‌ای شیخِ فرومایه ، چه می پنداری ؟
عمرت به سر آمد ، تو چه در سر داری؟

در ناصیه ات نور خداوندی نیست
در قاعده ات رسم جوانمردی نیست

در سیرت تو بارقه ی ایمان نیست
در صورت تو چهره ی یک انسان نیست

در محضر حق ، همچو تو شیطانی نیست
در دوزخ خود سوزی و پایانی نیست

" ما را ز سر بریده می ترسانی " ؟
با دست کج ات حرمله می رقصانی ؟

از مرگ مترسان که مرا باکی نیست
همچون تو دگر نطفه ی ناپاکی نیست

با کشتن ما کار تو آسان نشود
این قافله سالار هراسان نشود

گویند مرا ، وای ، چه می گویی تو
گر کشته شوی ، باز ، نمی رویی تو

گویم به تو ای شیخ نمی مانی تو
من ریشه کنم باز ، نمی دانی تو



#هر_تبر_زدی_مرا_زخم_نشد_جوانه_شد