📝📝چهار سناریو در باره آینده ایران و موتور راه‌انداز کوتاه مدت!
✍✍مقصود فراستخواه
🔰راه‌انداز جامعه دو وجه دارد، اقدامی ملی از سوی جامعه مدنی و اقدامی ملی از سوی دولت.
♈️از سوی جامعه مدنی این است که کسانی از عقلا و کنشگران مدنی، NGOها، دانشگاهیان، منتقدان، فعالان اجتماعی، کنشگران حرفه ای و فرهنگی و متفکران، جلو بیفتند و یک ائتلاف برای ایران، فارغ از انواع اختلافات و گرایش های ایدئولوژیک درست بکنند که مبنای آن تمامیت ارضی باشد. ما باید تمامیت ارضی را در این بحبوبه در ایران حفظ کنیم، حق حاکمیت ملی، حقوق اساسی ملت، فرهنگ و میراث ایرانی چه دینی و چه ملی را حفظ کنیم. به نظر من اینها چیزهایی است که مساله ایران است.
♈️من و شما فرق نمی کند، ممکن است که یکی ملی و دیگری مذهبی باشد، هر دو یک به میراث ایرانی قائل هستیم. یعنی نقطه اشتراک مان این باشد ایران و تمامیت ارضی این کشور باقی بماند و ایران، ویران نشود. ایران جولانگاه قدرت های خارجی نشود، حقوق فراموش شده ملت احیا شود. در اینجا به نظرم دانشگاه ها هم بسیار می تواند موثر باشند، دانشجویان و دانشگاهیان می توانند هم تولید محتوا و هم تولید ارتباط و اعتماد کنند.
♈️همزمان یک اقدام نیز از سوی دولت و کل حاکمیت لازم داریم. یک نفر از آقایان جلو بیفتد و عقلای نظام، صرف نظر از این یا آن جناح را که عاقل و واقع گرا هستند و محاسبات دنیا را می دانند، جمع کند.
♈️کسانی که به فکر رانت و قدرت و گروه و جناح خود نیستند و به فکر ایران و مردم و میراث فرهنگی ما هستند، از خانه‌نشین‌ها و محصورها هم دعوت کنند تا یک صدا از ایران بلند به گوش برسد، انسجامی به وجود آید که مبنای آن حقوق ملت، حاکمیت ملت، تمامیت ارضی، اصول مغفول قانون اساسی، اصول مغفول حقوق ملت و اختیارات قانونی باشد.
♈️ ما با دنیایی طرف هستیم که یک مثلث واشنگتن و تل آویو و ریاض شکل گرفته که می خواهد ایران را از بین ببرد، با قواعد شناخته شده بین المللی هم رفتار نمی‌کند خلاف قواعد دنیا عمل می کند، پس چطور شده که نمی خواهیم از ایران یک صدای مدنی نیرومند شنیده بشود؟
♈️ما به یک جامعه مدنی عقلانی نه احساسی نیاز داریم، ما روز به روز به سمت جامعه مدنی هیجانی می رویم در صورتی که جامعه مدنی عقلانی و قانونمند و یک حکومت عقلانی نیاز داریم یعنی به سر عقل آمدن هم حکمرانی و هم نهادینه شدن عقلانیت در جامعه. به نظر من در این صورت می توانیم از آخر ضرر برگردیم. اتفاقاً در این صورت کنشگران مرزی نیز فعال ترین عناصر می شوند. آنها در چنین میدانی است که امکان فعال و موثر شدنشان بیشتر هست.
♈️در این رابطه چهار سناریو در پیش روی ایران قابل تصور است که مفصل است:
1️⃣سناریوی ایده آل این است که هم حاکمیت عقلانی تر رفتار بکند و هم جامعه مدنی عقلانی عمل بکند و این دو با هم یک هم افزایی خلاق داشته باشند. نامش را «سناریوی دفع ضرر بزرگ» گذاشته ام. ایران ما حقانیتی در افکار عمومی جهانی پیدا می کند و افکار عمومی جهانی آمریکا را بیشتر از همیشه تنها می گذارند؛ در داخل نیز اتحاد ملت و دولت در جهت اصلاحات اساسی ساختاری و رفتاری به وجود می آید، حق حاکمیت ملی و حقوق ملت ترمیم می شود. از آن محتوای در حال شکوفایی جامعه ایران می توانیم بهره بگیریم و حتی جهشی تاریخی بکنیم. این سناریو طلایی ترین سناریو برای ایران است.
2️⃣سناریوی دوم این است که جامعه فعال باشد و عقلانی عمل کند ولی حکومت سرباز بزند و راه عقلانیت را پیش نرود. این سناریو سرکوب جامعه مدنی در برخواهد داشت و پر هزینه خواهد بود. هر چند که برای ملت و جامعه مدنی ایران، می تواند البته با قدری دشواری، نقطه عزیمت مطمئنی برای تغییر از درون با حفظ سرزمین و تمدن ایرانی باشد.
3️⃣سناریوی سوم این است که حکومت، عقلانی عمل کند و قدم به پیش بنهد ولی جامعه نامنظم وناشکیبا باشد تندروی در پیش بگیرد و از اصلاح درون‌زا استقبال نکند. حاکمیت هرچند با تأخیر به سوی عقلانیت و اصلاحات حرکت می کند، ولی به دلیل تندروی ها و غفلت جمعی در جامعه سیاسی کشور نمی تواند موفق شود. این سناریو قرین ناپایداری خواهد شد و پر هزینه خواهد بود وضرر و زیان ملی به بار خواهد آورد.
4️⃣سناریوی چهارم این است که نه دولت و نه جامعه مدنی هیچکدام عقلانی عمل نکند حاصل این سناریو شکاف ملت و دولت، تشنج، واگرایی ملی، فروپاشی سیاسی و اجتماعی است و خسران ملی بسیار بزرگ و تاریخی خواهد داشت.
#آینده_ایران #سناریوهای_آینده_ایران
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍✍مقصود فراستخواه
🔰راه‌انداز جامعه دو وجه دارد، اقدامی ملی از سوی جامعه مدنی و اقدامی ملی از سوی دولت.
♈️از سوی جامعه مدنی این است که کسانی از عقلا و کنشگران مدنی، NGOها، دانشگاهیان، منتقدان، فعالان اجتماعی، کنشگران حرفه ای و فرهنگی و متفکران، جلو بیفتند و یک ائتلاف برای ایران، فارغ از انواع اختلافات و گرایش های ایدئولوژیک درست بکنند که مبنای آن تمامیت ارضی باشد. ما باید تمامیت ارضی را در این بحبوبه در ایران حفظ کنیم، حق حاکمیت ملی، حقوق اساسی ملت، فرهنگ و میراث ایرانی چه دینی و چه ملی را حفظ کنیم. به نظر من اینها چیزهایی است که مساله ایران است.
♈️من و شما فرق نمی کند، ممکن است که یکی ملی و دیگری مذهبی باشد، هر دو یک به میراث ایرانی قائل هستیم. یعنی نقطه اشتراک مان این باشد ایران و تمامیت ارضی این کشور باقی بماند و ایران، ویران نشود. ایران جولانگاه قدرت های خارجی نشود، حقوق فراموش شده ملت احیا شود. در اینجا به نظرم دانشگاه ها هم بسیار می تواند موثر باشند، دانشجویان و دانشگاهیان می توانند هم تولید محتوا و هم تولید ارتباط و اعتماد کنند.
♈️همزمان یک اقدام نیز از سوی دولت و کل حاکمیت لازم داریم. یک نفر از آقایان جلو بیفتد و عقلای نظام، صرف نظر از این یا آن جناح را که عاقل و واقع گرا هستند و محاسبات دنیا را می دانند، جمع کند.
♈️کسانی که به فکر رانت و قدرت و گروه و جناح خود نیستند و به فکر ایران و مردم و میراث فرهنگی ما هستند، از خانه‌نشین‌ها و محصورها هم دعوت کنند تا یک صدا از ایران بلند به گوش برسد، انسجامی به وجود آید که مبنای آن حقوق ملت، حاکمیت ملت، تمامیت ارضی، اصول مغفول قانون اساسی، اصول مغفول حقوق ملت و اختیارات قانونی باشد.
♈️ ما با دنیایی طرف هستیم که یک مثلث واشنگتن و تل آویو و ریاض شکل گرفته که می خواهد ایران را از بین ببرد، با قواعد شناخته شده بین المللی هم رفتار نمی‌کند خلاف قواعد دنیا عمل می کند، پس چطور شده که نمی خواهیم از ایران یک صدای مدنی نیرومند شنیده بشود؟
♈️ما به یک جامعه مدنی عقلانی نه احساسی نیاز داریم، ما روز به روز به سمت جامعه مدنی هیجانی می رویم در صورتی که جامعه مدنی عقلانی و قانونمند و یک حکومت عقلانی نیاز داریم یعنی به سر عقل آمدن هم حکمرانی و هم نهادینه شدن عقلانیت در جامعه. به نظر من در این صورت می توانیم از آخر ضرر برگردیم. اتفاقاً در این صورت کنشگران مرزی نیز فعال ترین عناصر می شوند. آنها در چنین میدانی است که امکان فعال و موثر شدنشان بیشتر هست.
♈️در این رابطه چهار سناریو در پیش روی ایران قابل تصور است که مفصل است:
1️⃣سناریوی ایده آل این است که هم حاکمیت عقلانی تر رفتار بکند و هم جامعه مدنی عقلانی عمل بکند و این دو با هم یک هم افزایی خلاق داشته باشند. نامش را «سناریوی دفع ضرر بزرگ» گذاشته ام. ایران ما حقانیتی در افکار عمومی جهانی پیدا می کند و افکار عمومی جهانی آمریکا را بیشتر از همیشه تنها می گذارند؛ در داخل نیز اتحاد ملت و دولت در جهت اصلاحات اساسی ساختاری و رفتاری به وجود می آید، حق حاکمیت ملی و حقوق ملت ترمیم می شود. از آن محتوای در حال شکوفایی جامعه ایران می توانیم بهره بگیریم و حتی جهشی تاریخی بکنیم. این سناریو طلایی ترین سناریو برای ایران است.
2️⃣سناریوی دوم این است که جامعه فعال باشد و عقلانی عمل کند ولی حکومت سرباز بزند و راه عقلانیت را پیش نرود. این سناریو سرکوب جامعه مدنی در برخواهد داشت و پر هزینه خواهد بود. هر چند که برای ملت و جامعه مدنی ایران، می تواند البته با قدری دشواری، نقطه عزیمت مطمئنی برای تغییر از درون با حفظ سرزمین و تمدن ایرانی باشد.
3️⃣سناریوی سوم این است که حکومت، عقلانی عمل کند و قدم به پیش بنهد ولی جامعه نامنظم وناشکیبا باشد تندروی در پیش بگیرد و از اصلاح درون‌زا استقبال نکند. حاکمیت هرچند با تأخیر به سوی عقلانیت و اصلاحات حرکت می کند، ولی به دلیل تندروی ها و غفلت جمعی در جامعه سیاسی کشور نمی تواند موفق شود. این سناریو قرین ناپایداری خواهد شد و پر هزینه خواهد بود وضرر و زیان ملی به بار خواهد آورد.
4️⃣سناریوی چهارم این است که نه دولت و نه جامعه مدنی هیچکدام عقلانی عمل نکند حاصل این سناریو شکاف ملت و دولت، تشنج، واگرایی ملی، فروپاشی سیاسی و اجتماعی است و خسران ملی بسیار بزرگ و تاریخی خواهد داشت.
#آینده_ایران #سناریوهای_آینده_ایران
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat