تلخ است ولى گفتن آن كار من است
در نيمه شب نور شدن كار من است

ايران من از عرش به فرش افتاده
آرش شدن و تير زدن كار من است

ضحاك چو ناموس مرا برده گرفت
رستم شدن و كشتن او كار من است

قلم و باده و عشق همه ممنوع شده
از ته دل بنوشتن به چو خيام لاجرم كار من است

ارتش تازى قاسم كه سليمانى شد
منم آن كاوه و جنگاوريش كار من است

نجف و سوريه و كرببلا قبله ى آخوند شده
من اصيلم ، تخت جمشيد شدن كار من است

خانه ى مادريم لانه ى خفاش شده
تو كه ميدانى كه سيمرغم و خفاش كشى كار من است

باده و چنگ و نى و چه چه ممنوع شده
بر سر گور تو آخوند، سنتور زدن كار من است

من شنيدم كه به مستان همه شلاق زدند
تو بدان ساقيم و مست شدن كار من است

خانقاه دل ما بسته شده شاه به فرياد برس
من گنآباديم و درويش شدن كار من است

شاه خوبان همه امروز چشم به ديدار تو اند
من همان شاهنوازم كه وطن يار من است

سربدارم تو بدان، اميد من پهلوى است
همه ى جاى وطن فاش بشد، دى به زنجير و شعار مردمم پهلويست

شعرى از #كوروش_اختريان
١٣٩٧/٠٥/٠٧ همايش دوم باورمندان به سامانه پادشاهى، مصادف با سالروز درگذشت شاهنشاه آريامهر
#شعر #شاهزاده_رضا_پهلوى #پهلوى #پهلويسم #اعتصابات_سراسرى #شوراى_هماهنگى #حزب_مجازى
#Pahlavi #Reza_Pahlavi #Iran #IranRegimeChange