ترس...
ترس دوباره دوست داشتن.
ترس دوست داشتن مردی که مرا در اسکله رها کند و با قایق برود...
می‎خواهم مردی را دوست داشته باشم با دست‎هایی قوی و پاهایی استوار که مثل ستونی در زمین محکم شده‎اند. مردی که ساده و شفاف سخن می‎گوید. مردی با خنده‎های بلند و واقعی و آرزوهای ساده. مردی که درختکاری می‎کند، تخته‎ها را ارّه می‏کند. زمین را شخم می‎زند. تراکتور می‎راند. خانه می‎سازد. مردی که شب‎ها به خانه می‎آید، کنار من دراز می‎کشد و مرا در آغوش می‎گیرد، بدون این‎که از خودم بپرسم نکند نصف شب بلند شود و برود...
من دیوانه‎وار عاشق مردی بودم که رفت...
بدون هیچ حرفی، بدون هیچ توضیحی، حتی بدون این‎که پشت سر خود را نگاه کند.
مردی بامزه، خوش‎ذوق، تحصیل‎کرده، جذاب، چابک، توانمند... مردی که می‎خواست پادشاه جهان بشود و قانون خودش را دیکته کند.
قانون مردانه‎اش را.
و من فکر می‎کردم ملکة او می‎شوم برای همیشه...
هرگز نمی‎خواهم دوباره چنین مردی را دوست داشته باشم، جاناتان، هرگز.
#مردی_در_دوردست
@qoqnoospub