💢بابک پاک نیا وکیل دادگستری:
🔹امروز #مهدی_محمودیان بابت پرونده ای جلسه رسیدگی داشت که وکیل او در این پرونده #مصطفی_نیلی است! با هر سختی از آقای نیلی وکالت گرفتم که به جای ایشان در جلسه دادرسی حضور یابم؛ مدیر دفتر گفت وکیل قبلی کجاست؟ گفتم همراه موکل در زندان اوین هستند!
#جای_وکیل_زندان_نیست
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔹امروز #مهدی_محمودیان بابت پرونده ای جلسه رسیدگی داشت که وکیل او در این پرونده #مصطفی_نیلی است! با هر سختی از آقای نیلی وکالت گرفتم که به جای ایشان در جلسه دادرسی حضور یابم؛ مدیر دفتر گفت وکیل قبلی کجاست؟ گفتم همراه موکل در زندان اوین هستند!
#جای_وکیل_زندان_نیست
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴به این خسارت محض پایان دهید
#احمد_زیدآبادی؛
چند روزی منتظر ماندم تا دوستان حقوقدان و کنشگرانی که به طور دسته‌جمعی بازداشت شده‌اند، آزاد شوند تا بلکه نیازی به نوشتن مطلبی در این باره پیش نیاید، اما ظاهراً خبری از آزادی آنها نیست.
تا این لحظه هنوز هیچ توضیح رسمی در بارۀ علت بازداشت این دوستان از سوی قوۀ قضائیه ارائه نشده است و در این باره فقط برخی محافل غیررسمی نکاتی را مطرح کرده‌اند.
در بین بازداشت‌شدگان نام مصطفی نیلی و مهدی محمودیان هم دیده می شود، دوستانی که پیش از این نیز چند سال از عمرشان را در پشت میله های زندان سپری کرده‌اند.
در همین حال، محمد نوریزاد هم پس از چند هفته مرخصی استعلاجی به زندان برگشته است در حالی که به نظر می‌رسد هنوز شرایط جسمی مناسبی ندارد.
در بارۀ مسئلۀ زندانیان تاکنون بحث‌های بسیاری از موضع لزوم آئین دادرسی عادلانه و موازین حقوق بشر مطرح شده است که دیگر همه‌گان با آن آشنایند و گویی حتی اثر خود را نزد نهادهای مربوطه از دست داده‌اند.
بنابراین، شاید طرح موضوع زندانیان از منظر "مصلحت نظام" اثر عملی بیشتری داشته باشد چرا که ظاهراً مقام‌های مسئول این قضیه را بر هر امر دیگری مرجح می‌دانند.
مصلحت‌سنجی در هر امری به معنای سنجش سود و زیان نهایی آن امر است. حال پرسش این است که اصرار بر استمرار مسئله‌ای به نام زندانیان سیاسی در ایران، چه سود و زیانی به جمهوری اسلامی وارد می‌کند؟
من که هر چه فکر می‌کنم حتی یک سود ناچیز هم در این موضوع برای جمهوری اسلامی نمی‌بینم. در واقع داستان یکسره زیان و به عبارتی خسارت محض است.
زندانیان سیاسی و عقیدتی و یا اصطلاحاً امنیتی که اکنون نام‌شان بر سر زبان است و یا گه‌گاه اسم‌شان در رسانه‌ها مطرح می‌شود، مگر چند نفرند؟ بعید می‌دانم رقم‌شان از صد نفر تجاوز کند. حال اگر تمام زندانیان گمنام و بی‌نام و نشانِ سیاسی را هم به این رقم اضافه کنیم به عدد هزار می‌رسد؟
می‌دانم که ذکر این رقم، خشم مقام‌های جمهوری اسلامی و همینطور مخالفان برانداز آنها را برمی‌انگیزد زیرا اولی‌ها این رقم را بسیار اغراق‌آمیز و دومی‌ها آن را برآوردی ناچیز می‌دانند!
حالا فرض گیریم که رقم هزار نفر نزدیک به حقیقت باشد. اگر این هزار نفر از زندان آزاد شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا موجودیت رژیم مورد تهدید قرار می‌گیرد یا اینکه آنها هم در بیرون از زندان همان کاری را خواهند کرد که صدها هزار نفر الان به طور آزادانه در حال انجام آن هستند؟
در مقابل، وجود این زندانیان تنور تبلیغات علیه جمهوری اسلامی را در فضای جهانی دائم داغ نگه می‌دارد، تبلیغاتی که نهادهای حاکم برای خنثی کردن آنها به هر دری می‌زنند و هر هزینه‌ای می‌کنند، اما کمترین اثری ندارد.
در حقیقت آزادی زندانیان، این بار عظیم را به راحتی از دوش نظام برمی‌دارد. حال چرا این اقدام صورت نمی‌گیرد؟ لجاجتِ نیروهای ذینفوذ؟ میل به خودزنی؟ عدم توان مصلحت‌سنجی صحیح؟ ترس و بیم بی‌مورد؟ یا ترکیبی از هر چهار؟
#زندانیان_سیاسی
#مهدی_محمودیان
#مصطفی_نیلی
#محمد_نوریزاد
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
چند روزی منتظر ماندم تا دوستان حقوقدان و کنشگرانی که به طور دسته‌جمعی بازداشت شده‌اند، آزاد شوند تا بلکه نیازی به نوشتن مطلبی در این باره پیش نیاید، اما ظاهراً خبری از آزادی آنها نیست.
تا این لحظه هنوز هیچ توضیح رسمی در بارۀ علت بازداشت این دوستان از سوی قوۀ قضائیه ارائه نشده است و در این باره فقط برخی محافل غیررسمی نکاتی را مطرح کرده‌اند.
در بین بازداشت‌شدگان نام مصطفی نیلی و مهدی محمودیان هم دیده می شود، دوستانی که پیش از این نیز چند سال از عمرشان را در پشت میله های زندان سپری کرده‌اند.
در همین حال، محمد نوریزاد هم پس از چند هفته مرخصی استعلاجی به زندان برگشته است در حالی که به نظر می‌رسد هنوز شرایط جسمی مناسبی ندارد.
در بارۀ مسئلۀ زندانیان تاکنون بحث‌های بسیاری از موضع لزوم آئین دادرسی عادلانه و موازین حقوق بشر مطرح شده است که دیگر همه‌گان با آن آشنایند و گویی حتی اثر خود را نزد نهادهای مربوطه از دست داده‌اند.
بنابراین، شاید طرح موضوع زندانیان از منظر "مصلحت نظام" اثر عملی بیشتری داشته باشد چرا که ظاهراً مقام‌های مسئول این قضیه را بر هر امر دیگری مرجح می‌دانند.
مصلحت‌سنجی در هر امری به معنای سنجش سود و زیان نهایی آن امر است. حال پرسش این است که اصرار بر استمرار مسئله‌ای به نام زندانیان سیاسی در ایران، چه سود و زیانی به جمهوری اسلامی وارد می‌کند؟
من که هر چه فکر می‌کنم حتی یک سود ناچیز هم در این موضوع برای جمهوری اسلامی نمی‌بینم. در واقع داستان یکسره زیان و به عبارتی خسارت محض است.
زندانیان سیاسی و عقیدتی و یا اصطلاحاً امنیتی که اکنون نام‌شان بر سر زبان است و یا گه‌گاه اسم‌شان در رسانه‌ها مطرح می‌شود، مگر چند نفرند؟ بعید می‌دانم رقم‌شان از صد نفر تجاوز کند. حال اگر تمام زندانیان گمنام و بی‌نام و نشانِ سیاسی را هم به این رقم اضافه کنیم به عدد هزار می‌رسد؟
می‌دانم که ذکر این رقم، خشم مقام‌های جمهوری اسلامی و همینطور مخالفان برانداز آنها را برمی‌انگیزد زیرا اولی‌ها این رقم را بسیار اغراق‌آمیز و دومی‌ها آن را برآوردی ناچیز می‌دانند!
حالا فرض گیریم که رقم هزار نفر نزدیک به حقیقت باشد. اگر این هزار نفر از زندان آزاد شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا موجودیت رژیم مورد تهدید قرار می‌گیرد یا اینکه آنها هم در بیرون از زندان همان کاری را خواهند کرد که صدها هزار نفر الان به طور آزادانه در حال انجام آن هستند؟
در مقابل، وجود این زندانیان تنور تبلیغات علیه جمهوری اسلامی را در فضای جهانی دائم داغ نگه می‌دارد، تبلیغاتی که نهادهای حاکم برای خنثی کردن آنها به هر دری می‌زنند و هر هزینه‌ای می‌کنند، اما کمترین اثری ندارد.
در حقیقت آزادی زندانیان، این بار عظیم را به راحتی از دوش نظام برمی‌دارد. حال چرا این اقدام صورت نمی‌گیرد؟ لجاجتِ نیروهای ذینفوذ؟ میل به خودزنی؟ عدم توان مصلحت‌سنجی صحیح؟ ترس و بیم بی‌مورد؟ یا ترکیبی از هر چهار؟
#زندانیان_سیاسی
#مهدی_محمودیان
#مصطفی_نیلی
#محمد_نوریزاد
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴مصیبتی به نام لباس زندانی در ایران
#احمد_زیدآبادی؛
گویا جلسۀ محاکمۀ تعدادی از وکلا و فعالان حقوق بشری در دادگاه انقلاب برگزار شده و مصطفی نیلی ومهدی محمودیان به دلیل خودداری از پوشیدن لباس زندان در دادگاه حضور پیدا نکرده‌اند.
واقعیت این است که پدیده‌ای به نام "لباس مخصوص زندانیان" در نظام جمهوری اسلامی عملاً به معضلِ بزرگ و آزار دهنده‌ای برای زندانیان کشور تبدیل شده است که اراده‌ای برای حل آن شکل نمی‌گیرد.
ظاهراً در بسیاری از کشورها، لباس متحد‌الشکلی برای زندانیان وجود دارد، اما این لباس عمدتاً مختص "محکومان" است و نه متهمانی که هنوز ارتکاب هر نوع جرمی برای آنها به اثبات نرسیده است. از این رو، حضور متهمان با لباس زندان در صحن دادگاه‌های جمهوری اسلامی از هر جهت ناعادلانه است و هیچ توجیه منطقی برای آن وجود ندارد.
از این گذشته، لباس متحدالشکل زندانیان در اغلب کشورها شیک و خوش‌فرم است و قاعدتاً زندانی از پوشیدن آن احساس حقارت نمی‌کند، اما در کشور ما این لباس به گونه‌ای طراحی شده است که گویی به جز تحقیر زندانیان قصدی در میان نبوده است!
تا چند سال پیش یک نوع لباس خاکستری در زندان‌های کشور بین تک تک زندانیان توزیع می‌شد که پوشیدن آن در خارج از بند برای تمام محبوسان الزامی بود. این لباس البته رنگ و فرم مناسبی نداشت اما چون بخش کارگری زندان آن را در کارگاه‌های داخلی تولید می‌کرد، معمولاً تمیز بود و حتی برای استفادۀ آن دسته از زندانیان بی بضاعتِ بدونِ ملاقات که امکان دریافت لباس از خارج از زندان را نداشتند، برخی اوقات مفید واقع می‌شد.
من به دلایلی، در دوران حبس اول و دومم از پوشیدن آن لباس ابایی نداشتم و حتی در داخل بند از آن استفاده می‌کردم. این در حالی است که حدود 15 سالی است که آن لباس از داخل زندان‌ها جمع‌آوری شده و جای آن را لباسی راه راه و بی‌نهایت زننده و بدرنگ گرفته است.
همین لباس بدشکل و بدرنگ اما به عدد تک تک زندانیان تولید و بین همۀ آنها توزیع نمی‌شود و فقط شمار معدودی از آنها در هر زندان وجود دارد که هنگام اعزام زندانی به خارج از محیط زندان آن را بعضاً به زور بر تن زندانی می‌پوشانند. به عبارت دیگر، یک دست لباسِ زندان، دیگر مخصوص یک نفر نیست بلکه به طور جمعی و همگانی مورد استفاده قرار می‌گیرد!
کسانی که با وضعیت بهداشت در زندان‌ها بخصوص در بخش‌های متراکم آن آشنایند، به خوبی می‌دانند که پوشیدن لباسی که قبل از آن بارها بر تن سایر زندانیان نشسته، بدون آنکه شسته شده باشد، تا چه اندازه غیر بهداشتی، نگران‌کننده و حقارت‌آمیز است.
من در طول دور سوم زندانم به هیچوجه زیر بار پوشیدن این لباس نرفتم تا اینکه رئیس زندان اغلب زندانیان سیاسی را از پوشیدن آن معاف کرد.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که این معضل مورد توجه جدی قوۀ قضائیه و سازمان زندان‌های کشور قرار گیرد. آنها لازم است به افکار عمومی توضیح دهند که اولاً چرا لباس فرم زندانیان بدین صورت زشت و تحقیرآمیز طراحی شده است؟ ثانیاً چرا این لباس به صورت جمعی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ و ثالثاً دلیل اجبار متهمان به پوشیدن این لباس چیست؟
#زندانیان_سیاسی
#مصطفی_نیلی
#مهدی_محمودیان
#لباس_زندانی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
گویا جلسۀ محاکمۀ تعدادی از وکلا و فعالان حقوق بشری در دادگاه انقلاب برگزار شده و مصطفی نیلی ومهدی محمودیان به دلیل خودداری از پوشیدن لباس زندان در دادگاه حضور پیدا نکرده‌اند.
واقعیت این است که پدیده‌ای به نام "لباس مخصوص زندانیان" در نظام جمهوری اسلامی عملاً به معضلِ بزرگ و آزار دهنده‌ای برای زندانیان کشور تبدیل شده است که اراده‌ای برای حل آن شکل نمی‌گیرد.
ظاهراً در بسیاری از کشورها، لباس متحد‌الشکلی برای زندانیان وجود دارد، اما این لباس عمدتاً مختص "محکومان" است و نه متهمانی که هنوز ارتکاب هر نوع جرمی برای آنها به اثبات نرسیده است. از این رو، حضور متهمان با لباس زندان در صحن دادگاه‌های جمهوری اسلامی از هر جهت ناعادلانه است و هیچ توجیه منطقی برای آن وجود ندارد.
از این گذشته، لباس متحدالشکل زندانیان در اغلب کشورها شیک و خوش‌فرم است و قاعدتاً زندانی از پوشیدن آن احساس حقارت نمی‌کند، اما در کشور ما این لباس به گونه‌ای طراحی شده است که گویی به جز تحقیر زندانیان قصدی در میان نبوده است!
تا چند سال پیش یک نوع لباس خاکستری در زندان‌های کشور بین تک تک زندانیان توزیع می‌شد که پوشیدن آن در خارج از بند برای تمام محبوسان الزامی بود. این لباس البته رنگ و فرم مناسبی نداشت اما چون بخش کارگری زندان آن را در کارگاه‌های داخلی تولید می‌کرد، معمولاً تمیز بود و حتی برای استفادۀ آن دسته از زندانیان بی بضاعتِ بدونِ ملاقات که امکان دریافت لباس از خارج از زندان را نداشتند، برخی اوقات مفید واقع می‌شد.
من به دلایلی، در دوران حبس اول و دومم از پوشیدن آن لباس ابایی نداشتم و حتی در داخل بند از آن استفاده می‌کردم. این در حالی است که حدود 15 سالی است که آن لباس از داخل زندان‌ها جمع‌آوری شده و جای آن را لباسی راه راه و بی‌نهایت زننده و بدرنگ گرفته است.
همین لباس بدشکل و بدرنگ اما به عدد تک تک زندانیان تولید و بین همۀ آنها توزیع نمی‌شود و فقط شمار معدودی از آنها در هر زندان وجود دارد که هنگام اعزام زندانی به خارج از محیط زندان آن را بعضاً به زور بر تن زندانی می‌پوشانند. به عبارت دیگر، یک دست لباسِ زندان، دیگر مخصوص یک نفر نیست بلکه به طور جمعی و همگانی مورد استفاده قرار می‌گیرد!
کسانی که با وضعیت بهداشت در زندان‌ها بخصوص در بخش‌های متراکم آن آشنایند، به خوبی می‌دانند که پوشیدن لباسی که قبل از آن بارها بر تن سایر زندانیان نشسته، بدون آنکه شسته شده باشد، تا چه اندازه غیر بهداشتی، نگران‌کننده و حقارت‌آمیز است.
من در طول دور سوم زندانم به هیچوجه زیر بار پوشیدن این لباس نرفتم تا اینکه رئیس زندان اغلب زندانیان سیاسی را از پوشیدن آن معاف کرد.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که این معضل مورد توجه جدی قوۀ قضائیه و سازمان زندان‌های کشور قرار گیرد. آنها لازم است به افکار عمومی توضیح دهند که اولاً چرا لباس فرم زندانیان بدین صورت زشت و تحقیرآمیز طراحی شده است؟ ثانیاً چرا این لباس به صورت جمعی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ و ثالثاً دلیل اجبار متهمان به پوشیدن این لباس چیست؟
#زندانیان_سیاسی
#مصطفی_نیلی
#مهدی_محمودیان
#لباس_زندانی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat