سیمکارت سفید

طرح از محمد یاوری


با افشا شدن اینکه نیروهای حکومتی و سایبری از رانت سیم‌کارت سفید یا اینترنت بدون فیلتر برخوردارند، مشخص شد که علاوه بر مقامات و وابستگان و حامیان رژیم، برخی اکانت‌‌های با نام مستعار به ظاهر اپوزیسیون که کارشان تفرقه‌افکنی، توهین و فحاشی (به خصوص به فعالان داخل ایران)، تبلیغ تجزیه طلبی و القای ترس از تجزیه ایران بوده، از همین نیروهای سایبری بوده‌اند.

آن‌ها همواره تلاش کرده‌اند به جای مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی، افکار عمومی را با افترا زدن و دروغ و انتشار اخبار جعلی، منحرف کنند و تلاششان بی‌اعتبار کردن رسانه‌های حقوق بشری، فعالان حقوق بشر و نیروهای مؤثر آزادی‌خواه و زندانیان سیاسی سابق بوده است.


#سیمکارت_سفید #سیمکارت_خونین #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حساب کاربری بخش فارسی وزارت خارجه ایالات متحده اعلام کرد که ویژگی تازه‌ای که شبکه اجتماعی X، متعلق به ایلان ماسک، معرفی کرده است، با عنوان «درباره این حساب کاربری»، توانسته کشور یا منطقه استقرار صاحب حساب‌ها را مشخص کرده و نقش مهمی در شناسایی ربات‌ها و شبکه‌های جعلی ایفا کند.
بر اساس این بیانیه، این قابلیت جدید شبکه گسترده‌ای از ربات‌های وابسته به جمهوری اسلامی را آشکار کرده که با جا زدن خود به‌جای گروه‌های مخالف (اپوزیسیون)، اقدام به انتشار اطلاعات نادرست، تفرقه‌افکنی و عملیات نفوذ در افکار عمومی می‌کردند.
وزارت خارجه آمریکا این افشاگری را «گامی مهم در روشن‌گری» دانسته و تأکید کرده است که ایالات متحده مصمم است واقعیت پشت تلاش‌های ناکام رژیم ایران را برملا کند.

در این بیانیه همچنین با اشاره به مواضع رئیس‌جمهور ترامپ و وزیر خارجه روبیو آمده است:
«آینده ایران متعلق به مردم آن است. آنان وارثان شایسته فرهنگی غنی و سرزمینی باستانی‌اند و سزاوار کشوری هستند که آرزوهایشان را برآورده کند.»

وزارت امور خارجه ایالات متحده در پایان تأکید کرده است که آمریکا در کنار مردم ایران ایستاده است تا آنان بتوانند «آینده‌ای را که شایسته‌اش هستند» شکل دهند.

@USABehFarsi

ـ افشاگری‌های اخیر دربارۀ «اینترنت طبقاتی» و «سیم‌کارت‌های سفید» تنها گوشه‌ای از ساختار امنیتی پنهان جمهوری اسلامی را برملا کرده است؛ ساختاری که طی سال‌های گذشته از مجموعه‌ای از افراد «مورد اعتماد» استفاده کرده تا همزمان ژست وطن‌دوستی بگیرند و در پشت پرده، نقش چرخ‌دنده‌های سانسور و سرکوب را ایفا کنند.
این افراد با بهره‌مندی از دسترسی‌های ویژه، اینترنت بدون فیلتر، رانت اطلاعاتی و امکانات امنیتی، به‌عنوان «شهروندان ممتاز نظام» عمل کرده‌اند؛ همان نیروهایی که به‌واسطه اعتماد دستگاه امنیتی، در محدود کردن آزادی‌های عمومی و کنترل فضای مجازی نقش مؤثری داشته‌اند.

ماجرای سیم‌کارت‌های سفید نه یک استثنا، بلکه نشانی از یک الگوی بزرگ‌تر است: نفوذ سیستماتیک دستگاه‌های امنیتی در فضای سیاسی و شبکه‌های اجتماعی. این افشاگری نشان داد که در میان انبوه حساب‌های ظاهراً اپوزیسیون، بسیاری از آن‌ها پوششی برای نیروهای سایبری رژیم بوده‌اند؛ حساب‌هایی که با اسم‌های مستعار، کارشان تفرقه‌افکنی، فحاشی به فعالان داخل کشور، ترویج ترس از تجزیه ایران و حمله به رسانه‌ها و فعالان حقوق بشری بوده است.

این شبکه هدفی روشن داشته است: انحراف افکار عمومی، تضعیف اعتماد مردم به یکدیگر و تخریب ستون‌های جامعه مدنی.

با آشکار شدن این دسترسی‌های ویژه، اکنون مسئولیت سنگینی بر دوش نیروهای سیاسی و چهره‌های عمومی است تا نسبت به روابط، گذشته و عملکرد خود شفاف باشند.

تاریخ نشان داده است که هیچ نقشی پشت پرده نمی‌ماند؛ کسانی که در پروژه‌های امنیتی علیه مردم مشارکت کرده‌اند، دیر یا زود در برابر افکار عمومی پاسخ‌گو خواهند شد، زیرا مردم ایران، چه در حافظه فردی و چه جمعی، خیانت را فراموش نمی‌کنند.

#سیمکارت_سفید #سیمکارت_خوبی #اخبار_جعلی #نفرت_پراکتی #سایبری #ایران #اپوزیسیون_فیک #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

اگر از سیم کارت سفید استفاده می‌کنی، نمی‌توانی ادعای ایستادن در کنارِ مردم را داشته باشی
✍️آرش صادقی، فعال حقوق بشر

سیم کارت سفید را نه صرفاً یک امتیاز تکنیکی، بلکه میتوان استعاره‌ای از ساختارهای پنهان قدرت دانست؛ شبکه‌ای که در ظاهر بی‌رنگ است، اما در عمل شفافیت را از دیگران دریغ می‌کند و تنها در برابر گروهی اندک گشوده می‌ماند. در چنین وضعی، اینترنت از یک ابزار ارتباطی به یک آینه اخلاقی بدل می‌شود؛ آینه‌ای که می‌پرسد: دسترسی، حق است یا امتیاز و پاداش؟
افرادی که از این امتیاز برخودارند، ناگزیر حامل مسئولیت اخلاقی‌اند. زیرا سیمکارت سفید تنها یک ابزار نیست؛ آزمایشی است درونی که می‌سنجد انسان با قدرتِ نابرابر چگونه برخورد می‌کند.
اگر کسی از این دسترسی بهره ببرد و همزمان خود را طرفدار آزادیِ اطلاعات بداند، باید بپذیرد که رفتارش با یک پارادوکس روبروست.
نمیتوان هم صدای حقیقت‌خواهی بود و هم از امتیازی که دیگران برخوردار نیستند بهره جست.
بازخواست در اینجا نفیِ انسان نیست، بلکه دعوتی است به صداقت:
اگر از سیم کارت سفید استفاده می‌کنی، نمی‌توانی ادعای ایستادن در کنارِ مردم را داشته باشی. تو بر لبه‌ای ایستاده‌ای که باید انتخاب کنی:
یا امتیازت را به مسئله‌ای اخلاقی تبدیل کنی و آن را به چالش بکشی،
یا بپذیری که از ساختار نابرابری سود برده‌ای.
اگر واقعاً با سانسور مخالفیم، چگونه از امتیازی که درست در دل همان سانسور خلق شده، استفاده می‌کنیم؟
فلسفه اخلاق کانت می‌گوید: «اصل رفتارِ خود را چنان انتخاب کن که بتواند قانونی همگانی شود.»
امتیازِ دسترسی ویژه، از اساس همگانی نیست؛ پس نمی‌تواند اخلاقی باشد.
هرکس که از منظر امتیاز بر فراز دیگران قرار می‌گیرد حتی ناخواسته باید به دو پرسش پاسخ دهد:
چرا من؟
چرا من دسترسی دارم و دیگران ندارند؟
چگونه؟
این امتیاز چگونه به من رسیده است؟ از چه ساختاری تغذیه می‌شود؟
کسی که از اینترنت رانتی استفاده می‌کند، حتی اگر نخواهد، بخشی از یک سیستم تبعیض قرار می‌گیرد.
پرسش دیگر این است:
وقتی از نردبانی بالا رفته‌ای که برای دیگران شکسته‌اند، آیا هنوز می‌توانی خود را هم‌سنگ رنج آنان بدانی؟
در اخلاق هنجاری، سه مدل مسئولیت قابل بررسی است:
۱_مسئولیت سببی : فرد مستقیماً موجب نابرابری نشده است.
۲_مسئولیت موقعیتی : فرد در موقعیتی قرار گرفته که از نابرابری سود می‌برد.
۳_مسئولیت هنجاری : فرد باید نسبت به شرایط ناعادلانه واکنش اخلاقی نشان دهد.
امتیاز رانتی نه یک وضعیت خنثی، بلکه آزمونی اخلاقی است که نحوه مواجهه با آن ، تعهد فرد به عدالت را آشکار می‌سازد.
پدیده اینترنت رانتی نشان می‌دهد که در دنیای معاصر، نابرابری صرفاً اقتصادی یا سیاسی نیست؛ اطلاعات نیز به حوزه‌ای برای تمایز تبدیل شده است.
در این بین کاربرانی هم بودند که به نام مخالفت با حکومت از این سیم کارت ها در راستای تخریب،تهمت و توهین به بسیاری از فعالین داخل و خارج از کشور استفاده کردند که در مجالی دیگر در مورد ان خواهم نوشت.

#سیمکارت_سفید
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جشن شکرگزاری (Thanksgiving)

جشن شکرگزاری که در چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر برگزار می‌شود، فرصتی است برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان و جشن گرفتن به مناسبت برداشت محصول و شکرگزاری برای داشته‌ها؛ امسال این روز مصادف با ۲۷ نوامبر شده است.

ریشه‌های جشن شکرگزاری در آمریکای شمالی به دورانی که مردم با شکرگزاری به درگاه خداوند برای افزایش محصولات دعا می‌کردند بازمی‌گردد. در گذشته این جشن بیشتر از امروز شکل مذهبی داشت. هرچند امروز این جشن کمتر جنبهٔ مذهبی دارد و بیشتر یک تعطیلات فرهنگی است، ولی همچنان بسیاری از مردم این روز را به عنوان فرصتی برای شکرگزاری و سپاسگزاری از آنچه در زندگی دارند، گرامی می‌دارند.

از نظر سنتی، در این روز معمولا غذاهایی مثل بوقلمون، سیب‌زمینی پوره، سس کرنبری و پای کدوحلوایی سرو می‌شود. این غذاها نمادهایی از فصل پاییز و فراوانی نعمت‌ها هستند. البته مراسم مذهبی هنوز در برخی کلیساها برگزار می‌شود، اما بخش اصلی جشن شکرگزاری بیشتر به گردهمایی خانوادگی و زمان سپری کردن با عزیزان تبدیل شده است.

در انجیل، تأکید فراوانی بر شکرگزاری و سپاسگزاری از خداوند برای نعمت‌ها وجود دارد. برای مثال، در نامه اول به تسالونیکیان (۵:۱۸)، آمده است:

«در همه چیز شکرگزاری کنید، زیرا این است اراده خدا در مسیح عیسی برای شما.»

همچنین، در کتاب مزامیر، بارها از لزوم شکرگزاری به درگاه خداوند به خاطر نعمت‌ها و رحمت‌های او صحبت شده است. از این رو، گرچه جشن شکرگزاری به‌طور خاص به عنوان یک روز مذهبی در کتاب مقدس ذکر نشده است، اما روح و مضمون آن با اصول مسیحیِ سپاسگزاری و قدردانی هماهنگ است.

به نظر می‌رسد که جشن شکرگزاری بیشتر از جشن‌های برداشت محصول در اروپای قرون وسطی و بعدها به مهاجران اولیهٔ آمریکای شمالی انتقال پیدا کرده و تبدیل به یک تعطیلات خاص شده است. این جشن‌ها از جشن‌های سنتی برداشت محصول، که در فرهنگ‌های مسیحی و غیرمسیحی رایج بوده‌اند، تأثیر گرفته‌اند و به این صورت با یک مضمون شکرگزاری در زمینهٔ برداشت محصول و نعمت‌های طبیعی همراه شده‌اند.

#مسیحیت #جشن #شکرگزاری #دین #آیین #رواداری #گفتگو_توانا

@dialogue1402

‌مسئله فقط سیم‌کارت سفید نیست، مسئله، سازوکار کنترل است

✍️مریم ابراهیم‌وند، کارگردان

چرا در ایران انقلاب رخ نمی‌دهد؟
پاسخ فقط در «قدرت سرکوب» نیست؛ بلکه در ساختن دوگانه‌ها، امتیازات پنهان و مهندسی نابرابری است. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که حکومت از طریق ابزارهای تبعیض‌آمیز، گروه‌های خاصی را در موقعیت امن‌تر و مصون‌تر از مردم عادی قرار می‌دهد.
داستان «سیم‌کارت‌های سفید» نمونه روشن همین مهندسی تبعیض است. نکته مهم آن است که افشای این امتیاز نه از درونِ سیستم، نه از سوی استفاده‌کنندگان، بلکه از طریق تنظیمات یک اپلیکیشن خارجی اپلیکیشنی متعلق به فردی خارج از ساختار جمهوری اسلامی برملا شد. این خود نشان می‌دهد که پنهان‌ترین مناسبات کنترل، در عصر دیجیتال دیر یا زود افشا می‌شود.
سال‌ها کسانی بودند که با همین سیم‌کارت‌های سفید از رانت، امنیت و تبعیض بهره‌مند شدند، در حالی‌که ژست «مخالف» می‌گرفتند و خود را منتقد نظام معرفی می‌کردند. اگر قرار بود برای آزادی بجنگیم، همین افراد باید نخستین کسانی می‌بودند که به این امتیاز اعتراف می‌کردند؛ نه اینکه وقتی یک اپلیکیشن خارجی پرده را کنار زد، تازه شروع به توجیه کنند.
اما مسئله فقط سیم‌کارت سفید نیست. مسئله، سازوکار کنترل است.
جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته با «نابرابری سازمان‌یافته» جامعه را شکاف‌دار و سرکوب‌پذیر کرده است. این دوگانه‌سازی‌ها میان کسانی که امتیاز خاص دارند و اکثریتی که ندارند مانع شکل‌گیری یک جنبش سراسری شده است. بخشی از کسانی هم که باید در صف آزادی‌خواهی می‌بودند، ناخودآگاه جزئی از منطق کنترل شده‌اند.
اما باید بدانند:
ما در ‎#عصر_دیجیتال زندگی می‌کنیم؛ عصری که در آن هیچ چیز قابل پنهان‌کردن نیست.
نه فساد، نه رانت، نه روابط پنهان.
اگر امروز فکر می‌کنند جنایت‌ها و خیانت‌هایشان هنوز برای مردم روشن نشده، این فقط یک توهم موقتی است. فناوری شفافیت را ناگزیر می‌کند.
در این عصر، دیر یا زود همه‌چیز یا لو می‌رود یا هک می‌شود یا از طریق یک تنظیمات ساده زیر نور قرار می‌گیرد.
بله، حکومت هنوز جنبش‌ها را مدیریت و سرکوب می‌کند، و از دوگانه‌سازی اجتماعی به‌عنوان ابزار بقای خود بهره می‌گیرد.
اما نباید فراموش کنند:
خشم‌های کوچک جمع می‌شود.
نارضایتی‌های خاموش انباشته می‌شود.
و در نهایت، همان دوگانه‌هایی که برای کنترل مردم ساخته‌اند، تبدیل به نیرویی خواهد شد که بنیانشان را در یک لحظه می‌سوزاند.

در قسمت بعد بیشتر توضیح خواهم داد.


#سرکوب #تبعیض #سیمکارت_سفید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTecj