🔴🔴🔴موضوعی برای عبرت!
#احمد_زیدآبادی:
هنگامی که یاسر عرفات رهبر ساف و اهود باراک نخست وزیر اسرائیل در آمریکا مشغول مذاکره برای پیمان نهایی صلح بودند، آریل شارون از رهبران افراطی و سرسخت حزب لیکود در اقدامی هیستریک وارد مسجدالاقصی شد تا کل فضای حاکم بر مذاکرات را مسموم کند و اوضاع را به آشوب بکشاند.
او کاملاً موفق شد چرا که به محض ورود او به مسجدالاقصی، فلسطینی‌ها، شورشی را آغاز کردند که به انتفاضۀ مسلحانه همراه با عملیات انتحاری علیه اهداف اسرائیلی منجر شد. در آن وضعیت، عرفات مذاکرات را شکست خورده اعلام کرد و باراک نیز از گردونۀ قدرت به حاشیه رفت و شارون در مقام رهبر حزب لیکود انتخابات پارلمانی را برد و نخست وزیر اسرائیل شد.
شارون انتفاضۀ مسلحانه را دستاویزی برای از بین بردن تمام دستاوردهای پیمان اسلو قرار داد و با گسیل ارتش اسرائیل به شهرهای کرانۀ باختری و اشغال مجدد آنها، حتی محل اقامت عرفات در رام‌الله را نیز تخریب و محاصره کرد. عرفات فقط از طریق تهدید به خودکشی توانست نظامیان اسرائیل را یک گام از مقر خود دور کند.
شارون در مقام نخست وزیر اسرائیل اما به تدریج دریافت که تداوم اشغال کرانۀ باختری در درازمدت منافع اسرائیل را به خطر می‌اندازد و از همین رو در اقدامی متضاد با خط-مشی حزب لیکود و مواضع گذشتۀ خودش، طرحی برای عقب‌نشینی یکجانبۀ ارتش اسرائیل از نوار غزه و شمال کرانۀ باختری و برچیدن شهرک‌های یهودی‌نشین از این دو منطقه را به اجرا گذاشت.
از آنجا که حزب لیکود با سیاست تازۀ آریل شارون مخالف بود، او به ناچار از حزب جدا شد و حزب جدیدی به نام "کادیما" تشکیل داد. شماری از اعضای میانه‌روتر حزب کارگر و لیکود نیز از احزاب متبوع خود جدا شدند و به کادیما پیوستند و بدین طریق، حزب قدرتمندی شکل گرفت که به صورت حزب حاکم اسرائیل در آمد.
شارون اما پیش از آنکه تمام برنامۀ خود را عملی کند سکته کرد و در اغمایی چند ساله فرو رفت. بنابراین، اهود اولمرت معاون شارون جانشین او شد و به مقام نخست‌وزیری دست یافت. اولمرت با وجود سابقۀ لیکودی و راستگرایانه‌اش، طرح صلحی را به فلسطینی‌ها ارائه کرد که تا آن زمان هیچکدام از رهبران حزب کارگر نیز حاضر به دادن چنان امتیازی به رهبران ساف نشده بودند.
گرچه اولمرت هم قربانی جنگ 33 روزه با حزب‌الله لبنان شد و نتانیاهو جای او را گرفت، اما روند این داستان به نظرم بسیار درس‌آموز است و مهمترین درس آن این است که:
وقتی شارون تغییر جهت داد، چهره‌ها و احزاب صلح‌طلب و و میانه‌رو اسرائیل، او را به دلیل رفتار مخرب گذشته‌اش مورد طعن و تمسخر و توهین قرار ندادند. جملگی از تصحیح رفتارش استقبال کردند تا در مقابل جناح تندروتر لیکود قدرت مقاومت داشته باشد.
اسرائیلی‌های صلح‌طلب مسئله‌شان حل یک مشکلِ مشخص عینی بر زمین مانده برای بهبود شرایط کشورشان است و برایشان مهم نیست که این مشکل را چه شخصیتی و با چه سابقه‌ای حل می‌کند یا می‌تواند حل کند. مهم این است که آن مشکل حل شود.
آیا برای ما ایرانی‌ها هم داستان همینطور است؟
#یاسر_عرفات
#اهود_باراک
#آریل_شارون
#اهود_اولمرت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
هنگامی که یاسر عرفات رهبر ساف و اهود باراک نخست وزیر اسرائیل در آمریکا مشغول مذاکره برای پیمان نهایی صلح بودند، آریل شارون از رهبران افراطی و سرسخت حزب لیکود در اقدامی هیستریک وارد مسجدالاقصی شد تا کل فضای حاکم بر مذاکرات را مسموم کند و اوضاع را به آشوب بکشاند.
او کاملاً موفق شد چرا که به محض ورود او به مسجدالاقصی، فلسطینی‌ها، شورشی را آغاز کردند که به انتفاضۀ مسلحانه همراه با عملیات انتحاری علیه اهداف اسرائیلی منجر شد. در آن وضعیت، عرفات مذاکرات را شکست خورده اعلام کرد و باراک نیز از گردونۀ قدرت به حاشیه رفت و شارون در مقام رهبر حزب لیکود انتخابات پارلمانی را برد و نخست وزیر اسرائیل شد.
شارون انتفاضۀ مسلحانه را دستاویزی برای از بین بردن تمام دستاوردهای پیمان اسلو قرار داد و با گسیل ارتش اسرائیل به شهرهای کرانۀ باختری و اشغال مجدد آنها، حتی محل اقامت عرفات در رام‌الله را نیز تخریب و محاصره کرد. عرفات فقط از طریق تهدید به خودکشی توانست نظامیان اسرائیل را یک گام از مقر خود دور کند.
شارون در مقام نخست وزیر اسرائیل اما به تدریج دریافت که تداوم اشغال کرانۀ باختری در درازمدت منافع اسرائیل را به خطر می‌اندازد و از همین رو در اقدامی متضاد با خط-مشی حزب لیکود و مواضع گذشتۀ خودش، طرحی برای عقب‌نشینی یکجانبۀ ارتش اسرائیل از نوار غزه و شمال کرانۀ باختری و برچیدن شهرک‌های یهودی‌نشین از این دو منطقه را به اجرا گذاشت.
از آنجا که حزب لیکود با سیاست تازۀ آریل شارون مخالف بود، او به ناچار از حزب جدا شد و حزب جدیدی به نام "کادیما" تشکیل داد. شماری از اعضای میانه‌روتر حزب کارگر و لیکود نیز از احزاب متبوع خود جدا شدند و به کادیما پیوستند و بدین طریق، حزب قدرتمندی شکل گرفت که به صورت حزب حاکم اسرائیل در آمد.
شارون اما پیش از آنکه تمام برنامۀ خود را عملی کند سکته کرد و در اغمایی چند ساله فرو رفت. بنابراین، اهود اولمرت معاون شارون جانشین او شد و به مقام نخست‌وزیری دست یافت. اولمرت با وجود سابقۀ لیکودی و راستگرایانه‌اش، طرح صلحی را به فلسطینی‌ها ارائه کرد که تا آن زمان هیچکدام از رهبران حزب کارگر نیز حاضر به دادن چنان امتیازی به رهبران ساف نشده بودند.
گرچه اولمرت هم قربانی جنگ 33 روزه با حزب‌الله لبنان شد و نتانیاهو جای او را گرفت، اما روند این داستان به نظرم بسیار درس‌آموز است و مهمترین درس آن این است که:
وقتی شارون تغییر جهت داد، چهره‌ها و احزاب صلح‌طلب و و میانه‌رو اسرائیل، او را به دلیل رفتار مخرب گذشته‌اش مورد طعن و تمسخر و توهین قرار ندادند. جملگی از تصحیح رفتارش استقبال کردند تا در مقابل جناح تندروتر لیکود قدرت مقاومت داشته باشد.
اسرائیلی‌های صلح‌طلب مسئله‌شان حل یک مشکلِ مشخص عینی بر زمین مانده برای بهبود شرایط کشورشان است و برایشان مهم نیست که این مشکل را چه شخصیتی و با چه سابقه‌ای حل می‌کند یا می‌تواند حل کند. مهم این است که آن مشکل حل شود.
آیا برای ما ایرانی‌ها هم داستان همینطور است؟
#یاسر_عرفات
#اهود_باراک
#آریل_شارون
#اهود_اولمرت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat