به روزگار #پهلوی، که روزگار شکفتن است و خانه روفتن؛ که هر روزمان یک نوروز است؛ که روشن است از امواج خزر تا دهانه‌ی هرمز؛ سخن نگوییم از تاریکی ها؛ که گفته‌اند سخن گستران این سرزمین: یاد شب درحضرت خورشید، شرط ادب نیست.

جمشید، خورشید ایران بود؛ خداوند بزرگ روشنایی ها را به او سپرد؛ چندین هزاره در آتش دل سوختیم تا پیشاپیش عروسان اندیشه‌ی انسان، مشعل های همیشه روشن برافروختیم. ما فرزندان ایران و مشعلدار تمدن انسانیم. ما آفریدگار تاریخیم؛ ما ایرانیم. ایران، این سرزمین هزاره های روشن.

آن‌روز که خورشید درآسمان ایران فرو می‌نشست؛ گلهای همیشه بهار ایران می‌پژمرد؛ یک ملت، جز یاد گذشته ها چیزی به یادنداشت؛ خاموش بود تخت جمشید ودشت مرغاب؛ در زیرغبار اندوه بود شاهنشاه نامه‌ی سردار توس؛ تنها مانده بودند سعدی هایمان، حافظ هایمان وفردوسیهای این سرزمین اندیشه وخرد؛ دلهای آشنا، بیگانه بودند درسرزمین آشناییها؛ یک ملت در انتظارخورشید بود؛

بانام تو ای #شاهنشاه_بزرگ، بانام تو ای #رضاشاه_کبیر، خورشید ایران ازدرون آرزو های یک ملت برآمد. توبرآمدی وتو گفتی که نمیمیردآن ملت که کوروشها درسینه دارد.
#پاینده_ایران_پادشاهی
@Setademodiran