🖋📜 شوربختانه در گفت‌وگوی روزانه یا در #نامه_نگاری های دیوانی (اداری) برخی زبانزدها را با بهره‌گیری از واژه‌ی بیگانه‌ی «حَسَب» به‌کار می‌بریم که هم زبان ما را کم‌مایه کرده و هم جایگزین پارسی شیواتر و زیباتری دارند:

#حَسَب = شَوَند، برابر، انگیزه، اندازه

#حسب_الاجازه = با پروانه

#حسب_الاشاره = برابر دستور

#حسب_الاضطرار = به ناچار، ناگزیر

#حسب_الاقتضا = به فراخور

#حسب_الالتماس = به خواهش

#حسب_الامر = به فرمان، به فرموده، به فرمایش، به دستور، برابر فرمایش، برابر فرموده، برابر دستور

#حسب_الامکان = تا جایی که شود

#حسب_الحال = چُنانکه باید

#حسب_الحکم = به فرمان

#حسب_الفرمایش (!) = (از ساخته‌های نادرست فارسی‌گویان)برابر فرموده، برابر فرمایش، برابر فرمان

#حسب_الفرموده (!) = (از ساخته‌های نادرست فارسی‌گویان)به فرموده، به فرمایش، به فرمان

#حسب_المعمول = به روایی

#حسب_الوظیفه = به خویشکار
@AdabSar
✍ نمونه:
📃 حَسَبُ‌الامر امیر، شورشیان را زندانی کردند =
برابر فرمان سردار، شورشیان را زندانی کردند

📃 حَسَبُ‌الاجازه‌ی اوليای دولت، جمعی که تقريبا پنج‌هزار خانوار می‌شدند در سرخس منزل کردند =
با پروانه‌ی کشورداران، گروهی که نزدیک به پنج‌هزار خانوار می‌شدند در سرخس خانه کردند

📃 بر حَسَبِ وظیفه وارد عرصه شدم =
به خویشکار پا به میدان گذاشتم
از روی بایستگی به میدان آمدم

✒️📜 @AdabSar