ما را نگاه کن که به آزادی و سفره‌ای خالی قانعیم اما آن‌ها همین را هم قبول نمی‌کنند شاید برای این که می‌دانند در آزادی هیچ سفره‌ای خالی نمی‌ماند ...

#نادر_ابراهیمی
♦️@seemorghbook

‌قول می‌دهم در جهان قدرتی وجود ندارد که بتواند عشق را به کینه تبدیل کند
و این نشان می‌دهد که جهان با همه عظمتش در برابر قدرت عشق چقدر حقیر است و ناتوان...

📘#چهل_نامه_ی_کوتاه_به_همسرم

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

در میانِ همه‌ی جانوران جهان، فقط انسان‌ها اعدام می‌شوند و به وسیله‌ی انسان‌ها. دیگر هیچ جانوری اعدام نمی‌شود و نمی‌کند.

📘 #یک_عاشقانه_آرام

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای از کتاب

نوشتن، یک توانایی‌ست، نه جانشینی برای مجموعه‌ای از ناتوانی‌ها، عُقده‌ها و سرخوردگی‌ها.
نوشتن، برای پُر کردنِ خلاء روحی نویسنده نیست؛ بلکه برای پُر کردنِ خلائی‌ست که نویسنده حس می‌کند که بیرون از او، در کُلّ جهان، وجود دارد. نویسنده به یک کمبود عمومی، ملّی، مردمی و حیاتی پاسخ می‌دهد، نه به یک کم‌داشتِ خصوصی، شخصی و بیمارانه.
نوشتن‌، نتیجه‌ی یک نتوانستن نیست؛ جانشین عمل دیگری که آرزومندِ انجام آن بوده‌ایم ولی به دلائل متعدّد_ از جُمله ضعف و بی ارادگی و کاهلی_ نتوانسته‌ایم آن را به انجام برسانیم نیست.
نوشتن، ماحَصَلِ سَر خوردن از سیاست، از عشق، از ورزش، از تحصیلات عالی، و از نوازنده‌ی ویولن شدن نیست.
قلم، سلاح است نه سنگر.
انسان در پشت قلم پنهان نمی‌شود تا جان از معرکه، به سلامت به در بَرد. انسان در حفره‌ی قلم به استراحت نمی‌پردازد تا شاید دشمن بگذرد و فرصتِ تهاجمی دیگر به صاحب قلم بدهد.
نویسنده، به دلیل شیوه‌های تفکّر‌ی که ناگزیر است انتخاب کند، پیوسته در جریان جنگیدن است، و میدانِ جنگ او یک جهان فساد است و انحطاط و تباهی.

📕#لوازم_نویسندگى

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای از کتاب

چیزی هست به نام وجدان؛ که می‌توانی به‌ آسانی با یک گلوله خلاصش کنی و برای همیشه از شرّ حضورِ تُرش‌ رویانه‌اش راحت شوی.
اما در این حال، دیگر هیچ گاه عطرِ شادیِ خالص را استشمام نخواهی کرد؛ و صافی کمرنگ اما عمیقِ آرامش، بر زندگیت جای نخواهد گرفت.

📕#یک_عاشقانه_آرام

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

زندگی را با چیزهای بسیار ساده پر باید کرد. ساده‌ها سطحی نیستند. خرید چند سیب ترش می‌تواند به عمق فلسفه‌ی ملاصدرا باشد.
مشکل ما این نیست که برای شیرین کردن زندگی معجزه نمی‌کنیم؛ مشکل ما این است که همانقدر که ویران می‌کنیم نمی‌سازیم؛
همانقدر که کهنه می‌کنیم تازگی نمی‌بخشیم؛ همانقدر که دور می‌شویم باز نمی‌گردیم.

#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕ قطعه‌ای از کتاب

می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی‌کند و الماس عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛ چرا که غم حریص است و بیشتر خواه و مرز ناپذیر ...!
هر قدر که به غم میدان بدهی، میدان می‌طلبد، و باز هم بیشتر، و بیشتر ... هر قدر در برابرش کوتاه بیایی، قد می‌کشد، سلطه می‌طلبد، و له می‌کند ...!
غم، هرگز عقب نمی‌نشیند مگر آن که به عقب برانی‌اش، نمی‌گریزد مگر آن که بگریزانی اش، آرام نمی‌گیرد مگر آن که بی‌رحمانه سر کوبش کنی ...!


📕#چهل_نامه_کوتاه_به_همسرم

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای از کتاب

می‌گویند: زمین خوردن‌های مکرر، آدمیزاد را پوست کلفت می‌کند.
بله ... بعضی از زمین خوردن‌ها واقعاً آدم را پوست کلفت می‌کند؛ امّا فقط بعضی از زمین خوردن‌ها، نه همه آن‌ها، و نه در هر شرایطی و روی هر زمینی.
زمین خوردن‌هایی هم هست که پوست زانوی آدمیزاد را بدجوری می‌بَرد و پوست آرنج ها را، و تن را مجروح می‌کند و روح را... شاید به‌طورِ دائم.

📕#ابوالمشاغل

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای ازکتاب

در این روزگار، که ما بیش از هر چیز به امید و ایمان احتیاج داریم، مگذار ناامیدی، روزنی به اندازه ی سر سوزنی در قلبت پیدا کند و از آنجا هجوم بیاورد.

امید را برای روزهای بد، ساخته‌اند؛ چراغ را برای تاریکی.
انسان اگر با مشقّت و درد و مصیبت روبرو نمیشد، نه به چیزی ایمان می‌آورد، نه به آینده‌ای دل می‌بست، و نه از امید، سلاحی می‌ساخت به پایداری کوه.

📕#آتش_بدون_درد

✍ #نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

مطلقاً مهم نیست که دیگران ما را چگونه قضاوت می‌کنند، بلکه مهم این است که ما در خلوتی سرشار از صداقت و در نهایت قلبمان، خویشتن را چگونه داوری می‌کنیم

#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می کوبیم یا روی تاقچه می گذاریم ؛ یک وفاداری کاذب...خود ما به عکس هایی که به دیوارهای اتاقمان می کوبیم نگاه نمی کنیم ، یا خیلی به ندرت و تصادفا" نگاه میکنیم . ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آن ها عادت می کنیم. عکس ، فقط برای مهمان است...
"این را یادتان باشد که ذره یی در قلب ، بهتر از کوهی بر دیوار است ".

#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

کمی زیستن در رویا به خاطر انطباق دادن زندگی با رویا، گناه نیست. آنچه اشتباه محض است فرو رفتن در رویاست و برنیامدن. در مِهِ مصنوعی غرق شدن. قطع ارتباط با روزمرّگی‌ها. مِهِ تخیلی، بیشترین خطرش در این است که انسان در درون آن گم می‌شود و از سکونتگاهِ خود بسیار دور بیفتد. بازناگشتنی. گم‌گشته‌ی ابدی.

📘#یک_عاشقانه_آرام

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕ قطعه‌ای از کتاب

دختر سیاسی، بهتر از پسر سیاسی است.
مردان، انگار که برای حضور در معرکه‌ی سیاست به دنیا می‌آیند، اما زنان، بر این میدان منت می‌گذراند که پا در آن می‌نهند.
هر جا زنی هست که به خاطر عدالت می‌جنگد، آن‌جا عطری پیچیده است شیرین و شورانگیز و بهشتی.
ما بدون زنان خوب، مردان کوچکیم...

📕#آتش_بدون_دود

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

📕#مردی_در_تبعید_ابدی

✍#نادر_ابراهیمی

نادر ابراهیمی جزء انگشت شمار نویسندگانی است كه نثر کاملاً متفاوتی از دیگر نویسندگان معاصر دارد، بسیار خوب میتواند فضای سوررئالیستی را به تصویر بکشد و تو را با این فضا به آرامی همراه کند، کاری که از عهده بسیاری بر نمی آید.
«مردی در تبعید ابدی»، همچون دیگر آثار تاریخی ابراهیمی، تاریخِ صرف نیست. تاریخیِ خواندنی و نوشیدنی است، با طعم های جاندار.
ويژگي اين كتاب آن است كه در حين آنكه رماني پركشش را مي خوانيد، پاسخ بسياري از پرسش هاي ذهنتان را از ميان سخنان ملاصدرا درمي یابيد!

♦️@seemorghbook

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

#اندکی_تفکر

ما آمده ایم با حضورمان، جهان را دگرگون کنیم.
نیامده ایم تا پس از مرگمان بگویند:
"از کرم خاکی بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر!"
ما باید وجودمان و نفس کشیدنمان و راه رفتنمان
و نگاه  کردنمان و لبخند زدنمان هم مانند
تیغ به چشم و گلوی بد اران و ستمگران برود...
ما نیامده ایم فقط به خاطر آنکه همچون گوسفندی
زندگی کرده باشیم که پس از مرگمان، گرگ
و چوپان و سگ گله، هر سه ستایشمان کنند...

#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای از کتاب


شهامت یعنی در موقعیت قرار گرفتن و انتخاب کردن. و نه یعنی همیشه خوب و درست را انتخاب کردن. ما عقل کل نیستیم. ما اشتباه می‌کنیم. ما کج می‌رویم. ما پشیمان می‌شویم. از ترس اشتباه کردن و کج رفتن و پشیمان شدن، زمان را تباه کردن جرم است.

📕#سه_دیدار

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

📕#خانه_ای_برای_شب

✍#نادر_ابراهیمی

ابراهیمی خانه ای برای شب را با مقدمه ای طولانی در مورد مفهوم داستان شروع می کند و بسیار زیبا و تامل برانگیز تعریف خود را از داستان و هدف اصلی نوشتن، در پاسخ به کسانی که او را به شعار دادن محکوم می کنند و نوشته های او را داستان نمی دانند، شرح می دهد.
- نویسنده ای که یونیفرم بیانی و نثری دارد، فقط یک کتاب نوشته است. این بی شک مایه خرسندی ست که بگویند: نسلی گرفتار نثری است که نویسنده ای آن را ساخته است، مایه خرسندی همان نویسنده است. من نمی خواهمش و ترجیح می دهم بگویند: فلان، هنوز شکل واحدی از نثر ارائه نداده است. هنوز نمی تواند نثرش را انتخاب کند. هنوز نثری شکل نگرفته است.

♦️@seemorghbook

☕ قطعه‌ای از کتاب

دختر سیاسی، بهتر از پسر سیاسی است.
مردان، انگار که برای حضور در معرکه‌ی سیاست به دنیا می‌آیند، اما زنان، بر این میدان منت می‌گذراند که پا در آن می‌نهند.
هر جا زنی هست که به خاطر عدالت می‌جنگد، آن‌جا عطری پیچیده است شیرین و شورانگیز و بهشتی.
ما بدون زنان خوب، مردان کوچکیم...

📕#آتش_بدون_دود

✍#نادر_ابراهیمی

♦️@seemorghbook

☕️قطعه‌ای از کتاب

می‌گویند: زمین خوردن‌های مکرر، آدمیزاد را پوست کلفت می‌کند.
بله ... بعضی از زمین خوردن‌ها واقعاً آدم را پوست کلفت می‌کند؛ امّا فقط بعضی از زمین خوردن‌ها، نه همه آن‌ها، و نه در هر شرایطی و روی هر زمینی.
زمین خوردن‌هایی هم هست که پوست زانوی آدمیزاد را بدجوری می‌بَرد و پوست آرنج ها را، و تن را مجروح می‌کند و روح را... شاید به‌طورِ دائم.

📕#ابوالمشاغل

✍#نادر_ابراهیمی

♦️ @seemorghbook