سالها بعد شاید دانشجویان موسیقی ومردم‌شناسی و زبان‌شناسان به خرابه‌ها بازگردند و نشانه‌های قوم و زبان و فرهنگی را در کرانه‌های دریای خزر جستجو کنند که دیگر اثری از آن نیست.
قومی که در دوره‌های پایانی خویش، با فرهنگ و هویت و زبان خویش بیگانه‌ترین بود. قومی که در طول و عرض صد سال خود را انکار کرد، از خود شرمگین و در ابتذال تحمیل شده‌ی مرکزنشینان استحاله و گم شد.نه جنگلی می‌ماند و نه مردابی؛ همچنانکه نه لباسی مانده است و نه موسیقی و ساز و فرهنگ و زبانی. ته‌لهجه ای مانده کج و معوج تا وقتی مولف به قرن نهم بازگردد و تحقیق و ترجمه کند؛ بر سر خود بکوبد که وای بر من این زبان چه بود و چه شد؟ کدام اراده تاریخی ما را اینچنین نابود کرد؟
#جنس_سوم
یادداشت #شاهین_نجفی بر ترانه #طبیب را بخوانید:
https://t.me/iv?url=https%3A%2F%2Firanwire.com%2Ffa%2Fblogs%2F1007%2F29480&rhash=97782104fed07c