برسد به دست #حسین_جلالی مدیر پایگاه خبری ـ تحلیلی #یزدفردا
از میان همه گفت و شنود ها، یک نکته را #خیلی درست گفتی! 9 سال اما دیر فهمیدیم
رضا بردستانی
هفته نامه #ندای یزد و یزد فردا همیشه به عنوان نخستین پایگاه هایی به شمار می روند که جرأت و جسارت نوشتن را مدیون بودن آن ها هستیم. نوشتارهای #یزدشناسی و وقایع نگاری های مردمشناسی را به مدد ندای یزد منتشر می کردیم و نقادی های کم و بیش اجتماعی، فرهنگی و گاه سیاسی را با همراهی حسین جلالی. به نویسنده هایش می گفت #فردایی حتی اگر سال ها با او قطع رابطه کرده بودند یا حتی اگر سایه او را با تیر می زدند. شعار جالبی داشت:«یزدفردا اگر یزدفردا شده به مدد تک تک کسانی بوده که وقت گذاشته اند و بی هیچ چشمداشتی نوشته اند.»
این روزها که سال ها است دیگر در یزدفردا نمی نویسیم، آن هم به این دلیل که شاید دیگر خودمان را یک فردایی نمی دانیم! برخی نکته گویی های نغز یکی از منتقدین، ما را به یاد حرفی از میان صدها کلام عبرت آموز حسین جلالی (http://www.yazdfarda.com/media/news_img/image_92623.jpeg) انداخت، حرفی که اگر به گوش جان سپرده بودیم حالا از خیلی از ضرر و زیان ها در امان بودیم.
به عقب بازگردیم به سال 88، حدود تیرماه؛ در دو مسئله مانده بودیم یکی آن که مخالف بود #عکس کسانی که برای یزدفردا می نویسند خیلی توی متن باشد یا بهتر بگویم هم خودش از قرار گرفتن در کادر دوربین ها #ابا داشت هم بقیه را منع می کرد! اصلا اصرار می کرد که تا می توانید از تیررسی #دوربین_ها به دور باشید و ما نمی فهمیدیم که این دور بودن و ابا داشتن چه دلیلی دارد. مثلا فکر می کردیم می خواهد مطرح نشویم، یا این که می خواست یزدفردا جایگاهی برای تبلیغ چهره افراد و سبب شهرت آن ها نشود اما یک بار که خیلی جدی به ما تذکر داد! علت آن را نیز گفت:«هرچه کمتر شناخته شوی آسوده تری!» درست می گفت بنده خدا! چون با حذف تدریجی عکس و نوشتارها، نفس راحتی کشیدیم و فرصت کردیم به ادامه تحصیل بپردازیم.
نکته و تذکر نخست را بی هیچ مقاومتی گوش کردیم حتی در برخی مراسم که آن روزها بیشتر می رفتیم و حالا اصلا نمی رویم یا انگشت شمار، از عکاس برنامه خواهش ها می کردیم که:« #شتردیدی_ندیدی » بنده خداها گوش می کردند و کم کم این مسئله حل شد و اما اصل موضوعی که از آن غفلت کردیم و 9 سال بعد فهمیدیم را در تابستانی داغ و در حالی که سه یا چهار ساعت از ظهرتابستانی داغ تیرماه گذشته بود به ما گفت.
آن روز حسابی از بابت موضوعی گلایه مند یکی از همان فردایی ها[به گفته خودش] شده بود و احتمالا فقط درد و دل کردن را با ما صلاح دانسته بود. آمد و نشست و هرچه در دل داشت گفت و ما فقط شنیدیم. سر راه رفتن وقتی از پله ها پایین می رفت جوری که یادمون بمونه گفت:«برخی برای خود حریم هایی تغییر نیافتنی متصور هستند، برایشان مهم نیست حرف درست می زنی یا غلط، آن ها فقط این حوزه را برای خودشان می دانند. اصلا تو فکر کن پا گذاشته ای در حریم خصوصی شان. اصلا تو فکر کن دست کرده توی کیف پولشان. این ها را گفتم که بدانی چقدر برایشان مهم است که خودشان باشند و خودشان...» تا پایین پله ها رفتیم که منظورت کیست؟ داستان چیست؟ گفت:
«این جا یزد است شهری با خصائص ذاتی مخصوص به خودش! نام و نشان برایت مهم نباشد فقط بدان که وقتی وارد حوزه استحفاظی برخی ها شدی، جوری به سقوط می کشانندت که خودت هم ندانی چگونه و چطور...؟»
از آن ایام 9 سال گذشت و ما طی این 9 سال فهمیدیم: #زندگی در یزد #سخت است، #کارکردن در یزد #سخت است، #مدیریت کردن در یزد #سخت است، #کاسبی راه انداختن در یزد #سخت است، #تولید و #اشتغال در یزد ایجاد کردن سخت است، #نوشتن در یزد #سخت است، #نفس کشیدن در یزد #سخت است اصلا #بودن در یزد #سخت است و...
حالا می فهمیم که چرا از یزد می روند، چرا می روند و دیگر بر نمی کردند، چرا وقتی می روند روز به روزشان بهتر می شود و چرا همه میل به رفتن دارند؟ حتی آن هایی که مانده اند هم نصفه و نیمه مانده اند یعنی بیشتر نیستند و وقت هایی هم که هستند توی لاک خودشان هستند و...
9 سال طول کشید که بفهمیم حوزه استحفاظی یعنی چه و برای برخی چرا این حوزه استحفاظی این قدر مهم است اما در این 9 ساله به غفلت طی شده این را هم فهمیدیم که: #اگربترسی_نابودمی_شوی و اگر #کوتاه_بیایی بیچاره. دیگر نکته ای که فهمیدیم این بود که اگر دیگران هم سرشان به کار خودشان نیست و دائم سرشان گرم این و آن است تو سرت به کار خودت گرم باشد.
https://t.me/rezabardestanii
از میان همه گفت و شنود ها، یک نکته را #خیلی درست گفتی! 9 سال اما دیر فهمیدیم
رضا بردستانی
هفته نامه #ندای یزد و یزد فردا همیشه به عنوان نخستین پایگاه هایی به شمار می روند که جرأت و جسارت نوشتن را مدیون بودن آن ها هستیم. نوشتارهای #یزدشناسی و وقایع نگاری های مردمشناسی را به مدد ندای یزد منتشر می کردیم و نقادی های کم و بیش اجتماعی، فرهنگی و گاه سیاسی را با همراهی حسین جلالی. به نویسنده هایش می گفت #فردایی حتی اگر سال ها با او قطع رابطه کرده بودند یا حتی اگر سایه او را با تیر می زدند. شعار جالبی داشت:«یزدفردا اگر یزدفردا شده به مدد تک تک کسانی بوده که وقت گذاشته اند و بی هیچ چشمداشتی نوشته اند.»
این روزها که سال ها است دیگر در یزدفردا نمی نویسیم، آن هم به این دلیل که شاید دیگر خودمان را یک فردایی نمی دانیم! برخی نکته گویی های نغز یکی از منتقدین، ما را به یاد حرفی از میان صدها کلام عبرت آموز حسین جلالی (http://www.yazdfarda.com/media/news_img/image_92623.jpeg) انداخت، حرفی که اگر به گوش جان سپرده بودیم حالا از خیلی از ضرر و زیان ها در امان بودیم.
به عقب بازگردیم به سال 88، حدود تیرماه؛ در دو مسئله مانده بودیم یکی آن که مخالف بود #عکس کسانی که برای یزدفردا می نویسند خیلی توی متن باشد یا بهتر بگویم هم خودش از قرار گرفتن در کادر دوربین ها #ابا داشت هم بقیه را منع می کرد! اصلا اصرار می کرد که تا می توانید از تیررسی #دوربین_ها به دور باشید و ما نمی فهمیدیم که این دور بودن و ابا داشتن چه دلیلی دارد. مثلا فکر می کردیم می خواهد مطرح نشویم، یا این که می خواست یزدفردا جایگاهی برای تبلیغ چهره افراد و سبب شهرت آن ها نشود اما یک بار که خیلی جدی به ما تذکر داد! علت آن را نیز گفت:«هرچه کمتر شناخته شوی آسوده تری!» درست می گفت بنده خدا! چون با حذف تدریجی عکس و نوشتارها، نفس راحتی کشیدیم و فرصت کردیم به ادامه تحصیل بپردازیم.
نکته و تذکر نخست را بی هیچ مقاومتی گوش کردیم حتی در برخی مراسم که آن روزها بیشتر می رفتیم و حالا اصلا نمی رویم یا انگشت شمار، از عکاس برنامه خواهش ها می کردیم که:« #شتردیدی_ندیدی » بنده خداها گوش می کردند و کم کم این مسئله حل شد و اما اصل موضوعی که از آن غفلت کردیم و 9 سال بعد فهمیدیم را در تابستانی داغ و در حالی که سه یا چهار ساعت از ظهرتابستانی داغ تیرماه گذشته بود به ما گفت.
آن روز حسابی از بابت موضوعی گلایه مند یکی از همان فردایی ها[به گفته خودش] شده بود و احتمالا فقط درد و دل کردن را با ما صلاح دانسته بود. آمد و نشست و هرچه در دل داشت گفت و ما فقط شنیدیم. سر راه رفتن وقتی از پله ها پایین می رفت جوری که یادمون بمونه گفت:«برخی برای خود حریم هایی تغییر نیافتنی متصور هستند، برایشان مهم نیست حرف درست می زنی یا غلط، آن ها فقط این حوزه را برای خودشان می دانند. اصلا تو فکر کن پا گذاشته ای در حریم خصوصی شان. اصلا تو فکر کن دست کرده توی کیف پولشان. این ها را گفتم که بدانی چقدر برایشان مهم است که خودشان باشند و خودشان...» تا پایین پله ها رفتیم که منظورت کیست؟ داستان چیست؟ گفت:
«این جا یزد است شهری با خصائص ذاتی مخصوص به خودش! نام و نشان برایت مهم نباشد فقط بدان که وقتی وارد حوزه استحفاظی برخی ها شدی، جوری به سقوط می کشانندت که خودت هم ندانی چگونه و چطور...؟»
از آن ایام 9 سال گذشت و ما طی این 9 سال فهمیدیم: #زندگی در یزد #سخت است، #کارکردن در یزد #سخت است، #مدیریت کردن در یزد #سخت است، #کاسبی راه انداختن در یزد #سخت است، #تولید و #اشتغال در یزد ایجاد کردن سخت است، #نوشتن در یزد #سخت است، #نفس کشیدن در یزد #سخت است اصلا #بودن در یزد #سخت است و...
حالا می فهمیم که چرا از یزد می روند، چرا می روند و دیگر بر نمی کردند، چرا وقتی می روند روز به روزشان بهتر می شود و چرا همه میل به رفتن دارند؟ حتی آن هایی که مانده اند هم نصفه و نیمه مانده اند یعنی بیشتر نیستند و وقت هایی هم که هستند توی لاک خودشان هستند و...
9 سال طول کشید که بفهمیم حوزه استحفاظی یعنی چه و برای برخی چرا این حوزه استحفاظی این قدر مهم است اما در این 9 ساله به غفلت طی شده این را هم فهمیدیم که: #اگربترسی_نابودمی_شوی و اگر #کوتاه_بیایی بیچاره. دیگر نکته ای که فهمیدیم این بود که اگر دیگران هم سرشان به کار خودشان نیست و دائم سرشان گرم این و آن است تو سرت به کار خودت گرم باشد.
https://t.me/rezabardestanii
Forwarded from مشاور املاک یک
🔵 #آتش‌نشانی #سخت_و_زیان‌آور شد.
◀️با تصویب نمایندگان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، مشاغل عملياتي آتش نشاني که بيمه شده تأمين اجتماعي هستند و داراي روابط استخدامي و غير مشمول قانون کار با کارفرمايان خود (شهرداري ها) مي باشند و از نظر شهر، محل، نوع و نحوه انجام کار و همچنين ماهيت سخت و زيان آور بودن شغل با مشمولين قانون کار، مشابه و يکسان هستند جزو مشاغل سخت و زيان آور محسوب مي شوند.
♻️در اين طرح که صبح امروز ۱۰ بهمن ۹۶ تصویب شد، شهرداري ها مکلف شدند ۴ درصد مابه التفاوت حق بيمه مشاغل سخت و زيان آور را به سازمان تأمين اجتماعي پرداخت کنند.
#طبس_فردا
@tabasfardaa
◀️با تصویب نمایندگان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، مشاغل عملياتي آتش نشاني که بيمه شده تأمين اجتماعي هستند و داراي روابط استخدامي و غير مشمول قانون کار با کارفرمايان خود (شهرداري ها) مي باشند و از نظر شهر، محل، نوع و نحوه انجام کار و همچنين ماهيت سخت و زيان آور بودن شغل با مشمولين قانون کار، مشابه و يکسان هستند جزو مشاغل سخت و زيان آور محسوب مي شوند.
♻️در اين طرح که صبح امروز ۱۰ بهمن ۹۶ تصویب شد، شهرداري ها مکلف شدند ۴ درصد مابه التفاوت حق بيمه مشاغل سخت و زيان آور را به سازمان تأمين اجتماعي پرداخت کنند.
#طبس_فردا
@tabasfardaa