دلم می‌خواهد من هم یکی از آن نویسندگانی باشم که در هر نقطه از جهان که هستند، خواه در غرب و خواه در شرق، از ازدحام جماعت دور می‌شوند و خود را در اتاقی میان کتاب‌هایشان حبس می‌کنند. از نگاه من ادبیات حقیقی در انسانی آغاز می‌شود که با کتاب‌هایش در یک اتاق محبوس است.
البته آن‌قدرها هم که فکر می‌کنیم در آن اتاق تنها نیستیم. پیش از هر چیز حرف‌های دیگران، قصه‌ها و حکایات و کتاب‌هایشان، یعنی آنچه آن را سنت و عقبه می‌نامیم، همراهی‌مان می‌کنند. به باور من ادبیات ارزشمندترین اندوخته‌ای است که آدمیزاد برای فهم و ادراک خودش خلق کرده. اجتماعات انسانی، قبایل و ملت‌ها مادامی که به ادبیات ارج می‌نهادند و شنوندگان خوبی برای نویسندگان خود محسوب می‌شدند، هوشیارتر، غنی‌تر و مترقی‌تر بودند و همان‌طور که بر همه ما روشن است، کتابسوزی‌ها و خفیف و خرد شمردن نویسندگان همواره خبررسان روزهای تاریکی و جهل ملت‌ها بوده. با این حال ادبیات به هیچ وجه فقط مقوله‌ای ملی نیست. نویسنده‌ای که خودش را با کتاب‌هایش در اتاقی حبس و پیش از هر چیز سفری را در درون خود آغاز می‌کند، طی گذشت سالیان، قانون اساسی و ضروری ادبیات ناب را هم خواهد شناخت: ادبیات هنر جا زدن قصه خود به جای حکایت دیگران و بازگو کردن حکایت دیگران است، طوری که انگار داستان زندگی خود ماست. برای رسیدن به این حد از توانایی، از کتاب‌ها و داستان‌های دیگران شروع می‌کنیم.
از متن کتاب
#پانوراما_( ۱ )#پدرم
#اورهان_پاموک
#ترجمه‌ی_بهاره_فریس_آبادی
#نشر_ققنوس
@qoqnoosp
البته آن‌قدرها هم که فکر می‌کنیم در آن اتاق تنها نیستیم. پیش از هر چیز حرف‌های دیگران، قصه‌ها و حکایات و کتاب‌هایشان، یعنی آنچه آن را سنت و عقبه می‌نامیم، همراهی‌مان می‌کنند. به باور من ادبیات ارزشمندترین اندوخته‌ای است که آدمیزاد برای فهم و ادراک خودش خلق کرده. اجتماعات انسانی، قبایل و ملت‌ها مادامی که به ادبیات ارج می‌نهادند و شنوندگان خوبی برای نویسندگان خود محسوب می‌شدند، هوشیارتر، غنی‌تر و مترقی‌تر بودند و همان‌طور که بر همه ما روشن است، کتابسوزی‌ها و خفیف و خرد شمردن نویسندگان همواره خبررسان روزهای تاریکی و جهل ملت‌ها بوده. با این حال ادبیات به هیچ وجه فقط مقوله‌ای ملی نیست. نویسنده‌ای که خودش را با کتاب‌هایش در اتاقی حبس و پیش از هر چیز سفری را در درون خود آغاز می‌کند، طی گذشت سالیان، قانون اساسی و ضروری ادبیات ناب را هم خواهد شناخت: ادبیات هنر جا زدن قصه خود به جای حکایت دیگران و بازگو کردن حکایت دیگران است، طوری که انگار داستان زندگی خود ماست. برای رسیدن به این حد از توانایی، از کتاب‌ها و داستان‌های دیگران شروع می‌کنیم.
از متن کتاب
#پانوراما_( ۱ )#پدرم
#اورهان_پاموک
#ترجمه‌ی_بهاره_فریس_آبادی
#نشر_ققنوس
@qoqnoosp