جنگ بیشتر؛ سهم زنان برای رانندگی در خیابان
( گزارش «شرق» از تداوم نگاه‌های جنسیتی به رانندگی زنان در سطح شهر)
نگاه‌های جنسیتی نسبت به رانندگی زنان همیشه قدرت بیشتری داشته، تا حدی که تجربه برخی زنان از ناامنی روانی در حین رانندگی حکایت می‌کند.
آن هم با به کار بردن جملاتی نظیر آنکه «زن را چه به رانندگی»، «تو باید پشت ماشین لباسشویی بنشینی». طبق مشاهدات بیشتر زنان در حین رانندگی و روایت‌های این گزارش، زنان در موقعیتی که دچار بی‌احتیاطی و خطا در رانندگی شوند، با میزان توهین و تحقیر بیشتری نسبت به مردان مواجه می‌شوند به شکلی که گویا زنان راننده، خیابان را از مردان به عاریه بردند اما این به آن معنا نیست که رانندگی اصولی، زنان را از گزند هر تمسخر و توهینی دور نگه دارد.
آزارهایی که قوانین موجود هم چندان حمایتی برای پیگیری آن در اختیار زنان نگذاشته است. اینها همه در حالی است که زنان همیشه سهم کمتری در تخلفات رانندگی دارند و در آخرین آمارهای تیرماه امسال، سرهنگ جوانبخت، رئیس اداره تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ گفته بود: «در تصادفات جرحی امسال 88 مردان و تنها 12 درصد زنان مقصر بودند. خانم‌ها تخلفات حادثه‌ساز را کمتر تجربه می‌کنند و انتخاب آنها معمولا احتیاط هست. آنها خیلی رفتارهای پرخطر و ریسک‌پذیر را انجام نمی‌دهند».
«خیلی برای من پیش می‌آید که مثلا در یک کوچه یا خیابان باید دور بزنم یا پارک کنم، بعد چند ناظر می‌گویند چیزی نیست هول نشو. این رفتارها نه از سر محبت و نه از سر احترام است بلکه تنها از روی تمسخر است که هنوز هم برای من آزاردهنده است. اتفاقا از آدم‌های بیمار، از هول و دستپاچه‌شدن زنان لذت می‌برند... به نظرم این بدترین نوع آزار است... در کل رانندگی برای من به‌عنوان زن سخت‌تر از رانندگی برای مردان است. بارها در رانندگی حق با من بوده اما با تمسخر راننده‌های دیگر جلوی من پیچیدند، از نظرشان حتی اگر حق تقدم با من هم باشد چون زن هستم رانندگی‌ام مشکل دارد».
خیلی‌ها من را به عنوان مربی زن راننده قبول ندارند
حدود 15 سال از مربیگری عاطفه می‌گذرد و حالا در یکی از آموزشگاه‌های رانندگی تهران مشغول به کار است، از آزارهای خیابانی در هنگام تعلیم در خیابان تا نگاه بعضی هنرجوها برای گرفتن مربی می‌گوید که در تمام آنها این نگاه به رانندگی زنان وجود دارد و ادامه می‌دهد: «شاید هر روز نه اما هر هفته با یک جمله و متلک جدید آشنا میشوم. وقتی هنرجو در ماشین است، این جمله را خیلی می‌شنوم که زن را چه به رانندگی... حتی هنرجوها برای انتخاب مربی بیشتر از آقایان انتخاب می‌کنند چون فکر می‌کنند مردها رانندگی بهتری دارند، در صورتی که مثلا در مجموعه ما زنان جزئیات بیشتری را به هنرجوها آموزش می‌دهند و درصد قبولی هنرجوهای ما خیلی بیشتر از مردها است».
بوق‌های ممتد آزاردهنده؛ چون زن هستم
بیش از 12 سال از اولین رانندگی سپیده می‌گذرد، در این سال‌ها بارها ماشین عوض کرده و حالا برای خرید ماشین و خرابی ماشین تقریبا یک راهنمای خوب بین دوست و آشنا تبدیل شده، با‌این‌حال از تجربه خودش به عنوان راننده می‌گوید: «در این مدت واقعا درک کردم که زنان قانونمندتر و محتاط‌تر از مردان رانندگی می‌کنند، اما برخی از مردها تصور می‌کنند هرچقدر بیشتر قانون‌شکنی کنند و غیر‌اصولی‌تر رانندگی کنند، مهارت بیشتری دارند. هر زمان که همپای این راننده‌ها نبودم و مثلا در اتوبان اصول استاندارد خودم را رعایت کردم با توهین و بی‌ادبی مواجه شدم. بارها این را شنیدم که برو پشت ماشین لباسشویی بنشین. حتی برایم پیش آمده و دیدم ماشینی کند و آرام حرکت می‌کند یا اشتباهی انجام می‌دهد، همه از دور می‌گویند احتمالا راننده زن است و خیلی وقت‌ها متوجه شدند مثلا راننده یک پیرمرد بوده است، چون فرض بر این است که هرکسی رانندگی ضعیفی داشت، حتما زن است...
این تجربه همیشگی من است که وقتی در لاین خودم حرکت می‌کنم، از پشت سر مدام بوق ممتد می‌زنند تا با سرعت جلو بزنند و لاین عوض کنند و اگر با بازی آنها پیش نروی، تحقیر می‌شوی و اگر هم آنها را همراهی کنی باید با خطر تصادف دست‌و‌پنجه نرم کنی... بارها برای من پیش آمده که هنگام پارک دوبل که فقط چند ثانیه وقت می‌گیرد توهین و تحقیر شدم، اما همین مقدار زمان ولی با راننده مرد شرایط را متفاوت می‌کند، چون همه حتی گاهی رانندگان زن حق بیشتری برای مردان قائل هستند./زن امروزی
#نسترن‌فرخه
@EveDaughters
( گزارش «شرق» از تداوم نگاه‌های جنسیتی به رانندگی زنان در سطح شهر)
نگاه‌های جنسیتی نسبت به رانندگی زنان همیشه قدرت بیشتری داشته، تا حدی که تجربه برخی زنان از ناامنی روانی در حین رانندگی حکایت می‌کند.
آن هم با به کار بردن جملاتی نظیر آنکه «زن را چه به رانندگی»، «تو باید پشت ماشین لباسشویی بنشینی». طبق مشاهدات بیشتر زنان در حین رانندگی و روایت‌های این گزارش، زنان در موقعیتی که دچار بی‌احتیاطی و خطا در رانندگی شوند، با میزان توهین و تحقیر بیشتری نسبت به مردان مواجه می‌شوند به شکلی که گویا زنان راننده، خیابان را از مردان به عاریه بردند اما این به آن معنا نیست که رانندگی اصولی، زنان را از گزند هر تمسخر و توهینی دور نگه دارد.
آزارهایی که قوانین موجود هم چندان حمایتی برای پیگیری آن در اختیار زنان نگذاشته است. اینها همه در حالی است که زنان همیشه سهم کمتری در تخلفات رانندگی دارند و در آخرین آمارهای تیرماه امسال، سرهنگ جوانبخت، رئیس اداره تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ گفته بود: «در تصادفات جرحی امسال 88 مردان و تنها 12 درصد زنان مقصر بودند. خانم‌ها تخلفات حادثه‌ساز را کمتر تجربه می‌کنند و انتخاب آنها معمولا احتیاط هست. آنها خیلی رفتارهای پرخطر و ریسک‌پذیر را انجام نمی‌دهند».
«خیلی برای من پیش می‌آید که مثلا در یک کوچه یا خیابان باید دور بزنم یا پارک کنم، بعد چند ناظر می‌گویند چیزی نیست هول نشو. این رفتارها نه از سر محبت و نه از سر احترام است بلکه تنها از روی تمسخر است که هنوز هم برای من آزاردهنده است. اتفاقا از آدم‌های بیمار، از هول و دستپاچه‌شدن زنان لذت می‌برند... به نظرم این بدترین نوع آزار است... در کل رانندگی برای من به‌عنوان زن سخت‌تر از رانندگی برای مردان است. بارها در رانندگی حق با من بوده اما با تمسخر راننده‌های دیگر جلوی من پیچیدند، از نظرشان حتی اگر حق تقدم با من هم باشد چون زن هستم رانندگی‌ام مشکل دارد».
خیلی‌ها من را به عنوان مربی زن راننده قبول ندارند
حدود 15 سال از مربیگری عاطفه می‌گذرد و حالا در یکی از آموزشگاه‌های رانندگی تهران مشغول به کار است، از آزارهای خیابانی در هنگام تعلیم در خیابان تا نگاه بعضی هنرجوها برای گرفتن مربی می‌گوید که در تمام آنها این نگاه به رانندگی زنان وجود دارد و ادامه می‌دهد: «شاید هر روز نه اما هر هفته با یک جمله و متلک جدید آشنا میشوم. وقتی هنرجو در ماشین است، این جمله را خیلی می‌شنوم که زن را چه به رانندگی... حتی هنرجوها برای انتخاب مربی بیشتر از آقایان انتخاب می‌کنند چون فکر می‌کنند مردها رانندگی بهتری دارند، در صورتی که مثلا در مجموعه ما زنان جزئیات بیشتری را به هنرجوها آموزش می‌دهند و درصد قبولی هنرجوهای ما خیلی بیشتر از مردها است».
بوق‌های ممتد آزاردهنده؛ چون زن هستم
بیش از 12 سال از اولین رانندگی سپیده می‌گذرد، در این سال‌ها بارها ماشین عوض کرده و حالا برای خرید ماشین و خرابی ماشین تقریبا یک راهنمای خوب بین دوست و آشنا تبدیل شده، با‌این‌حال از تجربه خودش به عنوان راننده می‌گوید: «در این مدت واقعا درک کردم که زنان قانونمندتر و محتاط‌تر از مردان رانندگی می‌کنند، اما برخی از مردها تصور می‌کنند هرچقدر بیشتر قانون‌شکنی کنند و غیر‌اصولی‌تر رانندگی کنند، مهارت بیشتری دارند. هر زمان که همپای این راننده‌ها نبودم و مثلا در اتوبان اصول استاندارد خودم را رعایت کردم با توهین و بی‌ادبی مواجه شدم. بارها این را شنیدم که برو پشت ماشین لباسشویی بنشین. حتی برایم پیش آمده و دیدم ماشینی کند و آرام حرکت می‌کند یا اشتباهی انجام می‌دهد، همه از دور می‌گویند احتمالا راننده زن است و خیلی وقت‌ها متوجه شدند مثلا راننده یک پیرمرد بوده است، چون فرض بر این است که هرکسی رانندگی ضعیفی داشت، حتما زن است...
این تجربه همیشگی من است که وقتی در لاین خودم حرکت می‌کنم، از پشت سر مدام بوق ممتد می‌زنند تا با سرعت جلو بزنند و لاین عوض کنند و اگر با بازی آنها پیش نروی، تحقیر می‌شوی و اگر هم آنها را همراهی کنی باید با خطر تصادف دست‌و‌پنجه نرم کنی... بارها برای من پیش آمده که هنگام پارک دوبل که فقط چند ثانیه وقت می‌گیرد توهین و تحقیر شدم، اما همین مقدار زمان ولی با راننده مرد شرایط را متفاوت می‌کند، چون همه حتی گاهی رانندگان زن حق بیشتری برای مردان قائل هستند./زن امروزی
#نسترن‌فرخه
@EveDaughters