"رفیقی شریف" ؟
✍️حمید جعفری

#محمد_حبیبی، رفیق خوبی است.

از اون دسته آدم هایی است که هنوز سنسورهای #آدمیت در وجودش فعال است؛
سنسور #رفاقت، سنسور #آزادی_خواهی، سنسور #عدالت_طلبی، سنسور انسان دوستی و ...
همیشه سنسورهای اعتراضی اش در مقابل زورگویی و دیکتاتوری مزدوران خود کم بین، بسان آتشفشانی خروشان فوران می کند.
همیشه چون فنری فشرده شده، آماده ی پریدن و حمله ور شدن به زورگویان حکومتی در هر جا و هر مسندی است.

صفت بارز محمد "#غرور و #شجاعت" است، صفتی نادر و فراموش شده که اگر رد نسب اش را بگیری؛ شاید برسد به عصر شوالیه ها و گلادیاتورها.

محمد در عین حال #پاک است و صاف، آنچنان که بسان کودکی از مهربانی ها شاد می شود و با صدای بلند از ته دل می خندد.

اگر در الفبای زندگی روزانه اش جستجو کنی، چیزی جز؛
تلاش خستگی ناپذیر برای #شرافت_معلمان، دیدار با خانواده ی #زندانیان سیاسی و معلمان زندانی، دم خور بودن و سر و کله زدن با #کودکان_کار نمی بینی - یک زندگی تمام قد شرافتمندانه -.

او مبارز است؛
به ماندلا و گاندی،به چگوارا و کاسترو، به مصدق و هدا صابر، و به هر مبارز پاک دیگری عشق می ورزد.

محمد رفیقی شفیق، و شجاع، و شرافتمند است.

و چه خوب که چنین رفیقی دارم.

#برای_محمدحبیبی
#جای_معلم_زندان_نیست
@sedayeslahat

🖋احسان شریعتی

🔹🔸» ... نام «مصدق» در تاریخ معاصر ایران نماد نوعی از آزادی‌خواهی مستقل و ملی، و اصلاح‌گری اساسی و ساختاری شده است؛ هم از این‌رو همواره مورد مهر و کین نیروهای ترقی‌خواه و تحول‌طلب ملی و مردمی از سویی، و گرایش‌های متمایل به وابستگی به قدرت‌ها و نظام‌های بزرگ جهانی، و سازش و معامله‌گری با قدرت‌های سنتی و محلی از دیگر سو، بوده است؛ و همواره همچون یک «نماد» تاریخی، معیار سنجش تبارشناسی سنت‌ها، روش‌ها و سمت‌گیری‌های استراتژیک-سیاسی خانواده‌های گوناگون فکری کشور ما محسوب می‌شده است... «

📌۱۴ اسفند، سالروز خاموشی دکتر محمد مصدق، رهبری جنبش ملی ایران، در حصر احمدآباد

#مصدق
#آزادی_خواهی
#سرمایه_ملی
#کوتاه_نوشته
#احسان_شریعتی
👇👇👇
✅ @sedayeslahat