🔴🔴🔴تابوی صد جان!
#احمد_زیدآبادی:
در همه جای دنیا "تابوها" با یک بار عبور از حریم‌شان، شکسته می‌شوند؛ اما در کشور ما تابوها گویی صدها جان دارند و اگر بارها هم شکسته شوند باز همچنان تابو باقی می‌مانند!
مثالِ یکی از این تابوها، مذاکرۀ رو در رو با مقام‌های آمریکایی است. از اول انقلاب مذاکرۀ مستقیم با آمریکا تابو فرض شده است اما این تابو تا به حال چندین بار شکسته شده ولی باز هم همچان تابو است به طوری که تیم مذاکره کنندۀ جمهوری اسلامی در وین، چنان از روبرو شدن با تیم آمریکایی در هراس و گریز است که عملاً خود را در معرضِ اتهامِ سرسپردگی به تیم روسیه قرار داده است!
واقعیت این است که در جریان سفر مک فارلین به ایران، ماجرای حملۀ آمریکا به افغانستان برای برچیدن بساط طالبان، هماهنگی‌های امنیتی در عراق، سفر حسن روحانی به نیویورک و بخصوص مذاکرات مربوط به توافقنامۀ برجام و پیاده‌روی محمد جواد ظریف و جان کری در مقابل انظار جهانیان، تابوی تماس و گفتگوی مستقیم جمهوری اسلامی با مقام‌های آمریکایی در هم شکسته و خرد شده است، اما باز هم این مسئله همچنان تابوست!
معنای این رویه این است که در کشور ما "حرکت رو به پیش" محلی از اعراب ندارد و همه امور باید در جا بزند و یا در صورت برداشتن گامی به جلو، ماجرا فوری به نقطۀ نخست خود بازگردد تا عده‌ای ایستاگرا، احساس امنیت خاطر کنند.
نتیجۀ کار این می‌شود که هیچ دستاورد تازه‌ای در کشور تثبیت نمی‌شود و در نتیجه هیچ تحول معنادار و با ثباتی هم صورت نمی‌گیرد و مهمتر از همه اینکه اعتماد جامعه به هر نوع وعدۀ تحول نیز زائل می‌شود. وقتی که شتر مجنون دائم میل به بازگشت دارد و پس از طی هر منزلی، باز به منزل نخست خود باز می‌گردد دیگر چگونه می‌توان به پیشروی آن در مسیر وعده داده شده، دل‌خوش داشت یا اعتماد کرد؟
این روند فقط اسبابِ نومیدی و بی‌اعتمادی مردم نمی‌شود، بلکه مجریان امور را هم به دردسر و خفت می‌اندازد. نمونه‌ای از این دردسر و خفت را می‌توان در مذاکرات وین بعینه مشاهده کرد.
هدف اساسی مذاکرات وین، توافق ایران و آمریکا بر سر بازگشت به برجام و مذاکره بر سر شرایط آن است، اما از آنجا که تیم ایرانی اجازۀ مذاکرۀ رو در رو و تماس مستقیم با تیم آمریکایی را ندارد، به ناچار تیم روسیه نقش اصلی را به عنوان واسطه‌ای مرضی‌الطرفین در مذاکرات بازی می‌کند.
از این رو، میخائیل اولیانوف نمایندۀ روسیه به صورت سوپراستار مذاکرات وین در آمده و چه در پشت میز مذاکرات دوجانبه با آمریکا و اروپا و چه در اعلام نتیجۀ مذاکرات، بیش از دیگران فعال است و به همین سبب نیز بیش از همه می‌درخشد.
این وضعیت، عملاً تیم مذاکره کنندۀ جمهوری اسلامی را در زیر سایۀ سنگینِ روس‌ها، بی‌رنگ و رمق کرده و زمینه‌ساز تبلیغاتی برای وارد کردن اتهام سرسپردگی آنها به هیئت روسی شده است.
دستگاه‌های گوناگونِ جمهوری اسلامی برای خنثی کردن این نوع تبلیغات به تکاپو افتاده‌اند؛ اما چه سود؟ زیرا آنکه عملاً در مذاکرات می‌درخشد و افکار عمومی، نتیجۀ مذاکرات را از طریق توئیت‌های او دنبال می‌کنند اولیانوف است نه محمد باقری کنی.
قاعدتاً به جای این همه تلاش و تکاپوی کم‌حاصل، می‌توان از طریق گفتگوی رو در روی با هیئت آمریکایی، ورق را برگرداند و فضای تبلیغاتی را به مسیر طبیعی آن کشاند، اما ظاهراً شتر مجنون و نیاز به زنده‌سازی دائمی تابوی درهم شکسته نمی‌گذارد.
خود کرده را تدبیر هست یا نیست؟
#تابوی_مذاکره_مستقیم
#اولیانوف
#باقری_کنی
#مذاکرات_وین
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
در همه جای دنیا "تابوها" با یک بار عبور از حریم‌شان، شکسته می‌شوند؛ اما در کشور ما تابوها گویی صدها جان دارند و اگر بارها هم شکسته شوند باز همچنان تابو باقی می‌مانند!
مثالِ یکی از این تابوها، مذاکرۀ رو در رو با مقام‌های آمریکایی است. از اول انقلاب مذاکرۀ مستقیم با آمریکا تابو فرض شده است اما این تابو تا به حال چندین بار شکسته شده ولی باز هم همچان تابو است به طوری که تیم مذاکره کنندۀ جمهوری اسلامی در وین، چنان از روبرو شدن با تیم آمریکایی در هراس و گریز است که عملاً خود را در معرضِ اتهامِ سرسپردگی به تیم روسیه قرار داده است!
واقعیت این است که در جریان سفر مک فارلین به ایران، ماجرای حملۀ آمریکا به افغانستان برای برچیدن بساط طالبان، هماهنگی‌های امنیتی در عراق، سفر حسن روحانی به نیویورک و بخصوص مذاکرات مربوط به توافقنامۀ برجام و پیاده‌روی محمد جواد ظریف و جان کری در مقابل انظار جهانیان، تابوی تماس و گفتگوی مستقیم جمهوری اسلامی با مقام‌های آمریکایی در هم شکسته و خرد شده است، اما باز هم این مسئله همچنان تابوست!
معنای این رویه این است که در کشور ما "حرکت رو به پیش" محلی از اعراب ندارد و همه امور باید در جا بزند و یا در صورت برداشتن گامی به جلو، ماجرا فوری به نقطۀ نخست خود بازگردد تا عده‌ای ایستاگرا، احساس امنیت خاطر کنند.
نتیجۀ کار این می‌شود که هیچ دستاورد تازه‌ای در کشور تثبیت نمی‌شود و در نتیجه هیچ تحول معنادار و با ثباتی هم صورت نمی‌گیرد و مهمتر از همه اینکه اعتماد جامعه به هر نوع وعدۀ تحول نیز زائل می‌شود. وقتی که شتر مجنون دائم میل به بازگشت دارد و پس از طی هر منزلی، باز به منزل نخست خود باز می‌گردد دیگر چگونه می‌توان به پیشروی آن در مسیر وعده داده شده، دل‌خوش داشت یا اعتماد کرد؟
این روند فقط اسبابِ نومیدی و بی‌اعتمادی مردم نمی‌شود، بلکه مجریان امور را هم به دردسر و خفت می‌اندازد. نمونه‌ای از این دردسر و خفت را می‌توان در مذاکرات وین بعینه مشاهده کرد.
هدف اساسی مذاکرات وین، توافق ایران و آمریکا بر سر بازگشت به برجام و مذاکره بر سر شرایط آن است، اما از آنجا که تیم ایرانی اجازۀ مذاکرۀ رو در رو و تماس مستقیم با تیم آمریکایی را ندارد، به ناچار تیم روسیه نقش اصلی را به عنوان واسطه‌ای مرضی‌الطرفین در مذاکرات بازی می‌کند.
از این رو، میخائیل اولیانوف نمایندۀ روسیه به صورت سوپراستار مذاکرات وین در آمده و چه در پشت میز مذاکرات دوجانبه با آمریکا و اروپا و چه در اعلام نتیجۀ مذاکرات، بیش از دیگران فعال است و به همین سبب نیز بیش از همه می‌درخشد.
این وضعیت، عملاً تیم مذاکره کنندۀ جمهوری اسلامی را در زیر سایۀ سنگینِ روس‌ها، بی‌رنگ و رمق کرده و زمینه‌ساز تبلیغاتی برای وارد کردن اتهام سرسپردگی آنها به هیئت روسی شده است.
دستگاه‌های گوناگونِ جمهوری اسلامی برای خنثی کردن این نوع تبلیغات به تکاپو افتاده‌اند؛ اما چه سود؟ زیرا آنکه عملاً در مذاکرات می‌درخشد و افکار عمومی، نتیجۀ مذاکرات را از طریق توئیت‌های او دنبال می‌کنند اولیانوف است نه محمد باقری کنی.
قاعدتاً به جای این همه تلاش و تکاپوی کم‌حاصل، می‌توان از طریق گفتگوی رو در روی با هیئت آمریکایی، ورق را برگرداند و فضای تبلیغاتی را به مسیر طبیعی آن کشاند، اما ظاهراً شتر مجنون و نیاز به زنده‌سازی دائمی تابوی درهم شکسته نمی‌گذارد.
خود کرده را تدبیر هست یا نیست؟
#تابوی_مذاکره_مستقیم
#اولیانوف
#باقری_کنی
#مذاکرات_وین
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat