‍ ‍ ♦️نآقازادگی♦️
(یک لحظه از یک سنت)

✍در دو روز گذشته، همایشی با عنوان "اکنون، ما و شریعتی" توسط بنیاد شریعتی و انجمن اسلامی دانشجویان پیشرو در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد. بهانه برگزاری همایش، چهلمین سالگرد تولد شریعتی بود. در این برنامه حضور نداشتم اما دورادور اخبار و مطالبش را دنبال می‌کردم. از جنبه‌های مختلفی می‌شد درباره‌ی این برنامه و «شریعتی» - این پدیده‌ی قریب ِ غریب - نوشت. اما تصمیمی برای نوشتن نداشتم. تا دیدن یک تصویر، به نوشتن این چند جمله تشویق‌م کرد.

تصویر ساده است: احسان شریعتی - فرزند بزرگ شریعتی - بر زمین نشسته است. دور و برش، حضارند. اگر کسی نداند که احسان، فرزند شریعتی است، با دیدن این تصویر نمی‌تواند بفهمد که فرزند شریعتی کدامست و حضار کدام. همه از «حاضرانند». جامعه، حول و حوش اوست. در میان افراد دور و برش، هم جوانان هستند و هم مسن‌ترها. نسل‌های مختلف. تیپ‌های مختلف. رنگارنگ. محافظی نیست. تشریفاتی نیست. قدرت، غایب این تصویر است. آنچه هست، جامعه است. اینجا شخص احسان شریعتی مهم نیست. این، قاب ِ یک سنت است.

حالا که صحبتش شد، بگذارید از لحظه‌ی شخصی تاریخی دیگری برای خودم هم بگویم: چند سال قبل، با فرزند دیگری ازفرزندان شریعتی، از دیداری برمی‌گشتیم. به میدان توحید رسیدیم. کنار خیابان ایستاد تا تاکسی بگیرد. دقیقاً همان لحظه بنز سورمه‌ای مشهور یکی مسوولین با چندین خودروی محافظ‌ و ضدگلوله و تحذیر و آژیر عبور کرد. کنار ایستاده بودم و نگاه می‌کردم: به عبور "نظام" و ایستادن "نهضت"...

از سیاست تا اقتصاد، از دانشگاه تا حوزه، زمانه‌ی آقازادگی است. زمانه‌ی #ژن‌های_خوب. زمانه‌ی "کور شو" و "دور شو"ها. زمانه‌ی "ما از گِلِ دیگری هستیم". مردم غریب و غریبه مانده‌اند. به میان مردم آمدن، یا ژست تبلیغاتی است یا ابزار ِ عوام‌فریب. در چنین زمانه‌ای است که این قاب معنادار می‌شود: مانایی شریعتی، زنده ماندن شریعتی، به همین‌هاست: جامعه‌ است که از او محافظت می‌کند. هر چقدر این جریان و این سنت به این تصویر، به این قاب، پایبند بماند، مانا خواهد بود. و اثر گذار. جامعه است که می‌ماند.

پ.ن: مثل هر سنت و جریان و جمع دیگری، نقدهایی به این سنت و جریان و جمع عزیز وارد بوده و هست. نقدهایی داشته‌ام و داشته‌اند. زنده بودن این جریان اما به شنیدن بی‌واسطه‌ی این نقدها بوده و هست. کاری که همواره کرده‌اند. این توصیف، نافی نقدها نیست. نقدهایی که ما را جاری نگاه می‌دارند.

#روشنا
#ژن_خوب

کانال اینکُجا

ایده نوشت های مهدی سلیمانیه


@sedayeslahat

🔴 رییس جمهور #آرژانتین قانون ممنوعیت کار خویشاوندان مقامات عالی رتبه در سمت های دولتی را ابلاغ کرد!

- #ژنهای_خوب مقامات دولتی باید در بخش های غیردولتی برای خود کاری دست و پا کنند
@sedayeslahat

‍ .



کسی بین شما هست که از اوباما ، بوش یا کلینتون خبر داشته باشد ؟؟ یا کسی از رؤسای جمهور اسبق کشورهای انگلستان ، فرانسه ، آلمان و سوئد خبر دارد ؟؟ قطعا پاسخ اکثرتان خیر است ولی همۀ ما از حال تک تک وزیران و رؤسای قبلی نظام جمهوری اسلامی مطلع هستیم ، چرا ؟

شما اگر به دنبال مسئولین بلندپایۀ سابق آمریکا و اروپا بگردید خواهید دید بیشتر آنها پس از پایان مسئولیت به زندگی عادی و مشاغل قبلی خود مانند تدریس بازگشته‌اند و مانند یک شهروند کاملا عادی در میان مردم زندگی میکنند ولی در ایران داستان عجیبی برقرار است و قدرت به صورت #پازلی فسط در میان عده‌ای خاص دست به دست میشود

مثلا اگر دورۀ روحانی تمام شود قطعا در پستی دیگر او را خواهم دید همان طور که سه نسل از ما تنها اسامی افراد یکسانی را شنیده‌ایم که تا نفس آخر صاحب پست بودند و هستند : رفسنجانی ، لاریجانی ، رضایی ، روحانی ، احمدی نژاد ، ولایتی ، حدادعادل ، ناطق نوری ، شاهرودی ، زنگنه ، قالیباف ، جلیلی ، جنتی ، رئیسی ، شمخانی و . . . شاید باورش سخت باشد ولی از ابتدای انقلاب تاکنون تنها حدود چهارصد نفر این کشور را اداره کرده‌اند و و درست مثل بازی شطرنج فقط در پست‌های مختلف جابجا میطشوند

مثلا ما از همین حالا می‌توانیم کاندیدهای احتمالی انتخابات ۱۴۰۰ را حدس بزنیم افرادی مثل جلیلی ، رئیسی ، ظریف ، جهانگیری ، قالیباف و … که احتمالا هشت نفر میشوند ، بعد سه نفر نقش قرمز ❤ و سه نفر نقش آبی 💙 را بازی میکنند و دو نفر باقیمانده نیز در نقش خنثی و سرگرمی بازی هستند که با سوت داور به شکل نمایشی به هم حمله میکنند !! فتاح را هم به این 8 نفر اضافه کنیم

و این داستان تکراری پازل قدرت در ایران است که همچنان سفت و سخت دنبال میشود و آقازاده‌ها و #ژن‌های_خوب هم از دل همین خانواده‌ها بیرون می‌آیند نه از کُرات دیگر ... البته شاید لیاقت ما همین است وگرنه منابع انسانی(نخبگان) ، خدادادی و مالی ایران تقریبا از بیشتر کشورهای پیشرفته و دموکراتیک جهان بیشتر است !!


@sedayeslahat

🔴 تراژدی #ژن‌های_خوب، به موسوی لاری رسید

خبرها حاکی است «مرتضی موسوی لاری» پسر عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور دوره خاتمی، به همراه همسرش «سلما کاظمی»، به تازگی تهران را به مقصد سوئد ترک کرده است.

پسر موسوی لاری از طریق لابی‌های گسترده جریان اصلاحات با دولت، به همراه همسرش، بورسیه مقطع دکتری دانشگاه شهر لوند سوئد را دریافت کرده است.

این در حالی است که وضعیت نظام وظیفه «مرتضی لاری» در هاله‌ای از ابهام است و به همین خاطر وی ممنوع الخروج بوده است.

مشخص نیست که او چگونه و با چه ترفندی موفق به خروج از مرزهای کشور شده و به سوئد سفر کرده است.

@sedayeslahat