🔴🔴🔴مرحوم هاشمی و نکته‌اش در بارۀ فلسطین
#احمد_زیدآبادی؛
در ابتدای ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی، روزنامۀ اطلاعات مصاحبه‌ای اختصاصی با وی انجام داد.
پرسش‌های مصاحبه را سرویس‌های مختلف روزنامه در اختیار سید محمود دعایی، سرپرست روزنامه قرار دادند تا وی شخصاً با مرحوم هاشمی در میان بگذارد.
در آن دوران، من در سرویس خارجی روزنامۀ اطلاعات مشغول به کار بودم و بدون پرده‌پوشی از سیاست جمهوری اسلامی در برابر موضوع فلسطین به شدت انتقاد می‌کردم. از این رو، آقای دعایی خواستار دریافت پرسش‌های من برای گرفتن پاسخ آنها از سوی هاشمی نیز شد.
پرسش من از مرحوم هاشمی این بود که با توجه به موضع ایران در برابر مسئلۀ فلسطین، استراتژی و برنامۀ عملی جمهوری اسلامی برای تحقق این موضع چیست؟ آن مرحوم هم با صداقت پاسخ داده بود که جمهوری اسلامی در این مورد برنامۀ عملی خاصی ندارد!
در واقع هدف من از طرح آن پرسش، اذعان رئیس جمهور وقت ایران به نداشتن جایگزینی برای مذاکرات صلحِ مادرید در عینِ مخالفت سرسختانه با آن بود.
بعد از گذشت بیش از 30 سال از آن تاریخ، با آنکه حجم عظیمی از قدرت تبلیغاتی و تحرکات خارجی جمهوری اسلامی به موضوع فلسطین و ادعای پیشتازی ایران در جهت دفاع از حقوق فلسطینی‌ها اختصاص یافته است؛ اما دریغ از یک جملۀ شفاف و منسجم در این باره. در تمام این مدت، اسرائیل گام به گام جایگاه خود را در نقاط استراتژیک سرزمین‌های اشغالی کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی و بلندهای جولان مستحکم کرده و راه عادی‌سازی روابط با کشورهای عرب را نیز گشوده است. با این حال، در کشور ما چنین تبلیغ می‌شود که اسرائیل به لبۀ پرتگاه رسیده و به زودی اثری از آن باقی نخواهد ماند.
در این میان اگر کسی یک کلمه به روشنی خلاف ادعاهای تبلیغاتی مرسوم سخن بگوید؛ به راحتی به "توجیه موجودیت رژیم صهیونیستی و تلاش برای به رسیمت شناختن آن" متهم و تهدید به برخورد و مجازات خواهد شد!
با این سطح از "واقع‌بینی" و "تحمل" حتماً هم اسرائیل به زودی از صحنۀ روزگار محو خواهد شد!
#مسئله_فلسطین
#هاشمی_رفسنجانی
#محمود_دعایی
#کرانه_باختری
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
در ابتدای ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی، روزنامۀ اطلاعات مصاحبه‌ای اختصاصی با وی انجام داد.
پرسش‌های مصاحبه را سرویس‌های مختلف روزنامه در اختیار سید محمود دعایی، سرپرست روزنامه قرار دادند تا وی شخصاً با مرحوم هاشمی در میان بگذارد.
در آن دوران، من در سرویس خارجی روزنامۀ اطلاعات مشغول به کار بودم و بدون پرده‌پوشی از سیاست جمهوری اسلامی در برابر موضوع فلسطین به شدت انتقاد می‌کردم. از این رو، آقای دعایی خواستار دریافت پرسش‌های من برای گرفتن پاسخ آنها از سوی هاشمی نیز شد.
پرسش من از مرحوم هاشمی این بود که با توجه به موضع ایران در برابر مسئلۀ فلسطین، استراتژی و برنامۀ عملی جمهوری اسلامی برای تحقق این موضع چیست؟ آن مرحوم هم با صداقت پاسخ داده بود که جمهوری اسلامی در این مورد برنامۀ عملی خاصی ندارد!
در واقع هدف من از طرح آن پرسش، اذعان رئیس جمهور وقت ایران به نداشتن جایگزینی برای مذاکرات صلحِ مادرید در عینِ مخالفت سرسختانه با آن بود.
بعد از گذشت بیش از 30 سال از آن تاریخ، با آنکه حجم عظیمی از قدرت تبلیغاتی و تحرکات خارجی جمهوری اسلامی به موضوع فلسطین و ادعای پیشتازی ایران در جهت دفاع از حقوق فلسطینی‌ها اختصاص یافته است؛ اما دریغ از یک جملۀ شفاف و منسجم در این باره. در تمام این مدت، اسرائیل گام به گام جایگاه خود را در نقاط استراتژیک سرزمین‌های اشغالی کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی و بلندهای جولان مستحکم کرده و راه عادی‌سازی روابط با کشورهای عرب را نیز گشوده است. با این حال، در کشور ما چنین تبلیغ می‌شود که اسرائیل به لبۀ پرتگاه رسیده و به زودی اثری از آن باقی نخواهد ماند.
در این میان اگر کسی یک کلمه به روشنی خلاف ادعاهای تبلیغاتی مرسوم سخن بگوید؛ به راحتی به "توجیه موجودیت رژیم صهیونیستی و تلاش برای به رسیمت شناختن آن" متهم و تهدید به برخورد و مجازات خواهد شد!
با این سطح از "واقع‌بینی" و "تحمل" حتماً هم اسرائیل به زودی از صحنۀ روزگار محو خواهد شد!
#مسئله_فلسطین
#هاشمی_رفسنجانی
#محمود_دعایی
#کرانه_باختری
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
⚫️⚫️⚫️سید محمود دعایی؛ نمونۀ اعلای چهره‌ای خاکسار و دلسوز
#احمد_زیدآبادی:
خبر غیرمترقبۀ وفات سید محمود دعایی مرا بسیار متأثر و غمگین کرد. تحت مدیریت آن مرحوم به مدت هشت سال در روزنامۀ اطلاعات مشغول به کار بودم و پس از آن نیز هیچگاه رابطه‌ام با آن مرحوم قطع نشد.
زنده‌یاد دعایی شخصیتی استثنایی داشت. او در مقام همکار و مدیر، اقتدار خاص خود را اعمال می‌کرد و در مقام دوست و رفیق، بی‌نهایت خاکسار و فروتن و دلسوز و دستگیر بود.
سال 1373 با تلخی از روزنامۀ اطلاعات جدا شدم و این تلخی برای چندی پس از آن هم دوام یافت، اما سید محمود دعایی که بغضش دیری نمی‌پایید، همۀ آن تلخی‌ها را به باد نسیان سپرد و از درِ دوستی و آشتی و صمیمیت در آمد.
مرحوم دعایی از کرمانِ ما برخاسته بود. مادرش با رنجِ رخت‌شویی او را پرورش داده و برای تحصیل راهی قم کرده بود.
در قم او در سلکِ شیفتگانِ مخصوصِ آیت‌الله خمینی در آمده و با تبعید آیت‌الله به نجف، برای خدمت به وی رهسپار عراق شده بود.
ارادت مرحوم دعایی به آقای خمینی و فرزندان و خاندان او نهایت نداشت و در کنار آن، به روحانیون نوگراتر بخصوص از خطۀ یزد و کرمان علاقمندی غیر قابل وصفی نشان می‌داد. نیاز به گفتن نیست که سید محمد خاتمی و مرحوم هاشمی رفسنجانی در رأس افراد مورد احترام و بلکه شیفتگی او قرار داشتند.
مرحوم دعایی به دلیل نقش واسطگی بین آیت‌الله خمینی و گروه‌های مبارز دوران پهلوی، شناخت گسترده و همراه با جزئیاتی از تک تک نیروهای مبارز آن زمان داشت و از این جهت به نوبۀ خودش دایرهٌ‌المعارف محسوب می‌شد.
در بین گروه‌های سیاسی داخلی مرحوم دعایی با هیچکدام سر قهر و غیظ نداشت و دلسوز همگان بود. به افراد ایران‌دوست و با فرهنگ مهری عمیق داشت. برای سالیان دراز، روزنامۀ تحت مدیریتش تنها رسانۀ منعکس کنندۀ مقالاتِ چهره‌های دانشگاهی مانند استاد باستانی پاریزی و استاد ندوشن و یا برخی نظرات انتقادیِ شخصیت‌های شاخصِ ملی و ملی - مذهبی و یا اخبار مربوط به آنها بود.
من مجموعۀ خاطراتم در بارۀ مرحوم دعایی را در دو کتاب "بهار زندگی در زمستان تهران" و "گرگ و میش هوای خرداد ماه" نقل کرده‌ام با این حال، خاطرات بسیار زیادی از او بخصوص از دوران زندانم پس از سال 88 همچنان باقی مانده است.
واقعیت این است که بسیاری از همشهریان فرهیختۀ کرمانی مقیم تهران بخصوص استاد فقید باستانی پاریزی تنها مرجعی را که برای کمک به امور افراد گرفتار و زندانی در جمهوری اسلامی می‌شناختند، مرحوم دعایی بود. طبعاً در بارۀ من هم فقط به آن مرحوم مراجعه می‌کردند.
مرحوم دعایی در این گونه موارد نسبت به همۀ افراد از هر کمکی به هر میزان که از دستش برمی‌آمد، دریغ نمی‌کرد. گویا او برای مرخصی استعلاجی من از زندان، زحمت بسیار کشیده و پیش بسیاری از افراد کوچک و بزرگ رو انداخته بود. او حتی به درخواست دادستان وقت تهران، شخصاً ضامن من شده بود که در صورت اعزام به مرخصی از ایران فرار نکنم!
مرحوم دعایی در واپسین روزهای عمر خود به دلیل بوسیدن دست سید ابراهیم رئیسی مورد حمله و هجوم گسترده‌ای قرار گرفت؛ حال آنکه هر کس با او مختصر آشنایی داشت می‌دانست که این حرکت نه از سرِ تملق و چاپلوسی که از روی خوی و سرشتی بی‌اندازه خاکسارانه بوده است.
خداوند روحش را شاد و غرق آمرزش خود کند و برای خانوادۀ محترمش، همکاران گرامی در روزنامۀ اطلاعات و تمام دوستان و دوستدارانش صبر و اجر عنایت فرماید.
#محمود_دعایی
#روزنامه_اطلاعات
#محمد_خاتمی
#باستانی_پاریزی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
خبر غیرمترقبۀ وفات سید محمود دعایی مرا بسیار متأثر و غمگین کرد. تحت مدیریت آن مرحوم به مدت هشت سال در روزنامۀ اطلاعات مشغول به کار بودم و پس از آن نیز هیچگاه رابطه‌ام با آن مرحوم قطع نشد.
زنده‌یاد دعایی شخصیتی استثنایی داشت. او در مقام همکار و مدیر، اقتدار خاص خود را اعمال می‌کرد و در مقام دوست و رفیق، بی‌نهایت خاکسار و فروتن و دلسوز و دستگیر بود.
سال 1373 با تلخی از روزنامۀ اطلاعات جدا شدم و این تلخی برای چندی پس از آن هم دوام یافت، اما سید محمود دعایی که بغضش دیری نمی‌پایید، همۀ آن تلخی‌ها را به باد نسیان سپرد و از درِ دوستی و آشتی و صمیمیت در آمد.
مرحوم دعایی از کرمانِ ما برخاسته بود. مادرش با رنجِ رخت‌شویی او را پرورش داده و برای تحصیل راهی قم کرده بود.
در قم او در سلکِ شیفتگانِ مخصوصِ آیت‌الله خمینی در آمده و با تبعید آیت‌الله به نجف، برای خدمت به وی رهسپار عراق شده بود.
ارادت مرحوم دعایی به آقای خمینی و فرزندان و خاندان او نهایت نداشت و در کنار آن، به روحانیون نوگراتر بخصوص از خطۀ یزد و کرمان علاقمندی غیر قابل وصفی نشان می‌داد. نیاز به گفتن نیست که سید محمد خاتمی و مرحوم هاشمی رفسنجانی در رأس افراد مورد احترام و بلکه شیفتگی او قرار داشتند.
مرحوم دعایی به دلیل نقش واسطگی بین آیت‌الله خمینی و گروه‌های مبارز دوران پهلوی، شناخت گسترده و همراه با جزئیاتی از تک تک نیروهای مبارز آن زمان داشت و از این جهت به نوبۀ خودش دایرهٌ‌المعارف محسوب می‌شد.
در بین گروه‌های سیاسی داخلی مرحوم دعایی با هیچکدام سر قهر و غیظ نداشت و دلسوز همگان بود. به افراد ایران‌دوست و با فرهنگ مهری عمیق داشت. برای سالیان دراز، روزنامۀ تحت مدیریتش تنها رسانۀ منعکس کنندۀ مقالاتِ چهره‌های دانشگاهی مانند استاد باستانی پاریزی و استاد ندوشن و یا برخی نظرات انتقادیِ شخصیت‌های شاخصِ ملی و ملی - مذهبی و یا اخبار مربوط به آنها بود.
من مجموعۀ خاطراتم در بارۀ مرحوم دعایی را در دو کتاب "بهار زندگی در زمستان تهران" و "گرگ و میش هوای خرداد ماه" نقل کرده‌ام با این حال، خاطرات بسیار زیادی از او بخصوص از دوران زندانم پس از سال 88 همچنان باقی مانده است.
واقعیت این است که بسیاری از همشهریان فرهیختۀ کرمانی مقیم تهران بخصوص استاد فقید باستانی پاریزی تنها مرجعی را که برای کمک به امور افراد گرفتار و زندانی در جمهوری اسلامی می‌شناختند، مرحوم دعایی بود. طبعاً در بارۀ من هم فقط به آن مرحوم مراجعه می‌کردند.
مرحوم دعایی در این گونه موارد نسبت به همۀ افراد از هر کمکی به هر میزان که از دستش برمی‌آمد، دریغ نمی‌کرد. گویا او برای مرخصی استعلاجی من از زندان، زحمت بسیار کشیده و پیش بسیاری از افراد کوچک و بزرگ رو انداخته بود. او حتی به درخواست دادستان وقت تهران، شخصاً ضامن من شده بود که در صورت اعزام به مرخصی از ایران فرار نکنم!
مرحوم دعایی در واپسین روزهای عمر خود به دلیل بوسیدن دست سید ابراهیم رئیسی مورد حمله و هجوم گسترده‌ای قرار گرفت؛ حال آنکه هر کس با او مختصر آشنایی داشت می‌دانست که این حرکت نه از سرِ تملق و چاپلوسی که از روی خوی و سرشتی بی‌اندازه خاکسارانه بوده است.
خداوند روحش را شاد و غرق آمرزش خود کند و برای خانوادۀ محترمش، همکاران گرامی در روزنامۀ اطلاعات و تمام دوستان و دوستدارانش صبر و اجر عنایت فرماید.
#محمود_دعایی
#روزنامه_اطلاعات
#محمد_خاتمی
#باستانی_پاریزی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat