#لئونار_دو_داوینچی
#دمیتری_مرشکفسکی
#جواد_سیداشرف
#نشر_ققنوس

خورشید آثار و اندیشه‌های لئونار دو داوینچی در مقام نقاش، مهندس، پژوهشگر و فیلسوف، با آن نیروی خلاقه بی‌همتا، آن قریحه و ذوق بی‌نظیر و آن حس زیباشناختی دست‌نیافتنی، در عصر ما نیز همچنان می‌درخشد و نورافشان است. اما تنها لبخند پررمز و راز « مونالیزا» نیست که دانشمندان همه اعصار و قرون را متحیر و مسحور کرده است_ زندگی و شخصیت آفریننده این اثر فناناپذیر نیز هنوز و همچنان پر از معنا و ابهام است.
دمیتری مرشکفسکی نویسنده نامدار روس و پرچمدار مکتب سمبولیسم در ادبیات این کشور با استفاده از منابع عصر خویش زندگی لئوناردو را در داستانی گرد آورده که پس از صد سال هنوز هم بی‌رقیب و بی‌همتاست. نویسنده با قلمی توانا و در قالبی پرنقش و نگار از پس و ورای « اسطوره» لیوناردو به شخصیت و ذات درون این بزرگمرد می‌پردازد و هنرمند را در مقاطع گوناگون زندگی‌اش _ از نوجوان تشنه علم و آموزش تا پژوهشگر پرجوش و خروش ریاضیات و هنر و حکیمی که در خفا و به رغم ممنوعیت و خطر بدن انسان را کالبدشکافی می‌کند _ می‌کاود و روح ناآرام و مزاج دمدمی این پیشاهنگ و پرچمدار دنیای نو را در متن و زمینه عصر و دورانی می‌پژوهد که تصورات انسان از جهان و خلقت متزلزل و دگرگون گردیده است.

#لئونار_دو_داوینچی
#دمیتری_مرشکفسکی
#جواد_سیداشرف #نشر_ققنوس

بکوش تا اثری که می‌آفرینی، بیننده را مثل تاثیر باد سرد زمستانی بر شخصی که تازه از بستر برخاسته، نراند و منزجر نکند، بلکه او را چون طراوت بامداد تابستان، که خواب‌آلوده را هم از بستر بیرون می‌کشد، به وجد آورد و روحش را تسخیر کند.

همان‌طور که یک روز پرکار و پرثمر خوابی شاد و آرام و عمیق در پی دارد، زندگی خوب و پرمعنا هم مرگی شاد و آرام به دنبال خواهد داشت.
#لئونار_دو_داوینچی
#نشر_ققنوس

#لئونار_دو_داوینچی
#دمیتری_مرشکفسکی
#جواد_سیداشرف
#نشر_ققنوس

هر تباهی خاطره‌ای تلخ در ذهن به یادگار می‌گذارد، بجز بزرگترین تباهی عالم، یعنی مرگ، که همراه با زندگی یاد و خاطره را هم نابود می‌کند.

#لئونار_دو_داوینچی
#دمیتری_مرشکفسکی
#جواد_سیداشرف
#نشر_ققنوس

استاد می‌گوید: « ای هنرمند، قدرت تو در تنهایی توست. آن‌گاه که تنهایی، همه وجودت فقط به خود تو تعلق دارد. اما اگر با دیگری همراه باشی، تنها نیمی از تو از آن توست، یا، اگر دوستت از فروتنی بهره‌ی چندانی نبرده باشد، شاید هم کمتر. و اگر دوستانت چند نفر باشند، اوضاع برای تو از این هم بدتر است. و اما اگر به دوستانت بگویی: ٫ من از شما جدا می‌شوم و به گوشه‌ای می‌روم تا تنها و بدون مزاحم به تماشای طبیعت بپردازم، ٬ بعید می‌دانم در این کار موفق شوی، چون بسیار دشوار است که بتوانی از پرت شدن حواست جلوگیری کنی و به وراجی‌های دیگران گوش نکنی؛ پس در این صورت، هم دوستانت از تو ناراضی‌اند، چون تنهایشان گذاشته‌ای و هم از تماشای طبیعت، آن‌گونه که باید و شاید، باز مانده‌ای؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند نوکر دو ارباب باشد. اگر هم بگویی ٫ آن‌قدر از دیگران دور می‌شوم که صدایشان به گوشم نرسد ، ٬ در پاسخ به تو می‌گویم: در این صورت دوستانت تو را دیوانه می‌پندارند و تو واقعا تنها می‌مانی. پس اگر در همراه بردن دوستان اصرار داری، لااقل آنان را از میان نقاشان و شاگردان کارگاهت انتخاب کن. هر نوع دوستی غیر از این خطرناک است. ای هنرمند، خوب فکر کن: قدرت تو در تنهایی توست.»

@qoqnoosp