🔴هشدار #احمدینژاد به #خامنهای: وضع خراب است؛ چه میتوان کرد؟
🔸#پوپولیسم احمدینژادی دارای مانیفست خود شد. محمود احمدینژاد متن کامل نامه ۳۰ بهمن و بخش پیشنهادهای نامه ۲۲ بهمن خود خطاب به خامنهای را انتشار داد. خامنهای نمیتواند از پاسخ گفتن طفره رود. ماجرا ادامه دارد.
🔸نامه ۳۰ بهمن با دفاع از «حق حرف زدن خود» شروع میشود. احمدینژاد مینویسد:
«اگر بنده به عنوان کوچک ملت و امثال بنده در برابر مشکلات و ایرادهای اساسی در نحوه اداره کشور سکوت نماییم، اولاً آیا این مشکلات و ایرادها وجود نخواهد داشت و یا خودبهخود مرتفع شده و مردم راضی خواهند شد؟ و یا دشمنان از این ضعف ها سوءاستفاده نخواهند کرد؟»
او پس از این که موجه میکند که حق دارد حرف بزند، هشدار را میآغازد و با صراحت میگوید که وضع خراب است. مینویسد:
«امروز بیش از هر کس، حضرتعالی باید به خوبی واقف باشید که نارضایتی عمومی از عملکرد نظام، بسیار بالا و جدی است به طوری که نارضایتی به سرعت در حال گسترش به اصل انقلاب است.»
احمدینژاد در ادامه نمودهایی از خرابی اوضاع را برمیشمرد: فقر، تنگدستی و بیچارگی در حد «عبور از شرافت و نوامیس خود»، فقر در حد فروش کلیه، فقر گروههایی از مردم در حد محروم بودن از یک وعده غذا در روز، بیکاری، «سوءاستفاده های کلان بانکی و غیر بانکی»، « تضییع گسترده حقوق اساسی و آزادی و کرامت مردم»، تبعیض و ظلم، بگیر و ببند، وضع وخیم زندانها، تراکم مراجعه به دادگاههای خانواده، گرایش وسیع به خروج از کشور، رویآوری مردم به رسانههای خارجی، «فشارهای عاطفی و سیاسی و روحی که به طور گسترده و روزانه بر مردم تحمیل می شود».
احمدینژاد پس از ارائه این فهرست مینویسد:
«اینها سیاه نمایی نیست بلکه گوشهای از واقعیت جاری کشور است که حاکمان باید بیش از دیگران مطلع باشند. فقط یکی از این امور کافی است که خواب را از چشمان انسان برباید.»...
پوپولیسم احمدینژادی با این دو نامه دارای مانیفست خود شده است. اکنون او خواستههایی روشن را در برابر نظام گذاشته و از نظر برنامهای از هر دو جناح اصولگرا و اصلاحطلب پیش افتاده است.
🔸چه خواهد شد؟
مانیفست پوپولیسم احمدینژادی جواب میخواهد. در درجه اول از خود رهبر نظام. او در روز ۲۴ اسفند، یعنی یک روز پس از نامه دوم احمدینژاد، در دیدار با اعضای مجلس خبرگان گفت:
«البته از مشکلات معیشتی و دیگر مشکلات مردم اطلاع داریم اما معتقدیم هیچ مشکل حلنشدنی در کشور وجود ندارد که انشاءالله در چند روز آینده در این زمینهها با مردم صحبت خواهم کرد.»
پس باید ببینیم خامنهای چه میگوید. شاید حرفهایش را در روز اول عید بزند، مثلا به این شیوه آشنا که: امسال را سال فلان و بهمن اعلام میکنم و از همه بهتر میدانم که چاره چیست، پس بقیه خفه شوند. اما این شیوه دیگر کارساز نیست. مانیفست احمدینژاد حد و شیوه رجزخوانی را ارتقا داده است. ما با کیفیتی تازه مواجه هستیم.
امروز محسن رضایی، دبیر شورای مصلحت نظام، توئیتی منتشر کرد که میشود آن را به حساب این گذاشت که از جلسهای بیرون آمده و دچار هیجان شده است. نوشته است:
«سال آینده، سال تبدیل حرکتهای مورچهوار به پرواز عقابهای تیز پرواز؛ سال آینده، سال بازگشت برادری، آزادگی، احسان و کار برای خدا؛ سال آینده، سال مردم و جلب رضایت خدا با به دست آوردن دلهای مردم؛ سال آینده، سال کشیدن شمشیر علوی عدالت از نیام صبر و انتظار و قطع ریشههای فساد است.»
شاید این به معنا باشد که میخواهند روی دست احمدینژاد بزنند. پوپولیسم را میخواهند با پوپولیسم پاسخ دهند. صحنه داغ است. آن گونه که در دوره طلایی سینما رفتن گفته میشود "آرتیسته، دزده و پلیسه همه با هم وارد میشوند".
http://t.me/tvazadi
🔸#پوپولیسم احمدینژادی دارای مانیفست خود شد. محمود احمدینژاد متن کامل نامه ۳۰ بهمن و بخش پیشنهادهای نامه ۲۲ بهمن خود خطاب به خامنهای را انتشار داد. خامنهای نمیتواند از پاسخ گفتن طفره رود. ماجرا ادامه دارد.
🔸نامه ۳۰ بهمن با دفاع از «حق حرف زدن خود» شروع میشود. احمدینژاد مینویسد:
«اگر بنده به عنوان کوچک ملت و امثال بنده در برابر مشکلات و ایرادهای اساسی در نحوه اداره کشور سکوت نماییم، اولاً آیا این مشکلات و ایرادها وجود نخواهد داشت و یا خودبهخود مرتفع شده و مردم راضی خواهند شد؟ و یا دشمنان از این ضعف ها سوءاستفاده نخواهند کرد؟»
او پس از این که موجه میکند که حق دارد حرف بزند، هشدار را میآغازد و با صراحت میگوید که وضع خراب است. مینویسد:
«امروز بیش از هر کس، حضرتعالی باید به خوبی واقف باشید که نارضایتی عمومی از عملکرد نظام، بسیار بالا و جدی است به طوری که نارضایتی به سرعت در حال گسترش به اصل انقلاب است.»
احمدینژاد در ادامه نمودهایی از خرابی اوضاع را برمیشمرد: فقر، تنگدستی و بیچارگی در حد «عبور از شرافت و نوامیس خود»، فقر در حد فروش کلیه، فقر گروههایی از مردم در حد محروم بودن از یک وعده غذا در روز، بیکاری، «سوءاستفاده های کلان بانکی و غیر بانکی»، « تضییع گسترده حقوق اساسی و آزادی و کرامت مردم»، تبعیض و ظلم، بگیر و ببند، وضع وخیم زندانها، تراکم مراجعه به دادگاههای خانواده، گرایش وسیع به خروج از کشور، رویآوری مردم به رسانههای خارجی، «فشارهای عاطفی و سیاسی و روحی که به طور گسترده و روزانه بر مردم تحمیل می شود».
احمدینژاد پس از ارائه این فهرست مینویسد:
«اینها سیاه نمایی نیست بلکه گوشهای از واقعیت جاری کشور است که حاکمان باید بیش از دیگران مطلع باشند. فقط یکی از این امور کافی است که خواب را از چشمان انسان برباید.»...
پوپولیسم احمدینژادی با این دو نامه دارای مانیفست خود شده است. اکنون او خواستههایی روشن را در برابر نظام گذاشته و از نظر برنامهای از هر دو جناح اصولگرا و اصلاحطلب پیش افتاده است.
🔸چه خواهد شد؟
مانیفست پوپولیسم احمدینژادی جواب میخواهد. در درجه اول از خود رهبر نظام. او در روز ۲۴ اسفند، یعنی یک روز پس از نامه دوم احمدینژاد، در دیدار با اعضای مجلس خبرگان گفت:
«البته از مشکلات معیشتی و دیگر مشکلات مردم اطلاع داریم اما معتقدیم هیچ مشکل حلنشدنی در کشور وجود ندارد که انشاءالله در چند روز آینده در این زمینهها با مردم صحبت خواهم کرد.»
پس باید ببینیم خامنهای چه میگوید. شاید حرفهایش را در روز اول عید بزند، مثلا به این شیوه آشنا که: امسال را سال فلان و بهمن اعلام میکنم و از همه بهتر میدانم که چاره چیست، پس بقیه خفه شوند. اما این شیوه دیگر کارساز نیست. مانیفست احمدینژاد حد و شیوه رجزخوانی را ارتقا داده است. ما با کیفیتی تازه مواجه هستیم.
امروز محسن رضایی، دبیر شورای مصلحت نظام، توئیتی منتشر کرد که میشود آن را به حساب این گذاشت که از جلسهای بیرون آمده و دچار هیجان شده است. نوشته است:
«سال آینده، سال تبدیل حرکتهای مورچهوار به پرواز عقابهای تیز پرواز؛ سال آینده، سال بازگشت برادری، آزادگی، احسان و کار برای خدا؛ سال آینده، سال مردم و جلب رضایت خدا با به دست آوردن دلهای مردم؛ سال آینده، سال کشیدن شمشیر علوی عدالت از نیام صبر و انتظار و قطع ریشههای فساد است.»
شاید این به معنا باشد که میخواهند روی دست احمدینژاد بزنند. پوپولیسم را میخواهند با پوپولیسم پاسخ دهند. صحنه داغ است. آن گونه که در دوره طلایی سینما رفتن گفته میشود "آرتیسته، دزده و پلیسه همه با هم وارد میشوند".
http://t.me/tvazadi