🔹 عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم کرده بودند.
زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.
یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.
دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.
ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم کرده بودند.
زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.
یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.
دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.
ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده…
Forwarded from Iranwire
🔹 عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم کرده بودند.
زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.
یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.
دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.
ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم کرده بودند.
زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.
یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.
دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.
ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری
مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 مینه روفی؛ از تحصیل مخفیانه در حکومت طالبان تا اشتغال در رسانه
زنان در دوران حکومت طالبان اجازه تحصیل و حتی خروج آزادانه از خانه‌هایشان را نداشتند و زنده ماندن‌شان هم مخفیانه بود. در این میان کسانی هم خطر را به جان خریدند و با تشکیل مدارس مخفیانه به آموزش کودکان سرزمین خود پرداختند. «مینه روفی» یکی از کودکانی است که دوران طالبان مخفیانه تحصیل کرد و حالا در رسانه «زاویه میدیا» مشغول به کار است. مادر مینه پزشک بود و در حکومت طالبان از کار منع شد. او می‌خواست دخترانش تحصیل و در زندگی پیشرفت کنند. مادر مینه برای گذران زندگی لحاف‌دوزی می‌کرد تا این‌که زنی به نام «لطیفه» مدرسه‌ای مخفیانه در خانه‌اش به راه انداخت. خانه لطیفه مقابل یک مدرسه پسرانه قرار داشت که طالب‌ها مداوم از آن بازدید می‌کردند و ممکن بود تحصیل دخترها فاش شود. فعالان مدنی افغان نگران گفت‌وگوهای صلح با طالبان هستند اما به باور مینه زنان افغان دیگر اجازه بازگشت آن روزگار سخت را نخواهند داد.
#ویدیوی_روز #مینه_روفی #زنان_افغانستان #طالبان
#تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
زنان در دوران حکومت طالبان اجازه تحصیل و حتی خروج آزادانه از خانه‌هایشان را نداشتند و زنده ماندن‌شان هم مخفیانه بود. در این میان کسانی هم خطر را به جان خریدند و با تشکیل مدارس مخفیانه به آموزش کودکان سرزمین خود پرداختند. «مینه روفی» یکی از کودکانی است که دوران طالبان مخفیانه تحصیل کرد و حالا در رسانه «زاویه میدیا» مشغول به کار است. مادر مینه پزشک بود و در حکومت طالبان از کار منع شد. او می‌خواست دخترانش تحصیل و در زندگی پیشرفت کنند. مادر مینه برای گذران زندگی لحاف‌دوزی می‌کرد تا این‌که زنی به نام «لطیفه» مدرسه‌ای مخفیانه در خانه‌اش به راه انداخت. خانه لطیفه مقابل یک مدرسه پسرانه قرار داشت که طالب‌ها مداوم از آن بازدید می‌کردند و ممکن بود تحصیل دخترها فاش شود. فعالان مدنی افغان نگران گفت‌وگوهای صلح با طالبان هستند اما به باور مینه زنان افغان دیگر اجازه بازگشت آن روزگار سخت را نخواهند داد.
#ویدیوی_روز #مینه_روفی #زنان_افغانستان #طالبان
#تحصیل_دختران
@Farsi_Iranwire
⚖️ یکی از مخاطبان ایران‌وایر: آیا مرد می‌تواند به‌طور قانونی مانع از ادامه تحصیل همسرش شود؟
#سوال_جواب_حقوقی #حقوق_شما #قانون_مدنی #تحصیل
@Farsi_Iranwire
#سوال_جواب_حقوقی #حقوق_شما #قانون_مدنی #تحصیل
@Farsi_Iranwire