🔹 تجارت مخفیانه زیر سایه طالبان؛ نگرانی از بر باد رفتن دستاوردهای زنان

اگر قرار باشد صلح با «طالبان» تن و بدنی را بلرزاند، این زنان افغانستانی هستند که بیش از هر قشر دیگری نگران از بین رفتن امنیت‌شان و دست‌آوردهایی هستند که طی یک دهه اخیر کسب کرده‌اند.

طالبان برای زنان یعنی ممنوعیت‌های بسیار؛ از تحصیل و خروج از خانه گرفته تا حجاب اجباری و شلاق خوردن و سنگسار شدن در ملاءعام. جهانیان اما انگار که چشم به روی جنایت‌های بی‌شمار این گروه بسته‌اند و دل در گرو صلحی دارند که زنان آن سرزمین را نگران کرده است.

چه بسیار از آن‌ها که جان سالم از حکومت طالبان به در برده و سخت کوشیدند به زنان دیگر، به ویژه آن‌ها که تنها مانده‌ بودند، قدرت و شجاعت ببخشند. یکی از آن زنان، «زهرا کاظمی» نام دارد که در تمام مدت حکومت طالبان، مخفیانه تجارت کرد و به زنان بسیاری روزی رساند. محصولات او حالا جهانی شده‌اند بدون آن‌که جهانیان بدانند در آن دوران وحشت‌زا، چه از سر گذراند.

جنگ‌های داخلی افغانستان، کابل، پایتخت این کشور را به ویرانه‌ای تبدیل کرده بودند. هزاران زن تنها و کودک یتیم و بی‌سرپناه ماحصل این جنگ‌ها بود. شکل‌گیری حکومت طالبان اما نه تنها مرحمی بر زخم‌های بی‌شمار آن‌ها نگذاشت بلکه راه نفس کشیدن را هم بر مردمان افغانستان بست. در آن روزگار که زنان را به شلاق می‌بستند، اعدام می‌کردند و به بردگی می‌گرفتند اما زنانی هم بودند که مشت‌های خود را گره کردند تا به فریاد دیگر زنان برسند، به آن‌ها قدرت ببخشند و جلوی از بین رفتن‌شان را بگیرند؛ مثل زهرا کاظمی.

او که امروز در بخش تجارت صنایع دستی فعالیت می‌کند، بیش از ۴۰۰ زن با وی همکاری می‌کنند و محصولاتش در بازارهای کشورهای مختلف مثل کانادا و استرالیا مشتری دارند، مسیر پر پیچ و خم و پرخطری را پشت‌‌سر گذاشته است.

ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #افغانستان #طالبان #صلح_با_طالبان #کابل #زنان_کارآفرین #زهرا_کاظمی #زنان_و_طالبان

@Farsi_Iranwire

🎥 تجارت مخفیانه زیر سایه طالبان؛ نگرانی از بر باد رفتن دستاوردهای زنان

«طالبان» برای زنان افغانستانی، یعنی ممنوعیت تحصیل و خروج از خانه، حجاب اجباری، شلاق و سنگسار در ملا عام. «زهرا کاظمی» یکی از زنان افغان است که از حکومت «طالبان» جان به در برد و با کوشش بسیار به زنان دیگر قدرت و شجاعت بخشید. حالا محصولات زهرا جهانی شده و ۲۷ نمایشگاه در کشورهای مختلف برگزار کرده، اما جهانیان نمی‌دانند در آن دوران وحشت‌زا چه بر او گذشت. در نخستین سال حکومت طالبان، نهاد توانمندسازی زنان «پارسا» برای زهرا و ۵ زن دیگر کلاس‌های آموزشی مخفیانه برگزار کرد. آموزش به زنان در زمان «طالبان» کار راحتی نبود و حتی احتمال می‌رفت اگر طالبان باخبر شود، این زنان را اعدام کنند. طالبان دفتر نهاد پارسا را شناسایی و به آن حمله کردند، وسایل‌شان را شکستند و مسئولان و کارمندان را تهدید به مرگ کردند. زهرا حالا یکی از زنان موفق کارآفرین افغانستان است، بیش از ۴۰۰ زن با او همکاری می‌کنند و محصولاتش به کشورهای مختلف صادر می‌شوند.

#ویدیوی_روز #زنان #طالبان #زنان_افغانستان #افغانستان #صلح_با_طالبان

@Farsi_Iranwire

🔹 تجارت مخفیانه زیر سایه طالبان؛ نگرانی از بر باد رفتن دستاوردهای زنان

اگر قرار باشد صلح با «طالبان» تن و بدنی را بلرزاند، این زنان افغانستانی هستند که بیش از هر قشر دیگری نگران از بین رفتن امنیت‌شان و دست‌آوردهایی هستند که طی یک دهه اخیر کسب کرده‌اند.

طالبان برای زنان یعنی ممنوعیت‌های بسیار؛ از تحصیل و خروج از خانه گرفته تا حجاب اجباری و شلاق خوردن و سنگسار شدن در ملاءعام. جهانیان اما انگار که چشم به روی جنایت‌های بی‌شمار این گروه بسته‌اند و دل در گرو صلحی دارند که زنان آن سرزمین را نگران کرده است.

چه بسیار از آن‌ها که جان سالم از حکومت طالبان به در برده و سخت کوشیدند به زنان دیگر، به ویژه آن‌ها که تنها مانده‌ بودند، قدرت و شجاعت ببخشند. یکی از آن زنان، «زهرا کاظمی» نام دارد که در تمام مدت حکومت طالبان، مخفیانه تجارت کرد و به زنان بسیاری روزی رساند. محصولات او حالا جهانی شده‌اند بدون آن‌که جهانیان بدانند در آن دوران وحشت‌زا، چه از سر گذراند.

جنگ‌های داخلی افغانستان، کابل، پایتخت این کشور را به ویرانه‌ای تبدیل کرده بودند. هزاران زن تنها و کودک یتیم و بی‌سرپناه ماحصل این جنگ‌ها بود. شکل‌گیری حکومت طالبان اما نه تنها مرحمی بر زخم‌های بی‌شمار آن‌ها نگذاشت بلکه راه نفس کشیدن را هم بر مردمان افغانستان بست. در آن روزگار که زنان را به شلاق می‌بستند، اعدام می‌کردند و به بردگی می‌گرفتند اما زنانی هم بودند که مشت‌های خود را گره کردند تا به فریاد دیگر زنان برسند، به آن‌ها قدرت ببخشند و جلوی از بین رفتن‌شان را بگیرند؛ مثل زهرا کاظمی.

او که امروز در بخش تجارت صنایع دستی فعالیت می‌کند، بیش از ۴۰۰ زن با وی همکاری می‌کنند و محصولاتش در بازارهای کشورهای مختلف مثل کانادا و استرالیا مشتری دارند، مسیر پر پیچ و خم و پرخطری را پشت‌‌سر گذاشته است.

ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #افغانستان #طالبان #صلح_با_طالبان #کابل #زنان_کارآفرین #زهرا_کاظمی #زنان_و_طالبان

@Farsi_Iranwire

🔹 عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری

مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش ‌شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش ‌کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم ‌کرده بودند.

زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.

یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.

دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان‌ توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.


ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران

@Farsi_Iranwire

🔹 عارفه پیکار؛ از ساخت مدرسه دخترانه در زمان طالبان تا کاخ ریاست‌جمهوری

مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش ‌شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش ‌کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم ‌کرده بودند.

زنان زیر حکومت طالبان هیچ امنیتی نداشتند و این گروه تروریستی می‌توانست آن‌ها را در اختیار خود بگیرد. برای همین، حالا که مذاکرات صلح با این گروه جریان دارد، زنان بیشترین وحشت را دارند که از آن دوره حاکمیت جان سالم به در برده‌اند؛ زنانی که مخفیانه تدریس یا تحصیل می‌کردند و در ناامنی، روز و شب می‌گذراندند.

یکی از این زنان، «عارفه پیکار» است که کودکی خود را در مهاجرت گذراند و در دوران حکومت طالبان، مخفیانه مدرسه‌ای تاسیس کرد که حالا از جمله بزرگ‌ترین مدارس افغانستان است. او طی سال‌ها فعالیت برای ارتقای وضعیت زنان افغانستان، حالا معاون دوم ریاست جمهوری این کشور است. اما نگران است که مذاکرات صلح و قدرت‌گیری بیشتر طالبان باز هم زنان را قربانی سیاست کند.

دو سال آخر حکومت طالبان در افغانستان بود که عارفه پیکار ساختمانی را برای تحصیل مخفیانه دختران افغانستانی در شهر «غزنی» برپا کرد؛ ساختمانی که گاه پایگاه نظامی طالبان بود و گاه مکانی برای تحصیل زنان. او در دوره حکومت طالبان‌ توانست دست‌کم ۱۰۰ دختر را زیر سقف این ساختمان جمع کند و به آن‌ها خواندن و نوشتن یاد بدهد. اگرچه نه خودش و نه مدرسه از هجوم طالبان در امان نبودند. او بارها مورد تهدید قرار گرفت و حتی مدرسه‌‌اش توسط طالبان به آتش کشیده شد.


ادامه گزارش باقر ابراهیمی را اینجا بخوانید👇
#زنان #زنان_افغانستان #زنان_و_طالبان #صلح_با_طالبان #عارفه_پیکار #تحصیل_دختران

@Farsi_Iranwire