«صبح ۱۰ آبان احتمالن اول وقت اداری سیم‌کارتم قطع شد.
نه خبری از نو سرویس بود و نه قطعی آنتن، اینترنت قطع شد و متوجه شدم نه می‌شه با کسی تماس بگیرم و نه کسی می‌تونه زنگ بزنه. بعد از کار رفتم به اولین دفتری که باز بود و خانم متصدی گفت سیم‌کارت دو طرفه مسدود شده و نوشته «قطع مدیریت خاص»! با ۹۹۹۰ تماس بگیر.
در حالی باید با ۹۹۹۰ تماس می‌گرفتم و پیگیری می‌کردم که کیلومتر‌ها دور از خونه‌ام و دور از خانواده‌ام در شهر کوچکی ساکن هتل‌ام و تنها راه ارتباطیم بسته شده. توقع دارن از شماره‌ی یه آدم دیگه‌ای تماس بگیری و شماره‌ی یه واسطه‌ای رو ثبت کنی تا خبر بدن چه کار باید کرد؟
حالا ۷۲ساعت از ثبت شماره‌ی هم‌کارم می‌گذره و هیچ پیغامی نرسیده و نمی‌دونم چه‌طور باید پیگیری کرد. باید صبر کنم کبوترهای نامه‌بر برسن یا میان در خونه‌ام (تا ۱۰روز آینده نیستم، کمی معطل می‌شین) یا تماس می‌گیرن با والدینم که دخترتون بچه‌ی بدیه؟
این روزها هرکسی می‌پرسه «چرا؟» چندتا کلید واژه رو می‌گم تا سرچ کنه و برسه به گزارش نیلوفر حامدی در شرق به تاریخ ۵دی ۱۴۰۳ و ببینه من اولی نیستم و «چرا؟» خالی از معناست وقتی کسی که قراره به همین قانون پایبند باشه، پایبند نیست.
بدون هیچ ابلاغیه و تماسی یک روز صبح بیدار شدم و سیم‌کارتی که تنها شماره‌ی تماسم در این ۲۰سال و اندی بوده، از کار افتاد؛ اونم در کشوری که همه چیز وصله به یک شماره. ابلاغیه‌ای دیگه نمی‌تونه بهم برسه وقتی سیم‌کارت مسدوده و من دسترسی به ثنا ندارم. وارد اپلیکیشن بانک نمی‌شه شد چون کد ورود نمیاد، هیچ پرداخت آن‌لاینی انجام نمی‌شه چون سیم‌کارتی که به اسمم بوده و وصله به حساب بانکی مسدوده. تاکسی اینترنتی و هر سایتی که رمز ورودش به شماره‌ام می‌اومد غیرقابل استفاده شده و کلی دردسر دیگه که ریز ریز بهش می‌رسی و می‌بینی چه‌قدر همه‌چیز وصله به همین تنها شماره‌ای که از ابتدای ظهور گوشی هم‌راه داشتی.
به چه جرمی؟ نمی‌دونم.»
پ.ن: اسکرین‌شات‌ها از گزارش روزنامه شرق

«در توافق بین جمهوری اسلامی با تلگرام، قرار است شرکتی به‌نام نیکاپی، مرجع انحصاری تبادلات مالی تلگرام در ایران را برعهده داشته باشد و این شرکت متعلق به بابک زنجانی است.»

«شاید اگر این بگومگوی نیروهای انقلاب به ایتا منتقل شود، مؤثرتر باشد؛ چون اینجا کسی دیگر آن‌ها را جدی نمی‌گیرد.»