در من نوري هست
كه مي‌خواهم بدرخشد
#خودتان_را_دوباره_بسازيد
#استيو_چندلر
@qoqnoospub

ژول ورن با آن كه نويسنده بسيار مشهوری در دنیاست متأسفانه آثارش چنان كه شايسته‌اش بوده ديده و شناخته نشده، نه تنها در ايران، بلكه در دنيا معمولاً خلاصه و پراكنده منتشر شده و اغلب از متن اصلی ترجمه نشده و فقط نويسندهٔ نوجوانان می‌‌شناسندش، اما واقعيت اين است كه در زمانهٔ بالزاک، دیکنز، الکساندر دوما، تولستوی، داستایفسکی، تورگنیف، فلوبر، استاندال، جورج الیوت، امیل زولا و ده‌ها نویسنده نامدار ديگر او توانست جايگاه خود را در بين خوانندگان ادبيات جدی پيدا و حفظ كند. از این رو ققنوس بر آن شد تمامي آثار #ژول_ورن را از متن اصلی و کامل ترجمه و منتشر كند.
ژول گابریل ورن معروف به
ژول ورن‏ (۱۹۰۵-۱۸۲۸) نویسنده، شاعر و نمایشنامه‌نویس فرانسوی بود که بیشتر شهرت‌اش را مدیون
نگارش کتاب‌های ماجرایی‌اش است که دنیای داستان‌های علمی–تخیلی را دگرگون کرد.
ژول ورن يازده ساله كه از سخت‌گیری‌های خانواده به ستوه آمده بود، با كشتی‌ای كه به هند می‌رفت سفری پرماجرا را آغاز كرد كه در يكی از بندرهاي ميان راه پدرش او را يافت و به خانه بازگرداند و همين شد كه گفت:
«از این پس فقط در رؤیاهایم سفر خواهم كرد»
و مجموعه شاهكارهای ژول ورن نتيجه همين سفرهای رؤيايی اوست.
ژول ورن كه با آشنايی و تشويق #الكساندر_دوما اعتماد به نفس یافته بود اولين رمانش را با عنوان #پرواز_با_بالن منتشر كرد.
رمان بعدی او #پنج_هفته_در_بالن در سال ۱۸۶۲ منتشر شد و موقعیت بی‌نظیری برای او فراهم آورد؛ ابتدا در فرانسه و سپس در همه دنیا.



پس از آن آثار ژول ورن یكی پس از دیگری منتشر می‌شدند: #سفر_به_اعماق_زمین (۱۸۶۴)، #سفر_به_ماه ۱۸۶۵)، #جزیره_اسرارآمیز» (۱۸۶۶)

پنج‌گانهٔ مشهور ژول ورن که دربرگیرندهٔ کتاب‌های #سفر_به_مركز_زمین ، #بیست‌هزار_فرسنگ_زیر_دریا و #دور_دنیا_در_هشتاد_روز است، شهرتی جهان‌گیر برایش فراهم آورد. از سال ۱۹۷۹ ژول ورن دومین نویسنده‌ای است که کتاب‌هایش بیشترین بازگردانی را به زبان‌های گوناگون جهان داشته است. پیش و پس از او به‌ترتیب آگاتا کریستی و شکسپیر، نویسنده‌های انگلیسی جا دارند.

در ۲۴ مارس ۱۹۰۵ ژول ورن در ۷۷سالگی درگذشت، در حالی كه بیش از ۸۰ رمان و ۱۵ نمایشنامه بر جای گذاشته بود.
@qoqnoospub

معرفی «درباره‌ عرفان مسیحی» روزنامه فرهیختگان
http://newspaper.fdn.ir/?nid=2530&pid=16&type=0

کتاب #درباره‌_عرفان_مسیحی با ترجمه محمد صبائی از سوی انتشارات ققنوس منتشر شده است. مخاطبان این کتاب دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان حوزه عرفان مسیحی تعریف شده‌اند و کتاب بیشتر به منزله راهنمایی برای آغاز مطالعات در این حوزه به شمار می‌رود.
مرجع مقالات این کتاب دو کتاب راهنما با عنوان The Cambridge companion to Christian mysticism و The Willey-Blackwell Companion to Cristian Mysticism هستند.
«درباره عرفان مسیحی» در دو بخش تدوین شده است. در انتخاب مقالات این دو بخش تلاش شده تا مفاهیم پایه‌ای و اولیه عرفان مسیحی و مسائل بحث‌برانگیز این حوزه پوشش داده شود. بنابراین این کتاب برای خوانندگانی که به دنبال تاریخ عرفان مسیحی، معرفی عارفان و طریقه‌های عرفانی یا علاقه‌مند به تحقیق درمورد نسبت عرفان مسیحی با حوزه‌هایی چون فلسفه، علوم اجتماعی، زیبایی‌شناسی هستند، انتخاب مناسبی نخواهد بود. مترجم کتاب با توجه به تعیین مخاطب هدف خود آشنایی اجمالی با مقدمات و ارکان عرفان مسیحی را مقدم بر موضوعات اخیر در نظر گرفته است.
در بخش اول این کتاب مهم‌ترین اصول عرفان مسیحی، همچون اتحاد عرفانی و مراقبه و شهود را معرفی کرده است. در مقاله «عرفان در عهد جدید» نوشته آلن سی میچل، ابتدا تجربه‌ دینی نزد قدیمی‌ترین نویسنده عهد جدید یعنی پولس طرسوسی مورد توجه قرار می‌گیرد و در بخش دوم مقاله با استناد به انجیل یوحنا به این مساله پرداخته می‌شود که چگونه درون بودِ متقابلِ امر الهی در خدا، عیسی و مومن نشان‌دهنده درون‌ماندگاری الهی درون مسیحیان یوحنایی و اجتماعاتی است که تاسیس کرده‌اند. در بخش سوم نیز رساله «به عبرانیان» به‌عنوان موعظه‌ای مسیحی که در ویژگی‌های سنت‌های عرفانی متاخر یهودی سهیم است، مورد توجه قرار می‌گیرد.
«مراقبه» از دیرباز در سنت مسیحی بن‌مایه‌ اساسی حیات نظرورزانه بوده است. در این سنت مراقبه تقریبا همواره تعلیم یا آمادگی برای سطح عالی‌تری از نظر یا عبادت تلقی شده است، یعنی مرحله‌ای که خودش هدف نیست بلکه حالت بینابینی دارد. در مقاله سوم این کتاب توماس اچ بستول به بحث «مراقبه» در سنت عرفانی مسیحی می‌پردازد.
در مقاله «عمل و نظر»، شارلوت ردلر، پیوند رابطه نظر و عمل در اندیشه آگوستین قدیس، مایستر اکهارت، ایگناتیوس لویولایی، توماس مِرتون، دوروته زوله و لئونارد بوف را بررسی کرده است.
تمایز میان دو نوع الهیات سلبی و ثبوتی بر تمایزی منطقی استوار است که ارسطو آن را ترسیم کرد و نوافلاطونیان آن را به حوزه الهیات انتقال دادند و دیونوسیوس آریوس‌پاگوسی آن را در الهیات مسیحی وارد کرد. «اندرو لاوت» این مفهوم را در مقاله «الهیات سلبی و ثبوتی» مورد مداقه قرار داده است.
«اتحاد عرفانی»، پایان‌بخش مقالات بخش اول کتاب است. ریشه دریافت‌های مسیحی از اتحاد با خدا در آثاری یافت می‌شود که مجموعه عهد جدید را تشکیل می‌دهند. بنابراین تعالیم مسیحی در باب اتحاد عرفانی نتیجه طبیعی تعالیم عهد جدید است که در سیر تحولات‌شان از تاملات فلسفی یونان در باب اتحاد با مبدا اول متاثر شده‌اند. برنارد مک‌گین در مقاله خود این مفهوم را مورد کاوش قرار داده است.
بخش دوم در دو مقاله تدوین شده است. مقاله اول با عنوان «دیدگاه اصلاح‌گران پروتستان درباره عرفان»، نوشته دنیس ای. تامبورلو است. بنا بر تصور غالب، اندیشه پروتستان با عرفان سازگاری ندارد و نویسنده در این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا می‌توان در اندیشه مارتین لوتر و ژان کالون به‌عنوان رهبران اصلی پروتستانتیسم رد و نشانی از عرفان یافت؟
تامبورلو در این مقاله ضمن توضیح محل اختلاف، با ارائه تعریفی از مفهوم عرفان و تحلیل بن‌مایه‌هایی چون اتحاد با مسیح، لطف و آمرزیدگی، نشان می‌دهد اگرچه تصور لوتر و کالون از عرفان با تصور عارفان کاتولیک متفاوت است اما اینان مطلق عرفان را انکار نکرده‌اند.
عنوان مقاله دوم این بخش «عرفان مسیحی از منظر میان‌دینی» است. چنانکه از عنوان مشخص است این مقاله در حوزه عرفان تطبیقی، امکان‌پذیری مقایسه عرفان مسیحی با نظام‌های عرفانی دیگر را بررسی می‌کند. لئو دی. لفبیور با بررسی دیدگاه‌های طرفداران امکان و امتناع مطالعه تطبیقی می‌کوشد تصویری کلی از مباحث جاری در این حوزه ارائه کند.
کتاب «درباره‌ عرفان مسیحی» در 216 صفحه با قیمت 15000 تومان وارد بازار نشر شده است.
@qoqnoospub

" روح گریان من" داستان زندگی زنی است که تحت حکومت کره شمالی، در نوجوانی از خانواده اش جدا شد، سخت ترین آموزش های نظامی را از سر گذراند، به عنوان جاسوس به بسیاری از کشورهای جهان سفر کرد و یکی از خوف ناک ترین ماموریت های جاسوسی ممکن را به سرانجام رساند. او فرصت یافت از فراز و نشیب های زندگی پر ماجرا، دردناک و سرشار از ترس و رنج خود و حکومت مرموز کره شمالی بگوید و پس از ترجمه کتابش به یازده زبان زنده دنیا، افراد بسیاری از داستان کیم هیون هی با خبر شدند. این شرح حال جذاب ترین جاسوس تاریخ کره است؛ شرح حال یک جاسوس زن. #روح_گریان_من : کیم هیون هی. مترجم: فرشاد رضایی. نشر: ققنوس
متن از #نسرين_قرباني
@qoqnoospub

معرفی کتاب #آدمکش_کور
@qoqnoospub

#عشق_در_زمان_وبا
يكي از صد رماني كه توصيه شده قبل از مرگ بخوانيم
@qoqnoospub

#يكشنبه‌ها_از ققنوس_بشنويم
رمان #سال_بلوا با صداي #عاطفه_رضوي
@qoqnoospub

.
آمیختگی اسطوره با دنیای امروز ما، شگرد عباس معروفی است.

#يكشنبه‌ها_از_ققنوس_بشنويم
اين هفته
#سال_بلوا
با صداي #عاطفه_رضوي
رمان سال بلوا روايت اول شخصي است كه در ذهن نوشافرین شكل مي گيرد و از مهم‌ترين ويژگي‌هاي آن اين است كه نویسنده در ابتدای کتاب سراغ حاشیه نمی رود و خواننده را مستقیم وارد اصل داستان می کند. در ادامه به مرور ذهنیت ها و شخصیت های کتاب سال بلوا و کلیت داستان برایمان مشخص می شود.

نوشا دختر سرهنگ نیلوفری است. سرهنگی که برای پیمودن پله های ترقی به سنگسر (مکانی که داستان کتاب در آن اتفاق می افتد) آمده است و تصمیم دارد آینده ای باشکوه برای دخترش رقم بزند اما…

اما نوشا عاشق کوزه گری غریب می شود و تمام وجودش را تقدیم او می کند، با این حال تقدیر، تصمیم دیگری برای نوشا گرفته است و…

عباس معروفي در ابتداي كتابش مي‌نويسد

با احترام و یاد
سیمین دانشور و سیمین بهبهانی
کتاب را به مادرم پیشکش می کنم
@qoqnoospub

روزنامه آرمان
نگاهي به #رئيس‌جمهور_ما
کاریکاتور نیکسون
سینا سعیدی*
«من بر اساس باورهای شخصی و مذهبی‌ام، سقط جنین را شیوه‌ای غیرقابل قبول برای کنترل جمعیت می‌دانم. به‌علاوه قادر نیستم روش‌های نامحدود سقط جنین یا سقط جنین عامدانه را با اعتقادم به قداست بشری و زندگی نازادگان سازگار نمایم؛ چراکه بی‌شک نازادگان نیز حقوقی دارند؛ حقوقی که در قانون مشخص و حتی در اصول مشروح سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است.» این پاراگراف بخشی از اظهارات ریچارد نیکسون در سوم آوریل 1971 در سن‌کلمنت است که فیلیپ راث پنجمین اثر خود «رئیس‌جمهور ما» را با آن آغاز می‌کند. با این حساب حتی اگر از شباهت اسمی میان شخصیت اصلی رمان (ای.دیکسون دغل) و رئیس‌جمهور وقت ایالت متحده آمریکا چشم‌پوشی کنیم هنوز می‌توانیم یقین داشته باشیم، شخصیتی که راث خلق کرده کاریکاتوری است از شخص نیکسون.

فیلیپ راث (2018-1993)، نویسنده شهیر آمریکایی و از بزرگ‌ترین نویسندگان نیمه دوم قرن بیستم، بعد از انتشار اولین اثر خود «خداحافظ کلمبوس»، توجه مخاطبان ادبیات داستانی و منتقدان را به خود جلب کرد. این کتاب جایزه ملی کتاب امریکا را در سال 1960 برای راث به ارمغان آورد، جایزه‌ای که یک‌بار دیگر در سال 1995 موفق به کسب آن شد. راث فعالیت خود را از روزنامه‌نگاری آغاز کرد، دو سالی به ارتش پیوست و بعدها در کنار فعالیت ادبی به تدریس ادبیات تطبیقی در دانشگاه مشغول شد.

راث نوشتن «رئیس‌جمهور ما» را در دهه هفتاد میلادی و در حالی شروع کرد که انتشار چهارمین کتابش، «دادخواهی پورتنوی» با استقبال بی‌نظیر مردم و منتقدان روبه‌رو شده و برایش موفقیت کاری و تجاری بزرگی به همراه آورده بود. «رئیس‌جمهور ما» درواقع شروع ماجراجویی راث در تجربه ژانرهای جدید ادبی است. اثری در قالب نمایشنامه خواندنی (نمایشنامه‌ای که برای خواندن و نه اجرا روی صحنه نوشته می‌شود) که بعدها به دومین طنز بزرگ سیاسی دنیا بعد از گالیور مشهور شد.

کلودیا راث پیر پونت، جایی در کتابش (راثِ رهیده از بند) نقل می‌کند که راث ابتدا قطعه‌ای کوتاه برای نیویورک‌تایمز نوشت که در آن اظهارات نیکسون در باب قداست بشری و حقوق نازداگان را با دفاعیات او از ستوان کالی که در همان زمان به دلیل قتل‌عام 22 غیرنظامی در دهکده‌ای در ویتنام، تحت محاکمه بود، مقایسه کرده بود. واکنش نیویورک‌تایمز که مطلب راث را بی‌مزه خوانده بود چندان به مذاق نویسنده خوش نیامد و راث سه ماه بعد «رئیس‌جمهور ما» را منتشر کرد.

کتاب که تماما در قالب مکالمه نوشته شده، آشکارا نیکسون و کابینه‌اش را به باد انتقاد می‌گیرد. نبوغ راث در نوشتن اظهارات به ظاهر منطقی شخصیت اصلی داستان که لقب برازنده «دغل» را بر او نهاده کاملا آشکار است؛ طنز فوق‌العاده‌ای که بارها با آن قهقهه خواهید زد. شور و شوق انقلابی راث اما هرگز باعث نشده تا کنشگری سیاسی را نسبت به آفرینش ادبی مقدم شمارد. در حقیقت اثر راث خشم اوست که در قالب اثری ادبی درآمده است؛ واکنش او نسبت به پدیده‌ای به نام ریچارد نیکسون و ذهن بیمار و گرسنه قدرت او.

ضدقهرمان داستان فردی است به ظاهر صلح‌طلب، معتقد به قداست انسان و حتی قائل به حقوق نازادگان که مشکلی با قتل‌عام زنان و کودکان ندارد. سیاستمداری تمام‌عیار که همواره خود را بی‌تفاوت نسبت به آرای عمومی نشان می‌دهد و وانمود می‌کند آنچه برایش در درجه اول اهمیت قرار دارد حقیقت است.نکته‌ای که بسیار جالب توجه و تامل‌برانگیز است واکنش نیکسون به کتاب است. در نوارهای ضبط‌شده کاخ سفید، جایی نیکسون از هالدمن که رئیس ستاد انتخاباتی‌اش بود درباره «رئیس‌جمهور ما» می‌پرسد. واضح است که او درباره کتاب و واکنش‌ها نسبت به آن نگران است. هالدمن کتاب را مسخره و حال‌به‌هم‌زن توصیف می‌کند. نکته قابل توجه اما این است که مکالمات میان نیکسون و هالدمن که سال‌ها بعد از چاپ کتاب منتشر شد، هر کسی را به یاد مکالمات دغل و دوستانش در کتاب می‌اندازد.
http://www.armandaily.ir/fa/news/main/226097/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7%D8%AA%D9%88%D8%B1-%D9%86%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D9%88%D9%86
@qoqnoospub

#دوشنبه‌_ها_با_خانواده_ققنوس
این هفته با #هنری_میلر
از زبان #سهیل_سمی
👇👇👇👇
@qoqnoospub

مسائل مربوط به زندگی هنری ولنتاین میلر با یک جستجوی کوتاه مجازی کاملا در دسترس است.این جا از تکرار این موارد می گذریم.میلر ,این نویسنده ی قلندرمآب آمریکایی که روحیه ای از خیلی جهات شبیه تر به شرقی هاست در دسامبر 1891 به دنیای آمد و در ژوئن 1980 درگذشت.او در ادبیات نوع خاصی از حسب حال را بنیان گذاشت که از خیلی جهات با نمونه های کلاسیک یا آثار معاصر خودش تفاوت داشت.زندگی حرفه ای میلر که برعکس خیلی از نویسندگان در میانه ی عمرش آغاز شد در کل به سه بخش تقسیم می شود.دوره ای که در آمریکا با فقر و به قول خودش خیابنگردی و آشنایی با آدم های کاملا معمولی سپری شد.دوره ای که به فرانسه رفت و دوره ی بعد از بازگشتش به آمریکا با آغاز عنقریب جنگ دوم در آمریکا.برای مثال یه گانه ی تصلیب گلگون به فرازوفرود زندگی او در آمریکا کربوط می شود و با برای مثال مدار راس السرطان او به زندگی اش در فرانسه.زندگی ای که سال اولش در نهایت تنگدستی گذشت تا سرانجام آنائیس نین و هیو گایلر به داد میلر رسیدند و کل هزینه های زندگی او را تقبل کردند.این حمایت در سرتاسر دهه ی سی ادامه داشت.میلر اما به تشویق های جرج اورول برای مشارکت در جنگ بر علیه هیتلر توجه نکرد و گول این قهرمان بازی های سطحی را برای بهتر کردن جهان نخورد.او بعد از بازگشت به کشورش سفرهای زیادی کرد که دستمایه ی سفرنامه ای داستانی شد..اما با وجود این که رمان های میلر زندگی نامه وار هستند با خواندن این آثار هیچ تصویر منسجمی از زندگی او به دست نخواهد آمد.او خود مدعی بود که جز در مورد زندگی اش در هیچ مورد ننوشته.اما حوادث زندگی میلر عمدتا جذبه ای درونی دارند.از این رو میلر در آثارش شرح شهودهای زندگی اش را ثبت کرده.در نوشته های او هیچ نشانی از خودشیفتگی کسانی که می خواهند با شرح حوادث واقعی زندگی خود برای همیشه در ذهن مخاطب جاودانه شوند محسوس نیست.میلر بیشتر کمک می کند تا مخاطبش بتواند اودیسه ی درونی خودش را آغاز کند.او جز معدودی افراد شناخته شده مثل دارل بخش عمده ی زندگی اش را با مردمان کاملا عادی یا بهتر است بگوییم غیرعادی گذراند,و در کنار همین افراد در کارهایی مثل گورکنی یا باغبانی و حتی به قول خودش پااندازی زندگی را تجربه کرد.مردی که در کشاکش بحران جنگ و سال های تلخ پس از آن از عشق به زندگی گفت.همه آن جمله ی معروف را خوانده ایم:خبر خوش:عشق خداست.اما برای درک منظور او از عشق و خدا باید آثارش را با دقت خواند.وگرنه ممکن است حساب او را نیز کنار حساب افراد بی جهت خوشی بگذاریم که هنوز درهای بسته را می کوبند.میلر حتی به این که بخشی از نهاد ادبیات در آمریکا باشد نیز تن نداد.منظورم از نهاد ادبیات آن بخش از ادبیات آمریکاست که نویسندگان مهمی مثل فاکنر یا نورمن میلر یا جان دوس پاسوس و غیره به آن مفهوم بخشیده اند.از این رو میلر به گمان من با وجود تاثیر ژرفی که بر نویسندگان همعصر و بعدی خود باقی گذاشت همواره نویسنده ای منحصر به فرد ,یکه و تنها خواهد بود که آشنایی با دنیایش و نوع نوشتار انفجاری و شهودی اش که با هیچ فرم ادبی رایجی در دوران خود تطبیق ندارد همیشه ارزش خواندن خواهد داشت.او همیشه دری ست متفاوت با همه ی مدخل های دیگر برای آشنایی با زندگی و افکار مردمانی که آن سوی کره ی زمین و دور از ما زندگی کرده اند و می کنند.
#سهیل_سمی
@qoqnoospub

در مواجهه کانت و هگل
#وحدت_اشیا:
روزنامه شرق

کانت و هگل هر يك به نوبه خود تاريخ تفكر را به دو بخش قبل و بعد از خود تقسيم كرده‌اند. متن‌های بسیاری در شرح فلسفه آنها و حتی نسبت میان فلسفه آنان نوشته شده و تعداد قابل‌توجهی از این متون نیز به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند. به تازگی کتاب دیگری به همت انتشارات ققنوس منتشر شده که از طریق بررسی تفاوت رویكرد كانت و هگل درخصوص مفهوم ابژه، تمایزات ایدئالیسم این دو متفكر را توضیح می‌دهد: «وحدت اشيا: هگل، كانت و ساختار ابژه» اثر رابرت استرن. نویسنده در این کتاب مي‌كوشد با طرح مساله وحدت و كثرت، فلسفه هگل را در پرتو تقابلش با فلسفه كانت توضيح دهد. كتاب حاضر در پنج فصل تنظیم شده است: فصل نخست آن به شرح و ریشه‌یابی تحلیلی‌- تاریخی ایده اصلی كتاب «نقد عقل محض» با تمركز بر انقلاب كپرنیكی و آموزه «تركیب» اختصاص دارد. فصل دوم به بررسی مختصر برخی نقدهای هگل به فلسفه كانت اشاره دارد و فصول سوم و چهارم به پاسخ‌های ایجابی جایگزین هگل به این نقدها در آثار مختلفش می‌پردازند. استرن مفهوم «ابژه» را محور کار خود قرار می‌دهد و شرحی اجمالی از بخش‌هایی از سه اثر اصلی هگل ارائه می‌کند كه مرتبط با بحث ابژه‌اند. فصل آخر کتاب نیز با جمع‌بندی مسائل مطرح‌شده به حل‌وفصل مسئله وحدت و كثرت در روح مطلق هگلی می‌پردازد.
استرن هدف اولیه این کتاب را ارائه تفسیری از متافیزیک هگل معرفی می‌کند. در نظر او، مضمون محوری متافیزیک هگل این است که نشان دهد ساختار اشیاء اساسا به چه نحو کل‌گرایانه است: یعنی جهان چگونه مشتمل بر ابژه‌هایی انضمامی است که نمی‌توان آن‌ها را موجودیت‌های مرکب متشکل از واحدهای بسیط بنیادی‌تر دانست، و چگونه این ابژه‌ها وحدتی دارند که به معنای دقیق کلمه نمی‌توان آن را به کثرتی از اجزای قائم به ذات تجزیه کرد که پیوند بیرونی دارند. نویسنده برای استخراج دلالت‌های این الگوی متافیزیکی از ابژه می‌کوشد بر اهمیت موضع هگل در تقابل با موضع سلف بزرگ او، کانت، تاکید کند. استرن در سراسر کتاب بر الگوی کل‌گرایانه هگل از ابژه به مثابه مضمون اصلی نظام فلسفی او دست می‌گذارد و همچنین اهمیت این برداشت از اشیا را روشن می‌کند. کتاب به این دغدغه می‌پردازد که چه چیزی «ابژه فردی» را به «ابژه‌ای فردی» بدل می‌سازد و از این طریق وحدتش در مقام چنین ابژه‌ای چگونه باید تبیین شود؟ دغدغه اصلی کتاب چنانکه از عنوانش برمی‌آید معنادار گردن «وحدت اشیاء» است. در نظر نویسنده، مساله وحدت یکی از بزرگ‌ترین مسائل متافیزیک است. استرن در این کتاب استدلال می‌کند که کانت و هگل پاسخ‌هایی عمیقا متفاوت به این پرسش داده‌اند و اختلاف‌شان در پاسخ به این پرسش نشان‌دهنده جدایی ایدئالیسم استعلایی کانت از ایدئالیسم ابژکتیو هگل است. ازاین‌رو، کتاب را می‌توان شرح مختصر و جامعی از رويكرد كل‌گرايانه هگل درخصوص ابژه و جهان دانست كه شاید بتوان با آن فلسفه هگل را بازخواني كرد. همچنین استرن در این کتاب نشان می‌دهد که هگل رویکردی ارسطویی‌تر اتخاذ کرده که، بر اساس آن، وحدت افراد را باید به کمک جوهری کلی توضیح داد که این افراد را متمثل می‌سازد، به نحوی که برای مثال موجودات در مقام اسب، سگ یا انسان هستند که به افراد تبدیل می‌شوند. به‌علاوه، نویسنده نشان می‌دهد که در نظر هگل چنین کلیاتی بخشی از ساختار هستی‌شناختی واقعیت بماهو هستند؛ در نتیجه، او منکر هر نقشی برای سوژه تالیف‌کننده کانتی می‌شود، و بدین طریق ایدئالیسم سوبژکتیو را رد کرده و ایدئالیسم ابژکتیو را به جایش می‌نشاند که رویکردی رئالیستی به وحدت اشیاء اتخاذ می‌کند.
اگرچه تلقی استرن از تقابل رویکردهای کانتی و هگلی درخصوص ماهیت ابژه‌های فردی به تفسیری از این دو متفکر محدود می‌شود، لیکن بر این باور است که اهمیت این موضوع فراتر از دغدغه‌ای صرفا تاریخی است. زیرا مناقشه دیدگاه‌های کثرت‌گرایانه و کل‌گرایانه یکی از منازعات محوری بزرگ فلسفه باقی می‌ماند. به همین جهت فیلسوفان می‌کوشند شرحی درست از ساختار ابژه به دست دهند، چنانکه در تلاش‌اند شرحی درست از ساختار آگاهی و خود، تفکر و زبان، دولت‌ها و جوامع، و واقعیت فیزیکی به طور کلی ارائه کنند. استرن نشان می‌دهد آن فیلسوفان مدرنی که این تمامیت را ترکیباتی از عناصر ذاتا مجزا می‌دانند در حال اخذ همان دیدگاه تجربه‌گرایانه و تقلیل‌گرایانه‌ای هستند که نزد کانت سراغ داریم. و از سوی دیگر، آن فیلسوفانی که مدعی‌اند هر یک از این عناصر «دست‌ساخته تجزیه و تحلیلی» هستند که از یک کل داده‌شده انتزاع شده، همچون هگل از خطوط ارسطویی و غیرتقلیل‌گرایانه پیروی می‌کنند. هدف کلی این کتاب را می‌توان چنین صورت‌بندی کرد: تلاش برای تبیین اینکه تا چه حد این نزاع دیرپا میان کثرت‌گرایی و کل‌گرایی موضوعی محوری میان کانت و هگل بود.

http://www.sharghdaily.ir/fa/Main/Page/3624/8/اندیشه
@qoqnoospub

رونمایی از اولین رمان ایرانی با موضوع اتیسم
با همکاری انجمن اتیسم ایران #به_من_نگاه_کن در #شب_بخارا روز دوشنبه ۲۵ تیرماه در خانه اندیشمندان ساعت ۱۷
@qoqnoospub

به مناسبت انتشار ترجمه مجموعه آثار #ژول_ورن
#روزنامه_شرق

ترجمه‌هایی از ژول ورن
مانی سپهری: ژول ورن نامی است خاطره‌انگیز برای آن‌دسته از ایرانیان کتابخوانی که کودکی و نوجوانی‌شان در دهه 60 گذشته است. در آن دوره آثار ژول ورن در اندازه‌ها و شکل‌های مختلف برای کودکان و نوجوانان منتشر می‌شد و طرفدار هم زیاد داشت. «بیست‌هزار فرسنگ زیر دریا»، «فرزندان کاپیتان گرانت»، «دور دنیا در هشتاد روز»، «جزیره اسرارآمیز»، «پنج هفته در بالُن»، «ناخدای پانزده‌ساله» و «اشعه سبز» از جمله این آثار بودند. علاوه‌بر این کتاب‌ها و دیگر کتاب‌های ژول ورن، در همان سال‌ها اقتباس‌هایی از آثار او به صورت فیلم و سریال و انیمیشن از تلویزیون پخش می‌شد. اما پیشینه ترجمه ژول ورن به فارسی به زمان‌های بسیار دورتری می‌رسد؛ یعنی به دوره ناصرالدین‌شاه قاجار و آغاز نهضت ترجمه از آثار ادبی و غیرادبی اروپایی. درواقع این اُوانس‌خان، ملقب به مساعد‌السلطنه، بود که نخستین‌بار اثری از ژول ورن را به فارسی ترجمه کرد. این اثر «میشل استروگوف» بود که یکی از مشهورترین آثار ژول ورن است. یکی از رمان‌های ژول ورن هم توسط محمدحسین فروغی (ذُکاء‌الملک اول) ترجمه شده و این رمان هم یکی از رمان‌های مشهور او یعنی «دور دنیا در هشتاد روز» است که بر اساس آن فیلم و سریال هم ساخته شده و یک اقتباس انیمیشنی آن هم در اوایل دهه هفتاد از تلویزیون ایران پخش شد. فروغی این رمان را با عنوان «سفر هشتادروزه دور دنیا» ترجمه کرده بود. جالب این‌که ژول ورن در یکی از رمان‌های ایرانی، یعنی «سوءقصد به ذات همایونی» رضا جولایی، نیز حضوری گذرا دارد؛ به این صورت که در جایی از این رمان یکی از شخصیت‌های داستان در بلوار سن‌میشل پاریس ژول ورن را می‌بیند.
ژول ورن نویسنده‌ای است که آثارش نه‌فقط برای نوجوانان که برای مخاطب بزرگسال نیز خواندنی و سرگرم‌کننده است. شاید برخی از پیشگویی‌های او امروزه تحقق یافته و جزئی از واقعیت دنیای جدید شده باشند، اما کشش داستانی آثار او همچنان پابرجاست و قدرت او در قصه‌پردازی و خلق ماجرا و حادثه و ایجاد تعلیق همچنان می‌تواند خواننده را با خود همراه کند و این راز ماندگاری و جذابیتِ همچنان پایدارِ آثار ژول ورن است.
اخیرا ترجمه‌هایی تازه از چند اثر این نویسنده بزرگ و کلاسیک ژانر علمی – تخیلی در نشر ققنوس به چاپ رسیده است. این آثار عبارتند از «دور دنیا در هشتاد روز» و «سفر به مرکز زمین» به ترجمه فرزانه مهری، «پنح هفته در بالُن» به ترجمه حسین سلیمانی‌نژاد و «دورِ ماه» به ترجمه محمد نجابتی. این کتاب‌ها گویا بخشی از پروژه ترجمه کامل مجموعه آثار ژول ورن هستند. در توضیح پشت جلد کتاب‌ها درباره این پروژه آمده است: «گروه انتشاراتی ققنوس، بنا به اهمیت آثار ژول ورن، تصمیم گرفت نسخه کاملی از مجموعه آثار این نویسنده را تهیه، ترجمه و منتشر کند تا همه مخاطبان به صورتی منسجم با نخستین آثار علمی – تخیلی جهان و پیشگویی‌های علمی این نویسنده بزرگ در قالب رمان‌های جذاب و پُرکشش او آشنا شوند». مبنای این ترجمه‌های جدید گویا متن کامل رمان‌های ژول ورن است. در توضیح پشت جلد کتاب دراین‌باره آمده است: «این مجموعه از روی نسخه بزرگسالِ فرانسوی و بدون هیچ‌گونه تلخیص و تغییری تهیه شده است».
چنان‌که گفته شد «سفر به مرکز زمین» از جمله رمان‌هایی است که تاکنون در این مجموعه ترجمه و منتشر شده است. این رمان نیز جزو آن دسته از آثار ژول ورن است که هم مورد اقتباس سینمایی قرار گرفته و هم از روی آن نسخه‌ای انیمیشنی ساخته شده و این انیمیشن در دهه 60 از تلویزیون ایران هم پخش شده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید قسمتی است از این رمان: «قرن‌ها به سرعت می‌گذرند. روزها سپری می‌شوند! من از نردبان تحولات زمین پایین می‌روم. گیاهان ناپدید می‌شوند؛ سنگ‌های گرانیتی خلوص خود را از دست می‌دهند؛ تحت‌تأثیر گرمایی بسیار شدید همه‌چیز از حالت جامد به حالت مایع درمی‌آید؛ آب‌ها در سطح زمین جاری‌اند؛ می‌جوشند و بخار می‌شوند؛ بخارات دور زمین را فرامی‌گیرند، و زمین کم‌کم به توده‌ای گاز تبدیل می‌شود، و از شدت حرارت به رنگ سرخ و سفید درمی‌آید، و به درشتی و درخشندگی خورشید می‌شود! در مرکز آن توده عظیم، که یک‌میلیون و چهارصد هزاربار بزرگ‌تر از کره‌ای است که روزی آن را به وجود خواهد آورد، به درون فضاهای میان‌سیاره‌ای کشیده می‌شوم! جسمم نیز تجزیه و تصعید می‌شود و مانند اتمی بسیار ریز با آن بخارات عظیم، که مدارهای شعله‌ور خود را در بی‌نهایت رسم می‌کنند، مخلوط می‌شود! عجب رویایی! مرا به کجا می‌برد؟ با دستان تب‌آلودم جزئیات عجیب آن را روی کاغذ می‌آورم! پروفسور، راهنما، کلک، همه را فراموش کرده‌ام!

http://www.sharghdaily.ir/fa/Main/Page/3626/8/ادبیات
@qoqnoospub

#دوشنبه‌ها_با_خانواده_ققنوس
این هفته با #دوریس_لسینگ
@qoqnoospub

دوريس لسينگ در ۲۲ اكتبر ۱۹۱۹ از پدر و مادري انگليسي در كرمانشاه به دنيا آمد.
این نویسنده مشهور انگلیسی که به نویسنده‌ای صوفی و فمینیست معروف است و بسیاری از منتقدان ادبی او را جانشین به حق #جین_آستن می‌دانند اولين رمانش را در سال۱۹۴۹ با عنوان «چمن آواز مي‌خواند» در لندن منتشر کرد. #دوريس_لسينگ در سال ۲۰۰۱ جايزه‌ «پرنس آستریاس» اسپانيا را به دلیل دفاع از آزادي و حقوق جهان سوم از آن خود كرد؛ جايزه‌اي كه تا به حال به نويسندگان مطرحي همچون #گابريل_گارسيا_ماركز ، #ماريو_بارگاس_يوسا و #پل_آستر اهدا شده.
زندگي ادبي او به سه بخش عمده تقسيم می‌شود:
بخش اول آن زمانی است كه #لسينگ همچون بسياری از نويسندگان ديگر جهان، درگير كمونيسم شده بود و تخت تاثير نظريات كمونيستي داستان می‌نوشت.
دومين بخش زندگی ادبی او به سال‌هايی برمی‌گردد كه به موضوعات روانشناختی علاقه‌مند شد و انعكاس دغدغه‌های اجتماعي در آثارش به خوبي ديده می‌شود و پس از اين دوره بخش سوم زندگی ادبی‌اش شروع می‌‌شود. بخشی كه بيشتر به جهان‌بينی صوفي‌ها روي آورد و در عين حال به داستان‌های علمی و تخيلی علاقه‌مند شد. بخش عمده زندگي لسينگ به فعاليت‌های فمينيستی مربوط می‌شود، چنانکه او را از پايه‌گذاران تئاتر فمينيستی به‌شمار می‌آورند.
او كه سال‌ها جزو نامزدهای دريافت جايزه نوبل ادبيات بود سرانجام در سال ۲۰۰۷ #جایزه_ادبی_نوبل را از آن خود کرد.
انتشارات ققنوس رمان #اسیر_خشکی را از این نویسنده با ترجمه #سهیل_سمی منتشر کرده
@qoqnoospub

مروری بر #انگار_خودم_نیستم یاسمن خلیلی‌فرد
راویان تنهایی

«می‌روم نشیمن. قاب عکس را برمی‌دارم. توی عکس می‌خندم. چهار شمع روی کیک هست. عکس بغلی را نگاه می‌کنم. عکس را کتی پارسال از من گرفت که مثلا به‌عنوان نمونه عکاسی پرتره ببرد سر کلاس به دانشجوهایش نشان دهد. انگار هیچ‌چیزِ این دو عکس شبیه هم نیست. دختر بیست‌ساله و دختر چهارساله به هیچ وجه تشابهی ندارند. انگار نه انگار که هر دو عکس متعلق به یک نفر است. دختر چهارساله قاب عکس اول همیشه دلش می‌خواست هم‌سن‌وسال دختر بیست‌ساله قاب دوم شود. دلش می‌خواست آرایش کند. موها را های‌لایت کند و ابروها را نازک. کفش پاشنه‌بلند پا کند و مثل مادرش تق‌تق صدا بدهد. از این فکر خنده‌ام می‌گیرد. دخترِ چهارساله قاب اول مهدکودک رفتن را کسر شأن می‌داند و به دروغ به همه می‌گوید: «می‌روم دانشگاه!»... دختر چهارساله حالا به کجا رسیده؟ دکتر شده یا مهندس؟ نقاش شده یا فیلمساز؟ دوستان دبیرستانش سال دیگر لیسانس‌شان را هم می‌گیرند اما او چی؟ زل می‌زنم به دختر چهارساله. چشمانش می‌خندند. انگار دلش به همان کیک زشت خامه‌ای خوش است که مثلا قرار بوده باگزبانی باشد و به همه چیز شبیه است جز باگزبانی بیچاره و تازه رنگش هم به جای طوسی، قهوه‌ای است. دختر بیست‌ساله نمی‌خندد. نه فقط لب‌هایش که چشم‌هایش هم نمی‌خندند. دختر قاب اول هیچ وقت فکر نمی‌کرد روزی سر و کله یکی مثل کتی در زندگی‌اش پیدا شود. اصلا دختر قاب اول کتی را چه می‌شناخت!؟»
رمانِ «انگار خودم نیستم» نوشته یاسمن خلیلی‌فرد، داستان آدم‌هایی است که در طول گذر زمان خود را فراموش کرده‌اند و به آدم‌های جدید دیگری تبدیل شده‌اند تا جایی که خودشان هم این «دیگری» خود را نمی‌شناسند. شخصیت‌های این رمان در جامعه مدرن امروزی تهران زندگی می‌کنند، از قشر تحصیل‌کرده و روشنفکر و دست‌كم در زمره طبقه متوسط جامعه‌اند، اما همچنان به‌سبب عدم تکامل شخصیتی یا فراموشی خود دچار مصائبی هستند كه مسیرِ زندگی خودشان و دیگران را یكسر تغییر داده است. «انگار خودم نیستم» رمانی رئالیستی است و وقایع، رخدادها و دیالوگ‌های آن با رویدادهای زندگی عادی و روزمره منطبق‌اند. رمان قصد ندارد وقایع دور از ذهن و ناملموس را شرح دهد بلکه نویسنده تلاش كرده است از خلالِ ترسیم روزمرگی‌‌ها نشان دهد كه این روزمرگی تا چه‌حد در مرور زمان منجر به تحول انسان‌‌ها می‌شود؛ انسان‌هایی که از جنس تمامِ آدم‌های طبقه متوسط جامعه امروزی‌اند. رمانِ «انگار خودم نیستم» با این جمله از ارنستو ساباتو آغاز می‌شود: «از همه غم‌انگیزتر زمانی است که کسی که دوستش داری، هیچ تلاشی برای نگه‌داشتنت نمی‌کند.» نویسنده، از انتخابِ همین جمله نشان می‌دهد كه رمان با مفهومِ «تنهایی» سروكار دارد. تنهایی آدم‌هایی که خودشان را گم کرده‌اند و آن‌قدر از خود فاصله گرفته‌اند که دیگر خویشتن خویش را نمی‌شناسند. «خانه ساکت است. کتی سر کار است و بابا رفته با تهیه‌کننده صحبت کند که چند روز کار را تعطیل کند و تهران بماند. که مثلا حواسش به من باشد و از آن‌جا هم قرار است برود خانه نغمه اینا. معصومه خانم، زندانبان جدیدم، روی مبل ‌هال خوابش برده. صدای ماشین لباسشویی توی مخ است... چرا خودم را علاف این تنبیه ضایع کرده‌ام؟ مگر بچه دو ساله‌ام که تنبیهم کرده‌اند؟ چرا دیشب وقتی مامان گریه‌کنان پای تلفن گفت که اگر بخواهم می‌توانم بروم با او زندگی کنم با آن قاطعیت «نه» گفتم و گوشی را قطع کردم...». از نكاتِ قابل اشاره در رمان این است كه «انگار خودم نیستم» هفت راوی دارد؛ راویانی که به‌لحاظ سن، خاستگاه اجتماعی و تحصیلات تقریبا در یک سطح قرار دارند اما نویسنده کوشیده است تا با تغییر لحن میان آنها تمایز ایجاد کند و نشان دهد این روزمرگی موجبِ یكدستی كامل زندگی این آدم‌ها نشده است و ازقضا در زندگی هریك تأثیرِ خاص خود را برجا گذاشته است. نویسنده با به‌كارگیری تكنیكِ روایت از سوی هفت راوی رفته‌رفته روایتِ خود را کامل می‌كند و در عین حال راویان داستان فرعی خود را نیز روایت می‌کنند. روایت این راویان، رویدادهای گذشته و حال را به‌هم پیوند می‌زنند و در پیکره یك رمان، حقایق را مانند تکه‌های یک پازل کنار هم قرار می‌دهد تا روایت خود را شكل دهد. رمان «انگار خودم نیستم» در بهمن‌ماه 1396 از سوی نشر ققنوس منتشر شد و اخیرا به چاپ سوم رسیده است. از یاسمن خلیلی‌فرد، پیش از این «یادت نرود که...» در نشر چشمه و «نقش جنگ بر سینمای غیرجنگی ایران» در نشر نظر منتشر شده است. او به‌گفته خودش در رمان «انگار خودم نیستم» سعی كرده است تا روزمرگی‌هایی از زندگی امروز را به تصویر بكشد که به‌مرور منجر به گمگشتگی انسان می‌شوند؛ این گمگشتگی‌ای كه داستان زندگی بسیاری از ما است.


http://sharghdaily.ir/fa/main/detail/191616/%D8%B1%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C
@qoqnoospub