پیش‌گفتاری کوتاه برای شنیدنِ #به_نام_تو

قطعه‌ی #به_نام_تو در چه سبکی ساخته شده است؟
چندی پیش یکی از مسئولان وزارت ارشاد ایران در توضیح موسیقی #رپ، واژه‌ی #گفتآواز را به کار برد. گفتآواز معادلی نادرست برای رپ است و خود به تنهایی شکلی از اجرای متن و آواز در بخش‌هایی از #اپرا و فرم‌های کلاسیک می‌باشد. گفتآواز درواقع تفکیک جدی #آواز از گفتارِ آوازی در فرم‌های #رسیتِتیو و یا #کانتاتا و دیگر فرم‌های آوازی می‌باشد و موسیقی رپ از این منظر، تنها یکی از فرم‌های موسیقی معاصر و ادامه‌ی ترانه‌سرایی روایی‌ست و البته در پنجاه سال اخیر، مشهورترین فرم گفتار موسیقایی نزد عموم مردم! درصورتی که ریشه‌های گفتآواز را باید در فاصله‌ی زمانی میان قرن نهم تا پانزدهم میلادی (بیش از شش‌صدسال قبل)جستجو کرد. با این وجود، بر خلاف تصور عموم، موسیقی هیچ مرزی نمی‌شناسد و آدمی براساس خواست‌های دوران و عصر خویش و تجربه و آزمون و خطا، در پی کشف فرم‌های جدید بوده است و از تجربه‌های پیشین فراتر رفته است و هر شکلی از موسیقی، خود «منشا و ناشی» است.قطعه‌ی «به نام تو» تجربه‌ای در این میانه است، گفتآوزی نزدیک به بحر طویل، اما بدون طنز و شوخی! زبان گفتار«به نام تو» بر خلاف زبان موسیقی رپ، محاوره نیست و در موسیقی هم هیچ ارتباطی با مودهای پنتاتونیک و بلوز، سول و رگاها ندارد. تمامی سازها به صورت زنده اجرا و ضبط شده‌اند و تنها در فاصله‌سازی‌ها و رنگ‌آمیزی از سینتی استفاده شده است.
کار با مودهای کلیسایی در بخش اول، موتیف‌های کوتاه برای ترومپت در اینترو و پایان‌بندی هم‌خوانی آوازی، مارشِ کلام به شکل عزایی جمعی و چند لایه، مشابه ادعیه‌خوانی سبک‌های گریگوری، این قطعه را به «مرثیه‌ای برای زندگی انسان ایرانی معاصر» تبدیل می‌کند.

دیالوگ

#به_نام_تو
#شاهین_نجفی