نمیدانم اتفاق است یا عمدی ! اینکه کوچه ی ثبت ، درست کوچه کناری اداره ی «ثبت اسناد» باشه ! و کوچه ی خیلی باستانی ثبت ، بازار اصلی سمساریها باشه ! یعنی محل گشت و گذار خانمها ...
می گفت (و چه دردمندانه هم می گفت ) :
اوایل که این چیزها رو نمیدونستم. رفت و آمدم برای شندل غاز مهریه م ، به اداره ثبت شروع شد ، خبر نداشتم چه خبره ؟ اسم ثبت رو که می بردم ، نا امنی از در و دیوار مسیر می بارید. خیلی بارها شد که تا برسم همه نوع پیشنهاد و هجمه بود که بر سرم می ریخت.
بعدها فهمیدم که باید مسیرم کوچه سمسارها باشه . کسی به زنی که میخواد بره جنس دست دوم بخره ، پیشنهاد نمیده ، متلک نمی پرونه . زنی که به کوچه سمسارها ، دنبال مهریه ش به اداره ثبت نمیره که دلش پر باشه و راننده تاکسی یا مسافر تاکسی ، طمع کنه به هر نوع جسارتی...

می گفت بعدها یاد گرفتم برم کوچه سمسارها ، بعد بپیچم برم اداره ثبت و در هیاهوی طبقات شلوغش ، وسط زنهایی که دنبال حق شون می دوند ، گم شم ...

#محبوبه_احمدی


@EveDaughters

همینی که هست....

دیروز که داشتم کتلت درست می کردم وقتی یکی مانده به آخرین تخم مرغ را استفاده کردم ، اصلا حدس نمی زدم برای این بزرگوار چقدر فردا صبحش ملت ، قبل از امدن صاحب سوپرها در صف باشند و آن وقت منهم شبش بعد از پیاده روی ده هزار قدمی ام ، بیست و هفت مغازه را بروم و بگویند نداریم. نیست !!!

آن وقت آخر سر توی مغازه ای در پس کوچه ها ، چشمم به سفیدی شانه تخم مرغ بیافتد و با شادی از فتح مشکلی بزرگ بروم یک شانه بردارم بگذارم روی ترازو و بشنوم که باید ۸۵ تومان کارت بکشم ...
همین ست که هست !!! یا ببر یا نداریم ! قانون عجیب مملکت ماست. برای خانه اجاره کردن هم همین است. می گویی این افزایش که از بیست درصد هم بالاتر است. زده پنجاه درصد !! می گوید : همین است که هست . نمیخواهی؟ بلند شو . مشتری دارم...

نمیدانم در جنگلی ، جایی هرگز این قانون حاکم بوده و پیشرفت کرده که حالا چرخیده آمده اینجا ؟
دو سه روز پیشتر ، چهار عدد پرتقال خریدم شد ۱۲ هزار تومان .از قرار دانه ای سه هزار تومان !
می دانید ؟! از همه ی اینها مهمتر ، آن آدمهای توی صف ها ، آن آدمها که دارند حرص می خورند برای این اوضاع ، ان ادمها که تن به شغل هایی می دهند که نباید (برای گذران اوضاع اقتصادی خانواده شان) ، آن جوانها که دغدغه شان بجای علم و دانش ، شده این تورم های عجیب اندر غریب ، آن عشق ها که می پلاسند لابلای این نابسامانی. این بغض های فریاد نشده ..
اینها همه می توانند «مریم میرزاخانی »ها بشوند برای جهان !
و نمی شوند !
توی صف هایند‌ . وسط دغدغه ها!/ زن امروزی


#محبوبه_احمدی

۲۲ اردیبهشت زادروز پرفسور #مریم_میرزاخانی به عنوان روز جهانی #زن در ریاضیات نامگذاری شده است.

@EveDaughters

او_یک_زن

همسایه مان زن بسیار مهربانی بود. از آن فرشته های ناب که توی تمام خاطرات کودکی آدم ، هست.
چند ماه پیشتر ،خبر فوتش رو که شنیدم، بی اختیار گریستم.سالهابود دیگه ندیده بودمش...
این سفر که رفتم ولایت، پرسون پرسون رفتم که لااقل به رسم وفا، بر مزارش فاتحه ای بخونم. روی سنگی نوشته بود : ریحانه .... ؛ زوجه حاج عباس ... ؛ اگر اسم عباس آقا روی خاک نبود ، محال بود پیدایش کنم!
"ریحانه" ! همسایه مان چه اسم قشنگی داشت!!! بعد سی سال همسایگی، اسمش رو ما همسایه ها دونستیم!
تا بود ، شوهرش حاج عباس، صداش می کرد: " رضا " .به اسم پسر بزرگش! و ما ، به اسم زنِ حاج عباس می شناختیمش! بچه های همسایه هم ، مادر صدایش می کردند.
حالا ، زن همسایه ما، یک اسم دارد. حالا که نیست اسمش هست ولی فقط روی سنگی سرد/زن امروزی

#محبوبه_احمدی

@EveDaughters

زنان و طلاق

🔺زنها از نظر من، وقتی متارکه می‌کنند سه نوع واکنش نشان می‌دهند.
دسته اول در فاز قربانی فرو می‌روند و تا همیشه آخ و وای و درد و چه بدبختم من و این حرفها؛ نه واقعیت را می‌پذیرند نه برای خودشان کاری می‌کنند.

🔺دسته دوم کاملا برعکس گروه اول می‌روند در قالب انسانهای قوی؛ اینها سعی می‌کنند برای ساختمان فرو ریخته درون‌شان، نمای زیبایی درست کنند. شروع می‌کنند به ادای خوشبختی و قوی بودن را درآوردن؛ طبیعت گردی می‌کنند، سفر می‌روند، ابروها و لب و لپ و گونه و هیکل شان را ترمیم می‌کنند و خیلی مبالغه آمیز و آن نچرال به خودشان می‌رسند.

🔺گروه دیگر با واقعیت، خیلی واقعی کنار می‌آیند. دوره انکار و سوگ‌شان را می‌گذرانند. رنج‌شان را آغوش می‌کشند. یعنی می‌دانند با زندگی‌شان چه بکنند. ممکن است اینها هم طبیعت گردی و سفر بروند، دست به تغییراتی در قیافه شان هم ببرند؛ اما این کارهایشان واقعی ست نه نمایشی. آنها اول مسئله را با خودشان حل کرده اند و حالا برای دل خودشان به کارهایی پرداخته اند که شادشان کند، رشدشان دهد و حالشان را خوب کند. این گروه نه شوآف ند نه قربانی؛ خودشان هستند. خود خودشان. تظاهری به قوی بودن ندارند. گاهی قوی هستند. وقتهایی هم کم می‌آورند و خسته می‌شوند. برای اینها دنیا به آخر نرسیده. فقط از یک مرحله سخت، گذر کرده. همین./زن امروزی

#محبوبه‌_احمدی

@EveDaughters