#یک_فنجان_تفکر ☕️
🔻هنگامی که علی کریمی بابت حمایت از روحانی عذر می خواهد، یعنی عده گسترده ای در جامعه از رای و نظر خود پشیمان شده اند. اما کدام جامعه را سراغ دارید که از مسیر نا امیدی، پشیمانی، غصه و اندوه به خوشبختی رسیده باشد. آنچه امروز در اروپا از آن به عنوان دموکراسی یاد می شود، محصول سالها تلاش، استمرار و پایداری نیروهای اجتماعی است. در کتاب #سیر_نابخردی باربارا تاکمن نمونه های فراوانی از قتل های دسته جمعی، کودتا، ترور و کشتار در اروپا نام برده شده است. چیزی که از آن به عنوان توسعه و پیشرفت در غرب یاد می شود، محصول یک شبه نیست. بلکه فرایندی طولانی مدت و چند صد ساله است. جامعه ایران نیز باید از مسیر آگاه سازی، مطالباتش را از دولتمردان پیگیری کند و فعالانه از نمایندگان خود بخواهد تا خواسته های او را دنبال کنند. ده سال پیش، لایحه بودجه، چند ورق در یک پوشه نازک بود و کسی نمیدانست سهم کدام نهاد از بودجه چه قدر است، اما امروز مردم می توانند به حق از دولت بپرسند که چرا بودجه بهداشت، ورزش و محیط زیست کاهش پبدا کرده و نهادهایی دیگر بودجه بیشتری دارند. خوشبختانه بسیاری از نمایندگان ملت و دولتمردان درشبکه های اجتماعی حضور دارند، می توان تا تصویب بودجه از آنها خواسته ها را پیگیری و مطالبه کرد.
#مصطفی_قاجار
✍دموکراسی با اصولگرایان اعتدال نمای تمامیت خواه معنایی ندارد چرا خودتان را فریب می دهید .....
طرد شدگان را اول دریابید بعد کمپین بزنید
🔻هنگامی که علی کریمی بابت حمایت از روحانی عذر می خواهد، یعنی عده گسترده ای در جامعه از رای و نظر خود پشیمان شده اند. اما کدام جامعه را سراغ دارید که از مسیر نا امیدی، پشیمانی، غصه و اندوه به خوشبختی رسیده باشد. آنچه امروز در اروپا از آن به عنوان دموکراسی یاد می شود، محصول سالها تلاش، استمرار و پایداری نیروهای اجتماعی است. در کتاب #سیر_نابخردی باربارا تاکمن نمونه های فراوانی از قتل های دسته جمعی، کودتا، ترور و کشتار در اروپا نام برده شده است. چیزی که از آن به عنوان توسعه و پیشرفت در غرب یاد می شود، محصول یک شبه نیست. بلکه فرایندی طولانی مدت و چند صد ساله است. جامعه ایران نیز باید از مسیر آگاه سازی، مطالباتش را از دولتمردان پیگیری کند و فعالانه از نمایندگان خود بخواهد تا خواسته های او را دنبال کنند. ده سال پیش، لایحه بودجه، چند ورق در یک پوشه نازک بود و کسی نمیدانست سهم کدام نهاد از بودجه چه قدر است، اما امروز مردم می توانند به حق از دولت بپرسند که چرا بودجه بهداشت، ورزش و محیط زیست کاهش پبدا کرده و نهادهایی دیگر بودجه بیشتری دارند. خوشبختانه بسیاری از نمایندگان ملت و دولتمردان درشبکه های اجتماعی حضور دارند، می توان تا تصویب بودجه از آنها خواسته ها را پیگیری و مطالبه کرد.
#مصطفی_قاجار
✍دموکراسی با اصولگرایان اعتدال نمای تمامیت خواه معنایی ندارد چرا خودتان را فریب می دهید .....
طرد شدگان را اول دریابید بعد کمپین بزنید
#یک_فنجان_تفکر ☕️
اگر می خواهيد بدانيد كشوري توسعه مي یابد يا نه، اصلا سراغ فناوري كارخانه و ابزاري كه استفاده مي كند نروید، اينها را به راحتي مي توان خريد يا دزديد يا كپي كرد.
براي ديدن توسعه، برويد در دبستانها و پيش دبستاني ببينيد انجا چگونه بچه ها را آموزش مي دهند. مهم نيست چه چيزي آموزش مي دهند، بلكه ببينيد چگونه آموزش مي دهند. اگر كودكان شما را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم پذير، خطرپذير، داراي روحيه ی گفتكو و تعامل و داراي روحيه مشاركت جمعي و همكاري بار آورد، اينها انسانها و شخصيت هايي خواهند شد كه مي توانند توسعه ايجاد كنند...
#داگلاس_نورث
@sedayeslahat
اگر می خواهيد بدانيد كشوري توسعه مي یابد يا نه، اصلا سراغ فناوري كارخانه و ابزاري كه استفاده مي كند نروید، اينها را به راحتي مي توان خريد يا دزديد يا كپي كرد.
براي ديدن توسعه، برويد در دبستانها و پيش دبستاني ببينيد انجا چگونه بچه ها را آموزش مي دهند. مهم نيست چه چيزي آموزش مي دهند، بلكه ببينيد چگونه آموزش مي دهند. اگر كودكان شما را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم پذير، خطرپذير، داراي روحيه ی گفتكو و تعامل و داراي روحيه مشاركت جمعي و همكاري بار آورد، اينها انسانها و شخصيت هايي خواهند شد كه مي توانند توسعه ايجاد كنند...
#داگلاس_نورث
@sedayeslahat
#یک_فنجان_تفکر ☕️
کسی که درباره پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصاف و شعور دارند،
احمق نیست، مناعت طبع دارد.
کسی که برای شنیدن حرف ها و شعرها و قصه ها و اثار هنری یک جوان بی تجربه وقت می گذارد و حوصله به خرج می دهد،
احمق نیست، انسان است.
کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد،
احمق نیست، منظم و محترم است.
کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را سر سفره خود می نشاند و به خانه اش راه می دهد یا به محفل دوستانه و چای و قهوه ای دعوت می کند و صمیمانه و دوستانه رفتار
می کند،
احمق نیست، متواضع و مهربان است.
کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم،
احمق نیست. کریم و جوانمرد است.
کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد،
احمق نیست. شریف است.
كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند،
احمق نيست.
مودب و باشخصيت است...
انسان بودن هزينه سنگيني دارد...
کسی که درباره پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی کند و خیال می کند دیگران انصاف و شعور دارند،
احمق نیست، مناعت طبع دارد.
کسی که برای شنیدن حرف ها و شعرها و قصه ها و اثار هنری یک جوان بی تجربه وقت می گذارد و حوصله به خرج می دهد،
احمق نیست، انسان است.
کسی که به موقع می آید و برای با کلاس بودن، عده ای را منتظر نمی گذارد،
احمق نیست، منظم و محترم است.
کسی که به دیگران اعتماد می کند و آنها را سر سفره خود می نشاند و به خانه اش راه می دهد یا به محفل دوستانه و چای و قهوه ای دعوت می کند و صمیمانه و دوستانه رفتار
می کند،
احمق نیست، متواضع و مهربان است.
کسی که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض می دهد یا ضامن وام آنها می شود و به دروغ نمی گوید که ندارم و گرفتارم،
احمق نیست. کریم و جوانمرد است.
کسی که از معایب و کاستی های دیگران، درمی گذرد و بدی ها را نادیده می گیرد،
احمق نیست. شریف است.
كسي كه در مقابل بي ادبي و بي شخصيتي ديگران با تواضع و محترمانه صحبت مي كند و مانند آنها توهين و بددهني نمي كند،
احمق نيست.
مودب و باشخصيت است...
انسان بودن هزينه سنگيني دارد...
#یک_فنجان_تفکر ☕️
پایین آمدن آرزوها در حد پوشک بچه
▫️ زوج‌های جوانی که تازه تشکیل زندگی می‌دهند یا تازه بچه دار می‌شوند، آرزوهای بزرگی در سر دارند. مثل خریدن خانه‌ای که اتاق بچه داشته باشد یا خرید ماشین که دیگر بشود راحت و رفت و آمد کرد و هزار آرزوی بزرگ و کوچک دیگر.
▫️با کسب درآمدی متوسط به شرط کار کردن مرد و زن با هم با مدیریت درست مالی و کمی سختی، این آرزوها قابل دسترس بود. واقعا بعد از چند سال کار و با کمک وام می‌شد به یک خانه متوسط در شهری مثل تهران رسید. می‌شد با یک تلاش و کمی صرفه جویی، ماشین خرید.
▫️حالا اما کمی داستان فرق کرده است. با زیر رو شدن وضعیت اقتصاد کشور، آرزوهای مردم هم آب رفته است. الان دیگر بسیاری از زوج‌های جوان و یا تازه بچه دار شده به فکر خرید خانه یا ماشین نیستند چون هرچه کار کنند دستشان به جایی نمی‌رسد، خانه و ماشین شده‌اند جن، ما بسم الله.
▫️در این شرایط است که آرزوی خانواده‌های ایرانی می‌شود خرید یک پوشک. الان بسیاری از کسانی که تازه بچه دار شده‌اند تمام فکر و ذکرشان شده، پوشک فردای بچه‌شان. شده است قیمت سرسام آور شیرخشک. شده است قیمت داروهای بچه تازه مریض شده است.
▫️این مشکلات اصلا اجازه نمی‌دهد، پدری به فکر خانه خریدن باشد. اصلا پولی می‌ماند که بخواهیم آن را پس انداز کنیم که بعدها به واسطه آن بشود خانه‌ای خرید. فرض هم که پس انداز کردیم، چند سال بعد این پس انداز دیگر ارزشی ندارد که بتوان با آن خانه خرید. شاید با آن پس انداز بشود چند پوشک اضافه خرید.
▫️این شرایط باعث شده است تا جوانان از ازدواج فراری باشند. تا می‌گویی ازدواج کن، می‌گوید: من در خرج خودم مانده‌ام چه برسد به خرج دیگری. یا به زوج جوانی می‌گویی بچه دار شو و می‌گویند، با این اوضاع یکی دیگر به جامعه اضافه کنیم که چه بشود؟ گیرم هم که بچه دار شدیم از کجا پوشک برایش بیاوریم.
▫️چه بخواهیم و چه نخواهیم، شرایط بد اقتصادی کشور در حال شکل دادن به جامعه ایران است. امروز بسیاری از مشکلات اجتماعی ما به خاطر مسائل فرهنگی و اجتماعی نیست بلکه این اقتصاد و بالا و پایین شدن آن است که مسیر آینده کشور را مشخص می‌کند.
▫️یک مثال ساده برای این معنا می‌شود زد. قیمت گوشی‌های موبایل بالا رفته است و سر به آسمان می‌ساید. همین گران شدن باعث شده است، تا دزدی گوشی‌های تلفن همراه، روز به روز افزایش پیدا کند.
▫️اگر وضع به همین شکل ادامه پیدا کند باید منتظر مشکلات بی‌شمار فرهنگی و اجتماعی باشیم.
#مصطفی_داننده
پایین آمدن آرزوها در حد پوشک بچه
▫️ زوج‌های جوانی که تازه تشکیل زندگی می‌دهند یا تازه بچه دار می‌شوند، آرزوهای بزرگی در سر دارند. مثل خریدن خانه‌ای که اتاق بچه داشته باشد یا خرید ماشین که دیگر بشود راحت و رفت و آمد کرد و هزار آرزوی بزرگ و کوچک دیگر.
▫️با کسب درآمدی متوسط به شرط کار کردن مرد و زن با هم با مدیریت درست مالی و کمی سختی، این آرزوها قابل دسترس بود. واقعا بعد از چند سال کار و با کمک وام می‌شد به یک خانه متوسط در شهری مثل تهران رسید. می‌شد با یک تلاش و کمی صرفه جویی، ماشین خرید.
▫️حالا اما کمی داستان فرق کرده است. با زیر رو شدن وضعیت اقتصاد کشور، آرزوهای مردم هم آب رفته است. الان دیگر بسیاری از زوج‌های جوان و یا تازه بچه دار شده به فکر خرید خانه یا ماشین نیستند چون هرچه کار کنند دستشان به جایی نمی‌رسد، خانه و ماشین شده‌اند جن، ما بسم الله.
▫️در این شرایط است که آرزوی خانواده‌های ایرانی می‌شود خرید یک پوشک. الان بسیاری از کسانی که تازه بچه دار شده‌اند تمام فکر و ذکرشان شده، پوشک فردای بچه‌شان. شده است قیمت سرسام آور شیرخشک. شده است قیمت داروهای بچه تازه مریض شده است.
▫️این مشکلات اصلا اجازه نمی‌دهد، پدری به فکر خانه خریدن باشد. اصلا پولی می‌ماند که بخواهیم آن را پس انداز کنیم که بعدها به واسطه آن بشود خانه‌ای خرید. فرض هم که پس انداز کردیم، چند سال بعد این پس انداز دیگر ارزشی ندارد که بتوان با آن خانه خرید. شاید با آن پس انداز بشود چند پوشک اضافه خرید.
▫️این شرایط باعث شده است تا جوانان از ازدواج فراری باشند. تا می‌گویی ازدواج کن، می‌گوید: من در خرج خودم مانده‌ام چه برسد به خرج دیگری. یا به زوج جوانی می‌گویی بچه دار شو و می‌گویند، با این اوضاع یکی دیگر به جامعه اضافه کنیم که چه بشود؟ گیرم هم که بچه دار شدیم از کجا پوشک برایش بیاوریم.
▫️چه بخواهیم و چه نخواهیم، شرایط بد اقتصادی کشور در حال شکل دادن به جامعه ایران است. امروز بسیاری از مشکلات اجتماعی ما به خاطر مسائل فرهنگی و اجتماعی نیست بلکه این اقتصاد و بالا و پایین شدن آن است که مسیر آینده کشور را مشخص می‌کند.
▫️یک مثال ساده برای این معنا می‌شود زد. قیمت گوشی‌های موبایل بالا رفته است و سر به آسمان می‌ساید. همین گران شدن باعث شده است، تا دزدی گوشی‌های تلفن همراه، روز به روز افزایش پیدا کند.
▫️اگر وضع به همین شکل ادامه پیدا کند باید منتظر مشکلات بی‌شمار فرهنگی و اجتماعی باشیم.
#مصطفی_داننده
#یک_فنجان_تفکر
کمک‌های بی جا به کودکان ممنوع
روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشسته بود و ساعت های تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا می کرد.
آن گاه تقلای پروانه متوقف شد و به نظر می_رسید که خسته شده، و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد.
آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد، اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند.
آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و محکم شود و از جثه او محافظت کند.
اما چنین نشد!
در واقع ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند.
آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را، خدا برای پروانه قرار داده بود، تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله
فرزندان ما باید در سختی ها قرار بگیرند. باید در تلاش وتقلا برای انجام کارهایشان قرار بگیرند. کمک ها و حمایت های زیادی و بی موقع آن ها را یک عمر از کار می اندازد
کمک‌های بی جا به کودکان ممنوع
روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشسته بود و ساعت های تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا می کرد.
آن گاه تقلای پروانه متوقف شد و به نظر می_رسید که خسته شده، و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد.
آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد، اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند.
آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و محکم شود و از جثه او محافظت کند.
اما چنین نشد!
در واقع ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند.
آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را، خدا برای پروانه قرار داده بود، تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله
فرزندان ما باید در سختی ها قرار بگیرند. باید در تلاش وتقلا برای انجام کارهایشان قرار بگیرند. کمک ها و حمایت های زیادی و بی موقع آن ها را یک عمر از کار می اندازد
#یک_فنجان_تفکر ☕️
✅ چرا ایران، ژاپن نشد؟
زمانی یکی از مسوولان ارشد کشور گفته بود که ما باید ژاپن اسلامی شویم! ظاهرا این فانتزی، فقط خواسته دوران ما نیست. بیش از صد سال است که ما ایرانی‌ها خود را با ژاپن مقایسه می‌کنیم، حدود ۱۱۰ سال پیش، ناصرالملک، که در دوران قاجار چند سالی هم نایب‌السلطنه بود، جایی گفته: راه سعادت ملت این است که ما هم همان راهی را برویم که امپراتور ژاپن رفت و امروز برای سرمشق مللِ غافل و خواب‌آلوده هیچ نمونه ای بهتر از ژاپن نیست. اما چه شد که ژاپن، ژاپن شد و ایران، ایران ماند!؟
باید اعتراف کرد که نمی شود، به این مساله به سادگی پاسخ داد. یکی از روش ها توجه به تفاوت هاست. تفاوت های رفتاری، تفاوت های جغرافیایی و یا تفاوت های نهادی. در این فرصت کوتاه فقط به سه تفاوت اشاره می کنم و شما را به تامل فرامی خوانم.
۱. ژاپنی ها خیلی شیک و مجلسی حاضرخوابند!
معروف است که ژاپنی‌ها اصلاً نمی‌خوابند. خودشان هم خیلی به این مساله اعتقاد دارند. ولی اگر چندوقتی را در ژاپن بگذرانید، مداوماً با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شوید که در ایستگاه مترو، روی نیمکت‌های خیابان و ... خیلی شیک و مجلسی خوابیده‌اند. یکی از اساتید مطالعات ژاپن می گوید: ژاپنی ها حاضرخوابی می کنند! (خواب در حضور دیگران).
ژاپنی ها بعد از جنگ، روزانه بیش از چهارده ساعت کار می کردند، تا کشورشان را از نو بسارند. متوسط ساعات کار ژاپنی ها در سال ۱۹۸۳ از تمامى کشورها بیشتر گزارش شده است؛ یعنى ۲۱۵۲ ساعت که نسبت به کشور بعدى؛ یعنى آمریکا، ۲۵۴ ساعت بیشتر است. از خودمان صادقانه بپرسیم ما در روز چند ساعت کار مفید می کنیم؟
۲. ژاپنی ها از اویاتوئی گائی‌کوکوجین استفاده کردند!!
یکی از اقدامات فوق العاده ژاپنی ها، استفاده از مشاوران بین المللی بود. آمار این مشاوران حیرت‌انگیز است: بین ۱۸۶۸ تا ۱۸۸۹ ، ۲۶۹۰ مشاور بین المللی (یا به قول ژاپنی‌ها اویاتوئی گائی‌کوکوجین) در همۀ زمینه‌ها از هنر و موسیقی گرفته تا امور نظامی و اقتصادی از کشورهای مختلف دنیا دعوت شدند: ۱۱۲۷ بریتانیایی، ۴۱۴ آمریکایی، ۳۳۳ فرانسوی، ۲۵۰ چینی، ۲۱۵ آلمانی و ۹۹ هلندی. ایده مدیریت کیفیت جامع متعلق به یک آمریکایی بود اما در ژاپن به ثمر نشست و خود را در کیفیت بی نظیر سونی و تویوتا نشان داد.
هنوز که هنوز است، بهره کشی (عمدا کلمه بهره کشی را استفاده کرده ام) ژاپن از خارجی ها ادامه دارد، نه تنها در کسوت مشاور که بسیاری از مدیران ارشد شرکت های معروف ژاپنی، خارجی بودند و یا هستند: یک فرانسوی، رییس نیسان است، مزدا از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ مدیران عامل غیر ژاپنی داشته است. آلبرت کریچمن مدیر عامل گروه میتسوبیشی فوسو است و ....
برای اینکه اهمیت این نکته را بیشتر درک کنیم باید توجه کنیم که ژاپن در همه این صنایع، در جهان پیش رو است مانند اینکه ما برویم برای صنعت فرش از چین، برای کشت و فرآوری زعفران از اسپانیا و برای تولید پسته از کانادا مدیر بیاوریم!
۳. ژاپنی ها تفاوت هشت و هشت یک دقیقه را می فهمند!
در اين کشور هيچ بهانه اي براي تاخير پذيرفته نيست. نه تنها انسان ها که تمام سسیستم ها نیز به وقت حساسند. مثلا قطارهاي متروي توکيو در روزهاي عادي هر دو دقيقه يک بار راه مي افتند. نکته جالب اينجاست که اگر هر روز در ساعت خاصي سوار مترو شويد، مسافران تقريبا همان ها هستند که هر روز مي بينيد!
جالب اینجاست بدانید متروی ژاپن در صورت تاخیر برگه ای به مسافران میدهد تا رییس شان بداند که عذرشان موجه است. در این کاغذ، نام قطار و مدت زمان تأخیر به دقت نوشته شده. مقایسه کنید با قرارهای کاری ما؛ ساعت ۳ قرار می گذاریم، ۳:۱۵ اعضا حاضر می شوند. تا ۳:۲۵ راجع به حواشی صحبت می کنیم. ۳:۳۰ دنبال دستور کار می گردیم، ۳:۴۰ یک نفر به خاطر جواب دادن به تلفن همراه جلسه را ترک می کند و ۳:۴۵ جلسه را ادامه می دهیم و جلسه با ۴۰ دقیقه تاخیر به پایان می رسد و کار بعدی ما ۴۵ دقیقه دیرتر آغاز می شود.
☑️ تجویز راهبردی:
ایران قرار نیست ژاپن شود، هر کشوری مختصات یگانه خود را دارد، تاریخ، جغرافیا، باورها و ارزش ها و عادت ها. بنابراین کپی برداری یک اشتباه استراتژیک است، اما الهام گرفتن و یادگیری فعالانه توصیه شدنی است. اشتباه بزرگی است که بخواهیم همان راهی را برویم که ژاپن رفت، اما می توانیم به تفاوت ها بنگریم و بیاموزیم برای توسعه نیازمند آنیم که تفاوت هشت و هشت یک دقیقه را بفهمیم، ضمن استفاده از تمام پتانسیل های داخلی، هیچ ابایی برای بکارگیری زبده ترین مدیران و مشاوران بین المللی نداشته باشیم و کار کنیم؛ منضبط، خستگی ناپذیر و با وجدان. اولی و سومی را باید از دبستان آغاز کرد و دومی را مدیران شجاع و چارچوب شکن باید ترویج کنند.
#مجتبی_لشکربلوکی
@sedayeslahat
✅ چرا ایران، ژاپن نشد؟
زمانی یکی از مسوولان ارشد کشور گفته بود که ما باید ژاپن اسلامی شویم! ظاهرا این فانتزی، فقط خواسته دوران ما نیست. بیش از صد سال است که ما ایرانی‌ها خود را با ژاپن مقایسه می‌کنیم، حدود ۱۱۰ سال پیش، ناصرالملک، که در دوران قاجار چند سالی هم نایب‌السلطنه بود، جایی گفته: راه سعادت ملت این است که ما هم همان راهی را برویم که امپراتور ژاپن رفت و امروز برای سرمشق مللِ غافل و خواب‌آلوده هیچ نمونه ای بهتر از ژاپن نیست. اما چه شد که ژاپن، ژاپن شد و ایران، ایران ماند!؟
باید اعتراف کرد که نمی شود، به این مساله به سادگی پاسخ داد. یکی از روش ها توجه به تفاوت هاست. تفاوت های رفتاری، تفاوت های جغرافیایی و یا تفاوت های نهادی. در این فرصت کوتاه فقط به سه تفاوت اشاره می کنم و شما را به تامل فرامی خوانم.
۱. ژاپنی ها خیلی شیک و مجلسی حاضرخوابند!
معروف است که ژاپنی‌ها اصلاً نمی‌خوابند. خودشان هم خیلی به این مساله اعتقاد دارند. ولی اگر چندوقتی را در ژاپن بگذرانید، مداوماً با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شوید که در ایستگاه مترو، روی نیمکت‌های خیابان و ... خیلی شیک و مجلسی خوابیده‌اند. یکی از اساتید مطالعات ژاپن می گوید: ژاپنی ها حاضرخوابی می کنند! (خواب در حضور دیگران).
ژاپنی ها بعد از جنگ، روزانه بیش از چهارده ساعت کار می کردند، تا کشورشان را از نو بسارند. متوسط ساعات کار ژاپنی ها در سال ۱۹۸۳ از تمامى کشورها بیشتر گزارش شده است؛ یعنى ۲۱۵۲ ساعت که نسبت به کشور بعدى؛ یعنى آمریکا، ۲۵۴ ساعت بیشتر است. از خودمان صادقانه بپرسیم ما در روز چند ساعت کار مفید می کنیم؟
۲. ژاپنی ها از اویاتوئی گائی‌کوکوجین استفاده کردند!!
یکی از اقدامات فوق العاده ژاپنی ها، استفاده از مشاوران بین المللی بود. آمار این مشاوران حیرت‌انگیز است: بین ۱۸۶۸ تا ۱۸۸۹ ، ۲۶۹۰ مشاور بین المللی (یا به قول ژاپنی‌ها اویاتوئی گائی‌کوکوجین) در همۀ زمینه‌ها از هنر و موسیقی گرفته تا امور نظامی و اقتصادی از کشورهای مختلف دنیا دعوت شدند: ۱۱۲۷ بریتانیایی، ۴۱۴ آمریکایی، ۳۳۳ فرانسوی، ۲۵۰ چینی، ۲۱۵ آلمانی و ۹۹ هلندی. ایده مدیریت کیفیت جامع متعلق به یک آمریکایی بود اما در ژاپن به ثمر نشست و خود را در کیفیت بی نظیر سونی و تویوتا نشان داد.
هنوز که هنوز است، بهره کشی (عمدا کلمه بهره کشی را استفاده کرده ام) ژاپن از خارجی ها ادامه دارد، نه تنها در کسوت مشاور که بسیاری از مدیران ارشد شرکت های معروف ژاپنی، خارجی بودند و یا هستند: یک فرانسوی، رییس نیسان است، مزدا از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ مدیران عامل غیر ژاپنی داشته است. آلبرت کریچمن مدیر عامل گروه میتسوبیشی فوسو است و ....
برای اینکه اهمیت این نکته را بیشتر درک کنیم باید توجه کنیم که ژاپن در همه این صنایع، در جهان پیش رو است مانند اینکه ما برویم برای صنعت فرش از چین، برای کشت و فرآوری زعفران از اسپانیا و برای تولید پسته از کانادا مدیر بیاوریم!
۳. ژاپنی ها تفاوت هشت و هشت یک دقیقه را می فهمند!
در اين کشور هيچ بهانه اي براي تاخير پذيرفته نيست. نه تنها انسان ها که تمام سسیستم ها نیز به وقت حساسند. مثلا قطارهاي متروي توکيو در روزهاي عادي هر دو دقيقه يک بار راه مي افتند. نکته جالب اينجاست که اگر هر روز در ساعت خاصي سوار مترو شويد، مسافران تقريبا همان ها هستند که هر روز مي بينيد!
جالب اینجاست بدانید متروی ژاپن در صورت تاخیر برگه ای به مسافران میدهد تا رییس شان بداند که عذرشان موجه است. در این کاغذ، نام قطار و مدت زمان تأخیر به دقت نوشته شده. مقایسه کنید با قرارهای کاری ما؛ ساعت ۳ قرار می گذاریم، ۳:۱۵ اعضا حاضر می شوند. تا ۳:۲۵ راجع به حواشی صحبت می کنیم. ۳:۳۰ دنبال دستور کار می گردیم، ۳:۴۰ یک نفر به خاطر جواب دادن به تلفن همراه جلسه را ترک می کند و ۳:۴۵ جلسه را ادامه می دهیم و جلسه با ۴۰ دقیقه تاخیر به پایان می رسد و کار بعدی ما ۴۵ دقیقه دیرتر آغاز می شود.
☑️ تجویز راهبردی:
ایران قرار نیست ژاپن شود، هر کشوری مختصات یگانه خود را دارد، تاریخ، جغرافیا، باورها و ارزش ها و عادت ها. بنابراین کپی برداری یک اشتباه استراتژیک است، اما الهام گرفتن و یادگیری فعالانه توصیه شدنی است. اشتباه بزرگی است که بخواهیم همان راهی را برویم که ژاپن رفت، اما می توانیم به تفاوت ها بنگریم و بیاموزیم برای توسعه نیازمند آنیم که تفاوت هشت و هشت یک دقیقه را بفهمیم، ضمن استفاده از تمام پتانسیل های داخلی، هیچ ابایی برای بکارگیری زبده ترین مدیران و مشاوران بین المللی نداشته باشیم و کار کنیم؛ منضبط، خستگی ناپذیر و با وجدان. اولی و سومی را باید از دبستان آغاز کرد و دومی را مدیران شجاع و چارچوب شکن باید ترویج کنند.
#مجتبی_لشکربلوکی
@sedayeslahat
#یک_فنجان_تفکر ☕️
✅ کاش عدالتی در کار بود ...
✅ گاهی فکر می‌کنم کاش عدالتی در کار بود. چیزی مثل گوشی دکترها. می‌گذاشتند روی قلب آدم‌ها و معلوم می‌شد چه کسی واقعاً عاشق کشور است و چه کسی خائن. چه کسی برای جیب و میزش لاف می‌زند و چه کسی دل‌نگران واقعی سرزمین مادری‌اش.
آن‌وقت ممکن بود در چهارگوشه دنیا بعضی‌ها از زندان و حصر بیایند بیرون و زندان‌بان‌ها و صادرکننده‌های حکم‌شان بروند زندان. آن وقت ممکن بود که استخوان‌هایی از قبرها سر بیاورند بیرون با لبخندهایی روی جمجمه‌ها و مسلسل به دستانی بروند سینه قبرستان‌ها بخوابند.
✅ تاریخ پُر است از قصه وطن‌پرستانی که خاک شدند و خاکسترشان را بر باد دادند و ریاکارانی که یک عمر خودشان را در صف‍های اول جا دادند و زالوصفت از خون مردم مکیدند و در خلوت خندیدند به سادگی خلایق.
عادلانه نیست که دنیا اینطور باشد. اما دقیقاً اینطور است. #سعدی راست می گفت: هر که را زر در ترازوست، زور در بازوست!
✅ دانشمندها به جای کشف و اختراع این همه دستگاه مضحک چرا نمی‌روند چیزی بسازند که وقتی کسی به تو می‌گوید ضدانقلاب و اقدام‌کننده علیه امنیت ملی، لبخند بزنی و بگویی آن گوشی را بیاورید، ضربان قلب ما را بشمارید تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
✅ آن وقت جوان‌ترها با مشت‌های گره کرده به هم و همه حمله نمی‌کردند،تند نمی‌رفتند و شعار نمی‌دادند: فتنه گر، ساندیس خور، خودفروخته، شستشوی مغزی، جاسوس آمریکایی!
✅ عادلانه نیست برای باز کردن در کنسرو شش مدل دربازکن اختراع شده باشد اما برای فاش شدن اینکه چه کسی عاشق و دل‌نگران سرزمین مادری‌اش است هیچ چیزی وجود نداشته باشد ...
کاش عدالتی در کار بود ...
✍️ احسان محمدی
@sedayeslahat
✅ کاش عدالتی در کار بود ...
✅ گاهی فکر می‌کنم کاش عدالتی در کار بود. چیزی مثل گوشی دکترها. می‌گذاشتند روی قلب آدم‌ها و معلوم می‌شد چه کسی واقعاً عاشق کشور است و چه کسی خائن. چه کسی برای جیب و میزش لاف می‌زند و چه کسی دل‌نگران واقعی سرزمین مادری‌اش.
آن‌وقت ممکن بود در چهارگوشه دنیا بعضی‌ها از زندان و حصر بیایند بیرون و زندان‌بان‌ها و صادرکننده‌های حکم‌شان بروند زندان. آن وقت ممکن بود که استخوان‌هایی از قبرها سر بیاورند بیرون با لبخندهایی روی جمجمه‌ها و مسلسل به دستانی بروند سینه قبرستان‌ها بخوابند.
✅ تاریخ پُر است از قصه وطن‌پرستانی که خاک شدند و خاکسترشان را بر باد دادند و ریاکارانی که یک عمر خودشان را در صف‍های اول جا دادند و زالوصفت از خون مردم مکیدند و در خلوت خندیدند به سادگی خلایق.
عادلانه نیست که دنیا اینطور باشد. اما دقیقاً اینطور است. #سعدی راست می گفت: هر که را زر در ترازوست، زور در بازوست!
✅ دانشمندها به جای کشف و اختراع این همه دستگاه مضحک چرا نمی‌روند چیزی بسازند که وقتی کسی به تو می‌گوید ضدانقلاب و اقدام‌کننده علیه امنیت ملی، لبخند بزنی و بگویی آن گوشی را بیاورید، ضربان قلب ما را بشمارید تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
✅ آن وقت جوان‌ترها با مشت‌های گره کرده به هم و همه حمله نمی‌کردند،تند نمی‌رفتند و شعار نمی‌دادند: فتنه گر، ساندیس خور، خودفروخته، شستشوی مغزی، جاسوس آمریکایی!
✅ عادلانه نیست برای باز کردن در کنسرو شش مدل دربازکن اختراع شده باشد اما برای فاش شدن اینکه چه کسی عاشق و دل‌نگران سرزمین مادری‌اش است هیچ چیزی وجود نداشته باشد ...
کاش عدالتی در کار بود ...
✍️ احسان محمدی
@sedayeslahat