوعات ایران جلوهٔ روشنی دارد.
عکس‌ها از غزل حسین‌زاده.
@mkazemkazemi
Telegram
کانال محمدکاظم کاظمی
تصویرهای یادداشت «دربارهٔ کتاب افغانستان به روایت روزنامهٔ اطلاعات»
✳️ بولدوزرها چیزی از کوه کم نمی‌کنند
🔻 امیرجان صبوری هنرمند بزرگ شهر هرات و بلکه کشور ما و بلکه همه قلمرو زبان فارسی است. من نوجوانی بودم در کابل که آهنگ‌هایش را از تلویزیون می‌دیدم و می‌شنیدم. بعدها در کتاب «سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان» اثر جناب عبدالوهاب مددی، از او بیشتر خواندم و بعدها هم که آلبوم‌ها و آهنگ‌های ماندگاری از او شنیدم، همچون «شهر خالی خانه خالی» و «زندگی همین است» و «کوه به کوه نمی‌رسد» همیشه او را ستوده‌ام.
🔻 صبوری از معدود هنرمندان کشور ماست که در سطح بالا، هم آواز خوانده است، هم آهنگسازی کرده است و هم تصنیف سروده است. این کم مقامی نیست. شعر و آهنگسازی او برای آهنگ «سرزمین من» هنرمند گرانقدر داوود سرخوش از خاطره‌ها نمی‌رود.
🔻 من به این می‌اندیشم که ما در یک رویارویی هستیم. رویارویی تمدن و تحجر، رویارویی خردورزی و تعصب، رویارویی مدارا و تنگ‌نگری. اگر می‌خواهیم در این رویارویی‌ها پیروز باشیم، باید ببینیم که شخص با آثارش در سمت تمدن ایستاده است یا تحجر. او در مجموع با ما همسو است یا نه. به خصوص که ما در مورد یک آدم خرد و ریزه صحبت نمی‌کنیم. در مورد کسی صحبت می‌کنیم که در سطح والای موسیقی معاصر افغانستان ایستاده است.
🔻 و نیز به این هم بیندیشیم که رفتارها و قضاوت‌های خود ما از سر خردورزی و مداراست، یا از سر تعصب و تنگ‌نگری. این خیلی مهم است که ما گاهی از رفتارهای فاشیستی در کشور شکایت داریم، ولی خود ما نیز در برخوردهایمان با دیگران، نظیر همین رفتارها را از خود بروز می‌دهیم.
🔻 نمی‌شود آرزوی رفع اختناق و تعصب و تحجر در کشور داشته باشیم، ولی رفتار ما با دیگران از سر مدارا، همدیگرپذیری و احترام به شخصیت و مقام هنری و علمی و ادبی آدم‌ها نباشد.
🔻 برای من امیرجان صبوری امروز، همان امیرجان صبوری یک هفته پیش است، همچنان که یک کوه، برای من همان کوه هفتهٔ قبل است، هرچند که یک بولدوزر، قسمتی از آن را کنده باشد و برده باشد. بولدوزرها چیزی از کوه کم نمی‌کنند.
✳️ بولدوزرها چیزی از کوه کم نمی‌کنند
🔻 امیرجان صبوری هنرمند بزرگ شهر هرات و بلکه کشور ما و بلکه همه قلمرو زبان فارسی است. من نوجوانی بودم در کابل که آهنگ‌هایش را از تلویزیون می‌دیدم و می‌شنیدم. بعدها در کتاب «سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان» اثر جناب عبدالوهاب مددی، از او بیشتر خواندم و بعدها هم که آلبوم‌ها و آهنگ‌های ماندگاری از او شنیدم، همچون «شهر خالی خانه خالی» و «زندگی همین است» و «کوه به کوه نمی‌رسد» همیشه او را ستوده‌ام.
🔻 صبوری از معدود هنرمندان کشور ماست که در سطح بالا، هم آواز خوانده است، هم آهنگسازی کرده است و هم تصنیف سروده است. این کم مقامی نیست. شعر و آهنگسازی او برای آهنگ «سرزمین من» هنرمند گرانقدر داوود سرخوش از خاطره‌ها نمی‌رود.
🔻 من به این می‌اندیشم که ما در یک رویارویی هستیم. رویارویی تمدن و تحجر، رویارویی خردورزی و تعصب، رویارویی مدارا و تنگ‌نگری. اگر می‌خواهیم در این رویارویی‌ها پیروز باشیم، باید ببینیم که شخص با آثارش در سمت تمدن ایستاده است یا تحجر. او در مجموع با ما همسو است یا نه. به خصوص که ما در مورد یک آدم خرد و ریزه صحبت نمی‌کنیم. در مورد کسی صحبت می‌کنیم که در سطح والای موسیقی معاصر افغانستان ایستاده است.
🔻 و نیز به این هم بیندیشیم که رفتارها و قضاوت‌های خود ما از سر خردورزی و مداراست، یا از سر تعصب و تنگ‌نگری. این خیلی مهم است که ما گاهی از رفتارهای فاشیستی در کشور شکایت داریم، ولی خود ما نیز در برخوردهایمان با دیگران، نظیر همین رفتارها را از خود بروز می‌دهیم.
🔻 نمی‌شود آرزوی رفع اختناق و تعصب و تحجر در کشور داشته باشیم، ولی رفتار ما با دیگران از سر مدارا، همدیگرپذیری و احترام به شخصیت و مقام هنری و علمی و ادبی آدم‌ها نباشد.
🔻 برای من امیرجان صبوری امروز، همان امیرجان صبوری یک هفته پیش است، همچنان که یک کوه، برای من همان کوه هفتهٔ قبل است، هرچند که یک بولدوزر، قسمتی از آن را کنده باشد و برده باشد. بولدوزرها چیزی از کوه کم نمی‌کنند.
Telegram
کانال محمدکاظم کاظمی
امیر جان صبوری
کانال محمدکاظم کاظمی
✳️ کتاب‌هایی در حوزهٔ خبرنگاری و گویندگی 🔻 رسول خان امین از نویسندگان فعال در زمینهٔ خبرنگاری و گویندگی است. ایشان با همراهی بعضی از مؤلفان محترم دیگر کتاب‌های متعددی نوشته است. 🔻 به جهت نیازی که در جامعه به آموزش در این مورد وجود دارد و دشواری دسترسی علاقه‌مندان…
✳️ کتاب‌هایی در حوزهٔ خبرنگاری و گویندگی
(بخش سوم)
🔻 رسول خان امین از نویسندگان فعال در زمینهٔ خبرنگاری و گویندگی است. ایشان با همراهی بعضی از مؤلفان محترم دیگر کتاب‌های متعددی نوشته است.
🔻 به جهت نیازی که در جامعه به آموزش در این مورد وجود دارد و دشواری دسترسی علاقه‌مندان به این کتاب‌ها، ایشان فایل تعدادی از کتاب‌هایش را در قالب پی‌دی‌اف از این طریق در اختیار علاقه‌مندان گذاشته است.
🔻 با سپاس از همت و تلاش آقای امین و دوستانشان و با امید به این که این کتاب‌ها برای علاقه‌مندان سودمند باشد، آن‌ها را در کانال خودم منتشر می‌کنم.
بخش اول کتاب‌ها
بخش دوم کتاب‌ها
بخش سوم کتاب‌ها
طرح جلدهای بخشی از این کتاب‌ها
@mkazemkazemi
(بخش سوم)
🔻 رسول خان امین از نویسندگان فعال در زمینهٔ خبرنگاری و گویندگی است. ایشان با همراهی بعضی از مؤلفان محترم دیگر کتاب‌های متعددی نوشته است.
🔻 به جهت نیازی که در جامعه به آموزش در این مورد وجود دارد و دشواری دسترسی علاقه‌مندان به این کتاب‌ها، ایشان فایل تعدادی از کتاب‌هایش را در قالب پی‌دی‌اف از این طریق در اختیار علاقه‌مندان گذاشته است.
🔻 با سپاس از همت و تلاش آقای امین و دوستانشان و با امید به این که این کتاب‌ها برای علاقه‌مندان سودمند باشد، آن‌ها را در کانال خودم منتشر می‌کنم.
بخش اول کتاب‌ها
بخش دوم کتاب‌ها
بخش سوم کتاب‌ها
طرح جلدهای بخشی از این کتاب‌ها
@mkazemkazemi
Telegram
کانال محمدکاظم کاظمی
✳️ طرح جلدهای بعضی از کتاب‌های فوق.