با درود گنجینه ایران و ایرانی پورفسور ستوده گرامی ، من تا پنج نسل که میدونم اهل اردبیل هستم گرچه بعد از برادر و خواهر بزرگم پدر و مادرم به تهران کوچ کردند و منم در تهران زاده شدم ولی هیچوقت اردبیل و آذربایجان از ما بیرون نرفته فارسی زبان دوم ما بوده و هر سال تمام تعطیلات تابستان ما در اردبیل و اطراف اردبیل میگذشت ، استاد گرامی اجداد من در اردبیل در منطقه باغ مشه زندگی میکردن و من به خاطر طفولیت به یاد ندارم ولی برادر و خواهر های بزرگ‌ترم همیشه در خانه باغ مشه مهمان تابستانی پسر عمو های پدرم بودیم که گویا بعد از اون کودتای شوم ۵۷ خانه اجدادی ما رو مصادره کرده‌اند و به موزه تبدیل شده ولی خبری جدید نداریم چون رفت و آمدی نیست ، استاد گرامی چطور بود که من ۱۴ ساله در ۵۷ و تمام دوستانم به درستی از ماهیت ملاها آگاه بودیم ولی این جمعیت امروز پشیمان و نا لان ، جان میدادند برای اون خاعن اجنبی خمینی جاسوس انگلیس ، در ۵۷ ؟ و من اولین دفعه اشک پدرم که بزرگ طایفه هم بود رو روزی که روزنامه ها نوشتند شاه رفت دیدم و گرچه از وسعت ویرانی که مثل طوفان برای ایران به راه افتاده بود رو نمیدانستم ولیدیدن اشک پدرم برای اولین دفعه خبر از شومی و پلیدی و آمدن قاتلان ایران خبر میداد که متاسفانه همه اون خاعنان چه دانسته و چه ندانسته همگی دور هم جمع شدند و چنین بلایی سر ایران عزیز تر از جان ما آوردند
استاد گرامی هر دفعه که پای گنج نامه شما مینشینم ، بیشتر متوجه میشوم که تا کجا ما ایرانیان کج رفته ایم و چطور با دست خود ایرانیان کاری کردند با ایران که هیچ دشمنی توانایی انجام انرا نداشت ، منم که امروز در ۶۰ سالگی که ۴۰ سالش در غربت مطلق گذشته مثل پدرم اشک به چشم ها میاد ، هر دفعه که پای صحبت های تلخ و شیرین شما مینشینم که صد البته فرمایشات شما ورای تلخی و شیرینی ست ولی تصور اینکه تا چه اندازه عموم جمعیت ایران در گمراهی مطلق هنوز دست از خودکشی نکشیدهایم ، تلخی به جان آدمی میافته استاد گرامی و شیرینی اینکه شما بدون کوچکترین چشم داشتی این گنجینه های شناخت تاریخ و زبان ایران و ایرانی رو در دسترس قرار می‌دهند و این نسل های جوان امروزی که بر خلاف پدران بی عقل خود عاشق ایران و فرهنگ ابرانی هستند و تشنه بادگیری تاریخ ایران هستند ، فردا ایران رو بالاخره نجات خواهند داد و دوباره ایران به جایی که لیاقتش هست میرسانند
استاد گرامی آرزوی قلبی من طول عمر پر بار عالیجناب ستوده هست تا بیاید روزی که مردم ایران به روز ورودتان به خاک پاک ایران رو جشن بگیرند و از گنجینه های علم و معرفت شما بیش تر استفاده کنند ، مانا و تندرست باشید استاد گرامی
استاد گرامی هر دفعه که پای گنج نامه شما مینشینم ، بیشتر متوجه میشوم که تا کجا ما ایرانیان کج رفته ایم و چطور با دست خود ایرانیان کاری کردند با ایران که هیچ دشمنی توانایی انجام انرا نداشت ، منم که امروز در ۶۰ سالگی که ۴۰ سالش در غربت مطلق گذشته مثل پدرم اشک به چشم ها میاد ، هر دفعه که پای صحبت های تلخ و شیرین شما مینشینم که صد البته فرمایشات شما ورای تلخی و شیرینی ست ولی تصور اینکه تا چه اندازه عموم جمعیت ایران در گمراهی مطلق هنوز دست از خودکشی نکشیدهایم ، تلخی به جان آدمی میافته استاد گرامی و شیرینی اینکه شما بدون کوچکترین چشم داشتی این گنجینه های شناخت تاریخ و زبان ایران و ایرانی رو در دسترس قرار می‌دهند و این نسل های جوان امروزی که بر خلاف پدران بی عقل خود عاشق ایران و فرهنگ ابرانی هستند و تشنه بادگیری تاریخ ایران هستند ، فردا ایران رو بالاخره نجات خواهند داد و دوباره ایران به جایی که لیاقتش هست میرسانند
استاد گرامی آرزوی قلبی من طول عمر پر بار عالیجناب ستوده هست تا بیاید روزی که مردم ایران به روز ورودتان به خاک پاک ایران رو جشن بگیرند و از گنجینه های علم و معرفت شما بیش تر استفاده کنند ، مانا و تندرست باشید استاد گرامی