به خوانندگان ایرانی‌ام
صمیمانه خوشحالم که کتابم «همسر گمشده» را می‌خوانید. حین بزرگ شدن، آن‌قدر خوش‌شانس بودم که چند دوست از تبار ایرانی داشته باشم و بسیاری شب‌ها را با آن‌ها دور یک میز، باقالی‌پلو و شوید و ته‌دیگ می‌خوردیم، چای نعنا می‌نوشیدیم و آهنگ‌هایی چون «گل‌پری جون» می‌خواندیم. عاشق رفتن به خانه‌ی آن‌ها بودم زیرا خانه‌های‌شان پر از گرما و مهربانی، پر از عشق بود و بسیاری شب‌ها، هنگامی که پدر یا برادریکی از دوستانم تنبک می‌نواخت، ما دست می‌زدیم، می‌خواندیم و می‌رقصیدیم.
«همسر گمشده» نشان می‌دهد که روح یک هنرمند هرگز خاموش نمی‌شود، حتی طی یکی از دهشتناک‌ترین دوره‌های تاریخ، اما در جوهره‌اش، همچنین داستانی است از این که چگونه به‌رغم همه‌ی سختی‌ها، قدرت عشق و خانواده، پابرجا می‌ماند و ادامه می‌دهد.
امیدوارم از درون صفحات کتابم به این برداشت برسید که داستان عشق لنکا و یوزف و گرما و محبت خانواده های‌شان چیزی است که بین همه‌ی فرهنگ‌ها و مذاهب مشترک است. درست مانند خانواده‌های دوستان ایرانی‌ام، خنده، صمیمت و موسیقی در خانه‌های‌شان جریان دارد اما جنگ، دنیای‌شان را وارونه کرده و بیم آن می‌رود که همه‌چیز، حتی جان‌شان را بستاند.
این داستان را نوشتم زیرا می‌خواستم باور کنم که عشق می‌تواند بر شرارت، پیروز شود که نور می‌تواند هنوز هم از عمق تاریکی سربرآورد. امیدوارم بخوانید و از داستانم یاد بگیرید.
از این‌که مبلغی از حق‌التالیف کتابم صرف خرید کتاب‌های جدید برای کودکان و کتابخانه‌های‌شان می‌شود، خوشحالم.
امید که همگی از صمیم قلب به دنبال صلح باشیم. باشد که داستان‌های‌مان را با هم شریک شویم تا به جای دوری و دشمنی، این داستان‌ها چون رشته‌ای، ما را به هم پیوند دهد.
آلیسون ریچمن

#همسر_گمشده نوشته‌ی #آلیسون_ریچمن ترجمه‌ی #سودابه_قیصری
نشر آموت

https://t.me/aamout/11032

@aamout