🔹گرفتاری کاروان مهاجران افغانستانی در دام طالبان

شهروندان افغانستانی وطن خود را به خاطر ناامنی، فقر و بیکاری و نزدیک بودن مرگ به لحظه‌هایشان، ترک می‌کنند و به ایران می‌روند. آن‌ها معمولا قاچاقی راهی ایران می‌شوند، به شهر مرزی «نیمروز»‌ می‌روند، قاچاق‌بر پیدا می‌کنند و جان و مال‌ خود را در اختیار او قرار می‌دهند تا بلکه چشم‌اندازی نسبت به آینده برایشان به ارمغان آید. میان این مهاجران غیرقانونی، شماری کودک وجود دارند که تحصیل در وطن را ترک کرده‌اند تا بلکه برای کمک به تامین معیشت خانواده‌‌های خود، کارگری کنند. این کودکان در غیرانسانی‌ترین شرایط، میان مرزها جابه‌جا می‌شوند و از خشونت‌های عریان، جان سالم به در می‌برند؛ البته نه همگی آن‌ها.

روایت زیر داستان سفر قاچاقی موسی ۱۷ ساله است.

***

«سیدموسی سجاری» در نوروز ۱۳۹۷ وقتی فقط ۱۷ بهار از زندگی‌اش را گذرانده بود، از ولایت [استان] بلخ به سمت ایران رهسپار شد. او به همراه شش نفر از هم‌محله‌ای‌هایش تصمیم گرفت به جای انتظار و تلاش برای اخذ ویزا، به قاچاق‌بر دو میلیون و ۵۰۰هزار تومان بپردازد و به ایران برود. آن‌ها دل به وعده‌های قاچاق‌بر داده بودند که بدون دردسر مرز به مرز تا مقصد می‌رسند؛ سفری که او را تا مرز خفگی پیش برد.

او «سلطان» را برگزید که انگار در باند قاچاق انسان فعالیت می‌کرد و برای خودش کارت ویزیت هم داشت: «بازار قاچاق‌بران در "نیمروز" گرم بود. تعدادشان زیاد بود و هر کدام مسافران را به سمتی می‌کشیدند تا آن‌ها را قانع کنند. امتیاز می‌دادند که ما راحت‌تر می‌بریم، از راه‌های خوب راهی می‌شوید یا مثلا در ایران آدم زیاد داریم که شما را به‌سادگی از مرز رد کنند و به شهری که می‌خواهید برسانند.»

#شهروندخبرنگار #قاچاق_انسان #طالبان_در_افغانستان #قاچاق_کودکان

جزئیات بیشتر گزارش را در اینجا بخوانید:👇
@Farsi_Iranwire