٢٢ بهمن برای ما ایرانیان، سرآغاز سقوطی دردناک به قعر جهنم جمهوری اسلامی است: کشور از مسیر پیشرفت و شکوفایی خارج شد؛ امت جای ملت را گرفت؛ به نام دین، آزادی به قتل رسید؛ بوستان‌ها نابود و قبرستان‌ها آباد شد؛ ناامنی و سرکوب و تبعیض به جای امنیت و نظم و قانون حاکم شد؛ زنان، شهروند درجه دو شدند؛ آزادی مذهب از دست رفت؛ و توهمات آخرالزمانی گروهی مرتجع، نام ارجمند ایران را به آشوب و تروریسم پیوند زد؛ پول ملی ایران را روزبه‌روز بی‌ارزش‌تر و مردم ما را روزبه‌روز فقیرتر کرد. آنچه در بهمن ۵۷ رخ داد، شورش اتحاد نامبارک ارتجاع سرخ و سیاه علیه خردگرایی و میهن‌پرستی بود.

آن سقوط تلخ‌ اما یادآور این نکته نیز است که اینجا که هستیم بر خلاف آنچه پایمردان دیو در گوش ما می‌خوانند جایگاه حقیقی ما نیست. هنوز در میان ما بسیاری هستند که ایرانی دیگر، ایرانی مرفه، ایرانی امن، ایرانی محترم، ایرانی آزاد را تجربه کرده‌اند.

در گذشته نمی‌توان زیست اما برای ساخت آینده‌ای تحسین‌برانگیز، از گذشته می‌توان آموخت و الهام گرفت.

ما، هم شایسته وضعی بهتریم و هم نشان داده‌ایم توانایی ساختن ایرانی متفاوت را داریم. چنانکه پیش از این یک بار همراه یکدیگر، به عنوان ملتی متحد، ایرانی را که در آستانه فروپاشی قرار گرفته بود به کشوری مدرن و مرفه تبدیل کردیم. ما همان ملت کبیریم و از تبار همان مردان و زنان سخت‌کوش.

از پیوند آن تجربه موفق گذشته با باور به آینده‌ای بهتر است که بازپس‌گیری ایران از رژیم غیرایرانی تبدیل به خواست ملی شده است.

هم‌میهنان،

جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین و ناکارآمدترین روزهای خود به سر می‌برد و تحولات منطقه‌ای و جهانی نیز فرصتی تاریخی را پیش روی ما قرار داده است. اما این پنجره فرصت همیشگی نیست.

من با پشتیبانی و خواست شما هم‌میهنانم برای به زیر کشیدن ضحاک زمانه و رژیمش در این میدان ایستاده‌ام و برای پس گرفتن ایران و دوباره ساختن آن برنامه‌ای مشخص و مدون دارم: طرحی پنج‌گانه که هم مسیر پیروزی را مشخص می‌کند و هم نقشه راه فردای پیروزی را. ما این کارزار برای رهایی و نجات میهن‌مان را با هم در ایران و چهارگوشه جهان پیش خواهیم برد. همانطور که بارها گفته‌ام، ما اگرچه در پایتخت‌های خارجی به دنبال دوستان و متحدانی برای این راه هستیم، اما می‌دانیم که آزادی‌مان تنها به دست خود ما رقم خواهد خورد.

اینک زمان اقدام است. زمان آن است که همراه هم مام میهن را روستا به روستا، محله به محله، شهر به شهر، استان به استان از چنگال اهریمنی جمهوری اسلامی آزاد کنیم و نجات دهیم. اگر آماده‌اید، هر جا که هستید، داخل یا خارج، روستا یا شهر، شرق یا غرب، شمال یا جنوب یک گام برای پیروزی، برای فشار بر رژیم، برای حمایت از انقلاب ملی مردم ایران بردارید؛ هر کس به سهم خود و به هر اندازه که می‌تواند. انقلاب ملی برای پیروزی به تک‌تک ما نیاز دارد، ایران به تک‌تک ما نیاز دارد.

پاینده ایران،
رضا پهلوی

@OfficialRezaPahlavi

●ادعای عجیب آقای عباس میلانی: انقلاب ۵۷ در ذات دموکراتیک بود.

ترجمه: انقلاب ۵۷ که باعث سرنگونی شاه شد، در ذات و خواسته‌هایش دموکراتیک بود.

📚The Shah, Abbas Milani, page 8


اولاً این سخن آقای میلانی کذب محض است. انقلاب ۵۷ تحت هیچ شرایطی دموکراتیک نبود، کدام یک از نیروهای ۵۷ دموکرات بودند؟ بمب گذاران مجاهدین یا آخوندهای کپک مغز؟

دوماً هیچ یک از جریان‌های ۵۷ به دنبال دموکراسی نبودند و اساساً چنین خواسته‌‌ای هم نداشتند. مهدی بازرگان از استوانه‌های فتنه ۵۷ در کتب متعدد خویش می‌نویسد که ما از همان ابتدا خواهان یک حکومت اسلامی بودیم. چگونه می‌توان افرادی که به دنبال حکومت اسلامی هستند را دموکرات بنامیم؟ بنابراین نه انقلاب ۵۷ دموکراتیک بود و نه دموکراتی در آن بود‌.

...

چهارماً آقای میلانی در مصاحبه با رسانه‌های فارسی زبان به صورت متعدد انقلاب ۵۷ را می‌کوبد و آن را ضد دموکراسی و ضد تجدد می‌خواند‌. چرا او دچار دوگانگی می‌شود؟ به مخاطب انگلیسی زبان که می‌رسد از ذات انقلاب ۵۷ حمایت می‌کند و آن را یک ارزش و افتخار می‌خواند اما به مخاطب فارسی زبان که می‌رسد، انقلاب ۵۷ را یک ضد انقلاب و ضد آزادی می‌خواند.
@na_ta_ma

●مهدی بازرگان به تأسی از رهبرش روح الله خمینی تکلیف را از همان ابتدا با تشکیل حکومت اسلامی مشخص کرد.

مهدی بازرگان: از همان ابتدا حکومت اسلامی می‌خواستیم و در سال ۱۳۴۰ بطور کامل نوشتم.

مصاحبه مهدی بازرگان با لندن پست در مهر ۱۳۵۷ خورشیدی: ما وارد مبارزه‌ی سیاسی شده‌ایم و آن را فریضه دینی خود می‌دانیم؛ به عبارت دیگر، وظیفه شرعی خود و نظرمان را درست مثل کاسبی مسلمان می‌دانیم که کسب می‌کند، اما کسب او مطابق با دستور اسلام و وظایف هر مسلمان صورت می‌گیرد. در حقیقت، عمل اجتماعی و سیاسی و در صورت امکان عمل حکومتی بدان صورت خواهد بود. من در کتاب مرز دین و سیاست را که در سال ۱۳۴۰ نوشته‌ام، مرز دخالت‌های دین و مذهب را در سیاست به طور کامل بیان کرده‌ام.

بازرگان در ادامه افزود: از هر مسلمانی سوال کنید چه حکومتی را مشروع می‌داند، جوابی جز حکومت اسلامی ندارد؛ ما هم چون روی ایدئولوژی اسلام گام بر می‌داریم، بنابراین حکومت مورد نظر ما همیشه از بدو آغاز فعالیت، حکومت اسلامی بوده است.

📚مجموعه آثار مهدی بازرگان در مورد انقلاب اسلامی(۱)، صفحه ۱۲۲ و ۱۲۳

آیا تفاوتی میان مهدی بازرگان با امثال داعشیها و خمینی وجود دارد؟
@na_ta_ma