@AdabSar

که زد شراره‌ی آتش بر آشیانه‌ی من
که شد ز دودِ سیه گم نشانِ خانه‌ی من؟

کسی که در قفسم بال و پر شکسته فِکند
نمی‌کند ز چه رو فکر آب و دانه‌ی من؟

ز پا فتاده‌ام از جور روزگار و هنوز
تهی ز بارِ مذلت نگشته شانه‌ی من

برای آن‌که ندانند مبتلای تواَم
همی بگریم و مستی بُوَد بهانه‌ی من

چنان که بادِ حوادث غبارِ من افشاند
سزد اگر ز میان گم شود نشانه‌ی من

فغان که در دلِ سنگینِ دل‌سِتان «طوسی»
نمی‌کند اثر این ناله‌ی شبانه‌ی من

#ادیب_طوسی
@AdabSar