.
انفعال و #بی‌تفاوتی بزرگترین آسیبی است که میتواند بر روح جمعی یک ملت وارد شود و متاسفانه نشانه‌های این بیماری را میتوان در مردم ایران دید ، هر چند شیوع این پدیده در میان یک ملت برای حکومتگران خوشایند است زیرا قطعا حاکمانی که بر رهگذران بی‌تفاوت حکومت میکنند آسوده‌تر تیشه به ریشۀ آنها خواهند زد
مطلب را بیشتر باز میکنم : چند ساعتی را با مردم صحبت کنید و رشته سخن را به مسائل اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی جامعه بکشانید ، خواهید دید که چه نقدهایی از سوی همه مطرح میشود : شکایت از اوضاع نابسامان معیشتی ، بی احترامی مکرر به مسئولان کشور ، اعتراض به سومدیریت ، ناله از دزدی و اختلاس ، شکوه از فرهنگ و ... که هرکسی با ادبیات خود به آنها می‌پردازد
با این حال تمام این اعتراضات و شکایات و انتقادات در همان حرف‌ها تمام میشود و در عرصه عمل همه آن شاکیان جز تحمل و غر زدن گزینه‌ای را سراغ نمیگیرند علت را هم که جویا میشوی پاسخ این است : #دنبال_دردسر_نیستیم ...
این، یک پاسخ بسیار نگران کننده است و نشان میدهد که مردم بر این باورند که اعتراض و انتقاد به کثافت کاری مسئولان برای آنها باعث ایجاد دردسر میشود وقتی مردم درباره آنچه مستقیما به زندگی ، اقتصاد و معیشت فردی آنها مربوط میشود اینچنین رفتار میکنند دیگر نمی‌توان از آنها انتظار داشت نسبت به منافع ملی و مشترک کشور تحرکی داشته باشند و وطنشان اصلا مهم باشد ...
اما این اعتراضات قانونمند را چه اشخاصی باید ساماندهی کنند ؟ اینجاست که درد دیرین جامعه ما یعنی فقدان احزاب باز نمایان میشود و تردید نکنید اگر تحزب در ایران شکل نگیرد و زیرساخت اعتراض فراهم نشود خیلی زود این آتش زیر خاکستر به جهنمی تبدیل خواهد شد که خیلی چیزها را با خود خواهد سوزاند و ای کاش چنین سرنوشتی در انتظار ایران و ایرانی مباد !!
بخوانیم همه این جمله در گوشِ باد
چو ایران نباشد تن من مباد .... 🇮🇷
@sedayeslahat
انفعال و #بی‌تفاوتی بزرگترین آسیبی است که میتواند بر روح جمعی یک ملت وارد شود و متاسفانه نشانه‌های این بیماری را میتوان در مردم ایران دید ، هر چند شیوع این پدیده در میان یک ملت برای حکومتگران خوشایند است زیرا قطعا حاکمانی که بر رهگذران بی‌تفاوت حکومت میکنند آسوده‌تر تیشه به ریشۀ آنها خواهند زد
مطلب را بیشتر باز میکنم : چند ساعتی را با مردم صحبت کنید و رشته سخن را به مسائل اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی جامعه بکشانید ، خواهید دید که چه نقدهایی از سوی همه مطرح میشود : شکایت از اوضاع نابسامان معیشتی ، بی احترامی مکرر به مسئولان کشور ، اعتراض به سومدیریت ، ناله از دزدی و اختلاس ، شکوه از فرهنگ و ... که هرکسی با ادبیات خود به آنها می‌پردازد
با این حال تمام این اعتراضات و شکایات و انتقادات در همان حرف‌ها تمام میشود و در عرصه عمل همه آن شاکیان جز تحمل و غر زدن گزینه‌ای را سراغ نمیگیرند علت را هم که جویا میشوی پاسخ این است : #دنبال_دردسر_نیستیم ...
این، یک پاسخ بسیار نگران کننده است و نشان میدهد که مردم بر این باورند که اعتراض و انتقاد به کثافت کاری مسئولان برای آنها باعث ایجاد دردسر میشود وقتی مردم درباره آنچه مستقیما به زندگی ، اقتصاد و معیشت فردی آنها مربوط میشود اینچنین رفتار میکنند دیگر نمی‌توان از آنها انتظار داشت نسبت به منافع ملی و مشترک کشور تحرکی داشته باشند و وطنشان اصلا مهم باشد ...
اما این اعتراضات قانونمند را چه اشخاصی باید ساماندهی کنند ؟ اینجاست که درد دیرین جامعه ما یعنی فقدان احزاب باز نمایان میشود و تردید نکنید اگر تحزب در ایران شکل نگیرد و زیرساخت اعتراض فراهم نشود خیلی زود این آتش زیر خاکستر به جهنمی تبدیل خواهد شد که خیلی چیزها را با خود خواهد سوزاند و ای کاش چنین سرنوشتی در انتظار ایران و ایرانی مباد !!
بخوانیم همه این جمله در گوشِ باد
چو ایران نباشد تن من مباد .... 🇮🇷
@sedayeslahat