من #سعید_زارع (یاسر) هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۱. سی و دو سالم بود، متولد ۲۲ آذر ماه ۱۳۶۸. فرزند نادر بودم و دو برادر و یه خواهر داشتم. اهل روستای کمجان از توابع مرودشت در استان فارس بودم. شغلم کارگر لوله کشی بود. خوش اخلاق و مهربون و با مرام بودم و عاشق سفر رفتن.
با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی در هفته آخر شهریور ماه ۱۴۰۱، وقتی مردم مبارز مرودشت و روستاهای اطرافش هم برای اعتراض به خیابون اومدن منم در کنارشون بودم که حقی که سالها ازش محروم بودم رو فریاد بزنم. همون در شروع اعتراضات شناسایی شدم، شب ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۱ حدود ساعت ۱۲ وقتی در اطراف روستامون با دوستام تو ماشین در حال فرار از دست مامورا بودیم مزدورا تعقیبمون کردن و وقتی بهمون نزدیک شدن ماشینمونو به رگبار بستن! دو تا از دوستام شدیدا مجروح شدن، یکیشون گلوله به دستش و بازوش اصابت کرد و اون یکی به شکمش، گلوله ای هم به ریه من برخورد کرد که در اثر شدت جراحات وارده تاب نیاوردم و جان باختم….
بعد از کشته شدنم مامورای امنیتی خانوادمو به شدت تحت فشار گذاشتن که قتل منو رسانه ای نکنن، اونا رو تهدید و وادار به سکوت کردن و من گمنام موندم….
پیکر بیجون من در آرامستان زادگاهم روستای کمجان در سکوت خبری مظلومانه به خاک سپرده شد…
هموطن، من در یه خانواده زحمتکش کارگری بزرگ شدم و درد فقر و نداری رو چشیده بودم، به خیابون رفتم تا به ظلم و فقری که سراسر کشورمونو فرا گرفته بود اعتراض کنم ولی مزدورای حکومتی وحشیانه منو به قتل رسوندن و خانوادمو با تهدید مجبور به سکوت کردن. نذار خونم پایمال بشه، فراموشم نکن و روزی که وطنمون از شر ضحاکیون خلاص شد و آزادی رو جشن گرفتی به یاد منم باش که در گوشه ای از خاک وطن آرمیدم…💔
با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی در هفته آخر شهریور ماه ۱۴۰۱، وقتی مردم مبارز مرودشت و روستاهای اطرافش هم برای اعتراض به خیابون اومدن منم در کنارشون بودم که حقی که سالها ازش محروم بودم رو فریاد بزنم. همون در شروع اعتراضات شناسایی شدم، شب ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۱ حدود ساعت ۱۲ وقتی در اطراف روستامون با دوستام تو ماشین در حال فرار از دست مامورا بودیم مزدورا تعقیبمون کردن و وقتی بهمون نزدیک شدن ماشینمونو به رگبار بستن! دو تا از دوستام شدیدا مجروح شدن، یکیشون گلوله به دستش و بازوش اصابت کرد و اون یکی به شکمش، گلوله ای هم به ریه من برخورد کرد که در اثر شدت جراحات وارده تاب نیاوردم و جان باختم….
بعد از کشته شدنم مامورای امنیتی خانوادمو به شدت تحت فشار گذاشتن که قتل منو رسانه ای نکنن، اونا رو تهدید و وادار به سکوت کردن و من گمنام موندم….
پیکر بیجون من در آرامستان زادگاهم روستای کمجان در سکوت خبری مظلومانه به خاک سپرده شد…
هموطن، من در یه خانواده زحمتکش کارگری بزرگ شدم و درد فقر و نداری رو چشیده بودم، به خیابون رفتم تا به ظلم و فقری که سراسر کشورمونو فرا گرفته بود اعتراض کنم ولی مزدورای حکومتی وحشیانه منو به قتل رسوندن و خانوادمو با تهدید مجبور به سکوت کردن. نذار خونم پایمال بشه، فراموشم نکن و روزی که وطنمون از شر ضحاکیون خلاص شد و آزادی رو جشن گرفتی به یاد منم باش که در گوشه ای از خاک وطن آرمیدم…💔