🔥 دژ و آتشکده زرتشتیان #مانداگارانا
در شهر #مرند #آذرآبادگان ( آذربایجان )

مَرَند یکی از شهرهای کهن استان #آتورپاتکان خاوری است که در ۶۵ کیلومتری #تبریز قرار دارد. منطقه باستانی مرند دستکم چهار واحد آتشکده بزرگ به نام‌های: آتشکده مانداگارانا، گرگر، مزگید و آتشکده مرکید دارد.

🔥 دژ و آتشکده مانداگارانا در شهر مرند و در جایی به نام کول‌تپه یا گول‌تپه بنا شده است، کول یا گول به گویش بومی به چم آتش و خاکستر است. ویرانه‌های باستانی یک آتشکده در میان این دژ خشتی، این ویژگی را درست میداند.

#هرودوت، #گرنفون و #بتلمیوس در ۲۲۰۰ سال پیش، از مَرَند با نام مانداگارانا یاد کرده‌اند. بنابراین، به‌نظر میرسد شهر مرند نامش را از این مکان باستانی گرفته باشد. این دژ ۶۰۰۰ سال پیشینه دارد، شهر مرند از شهرهای باستانی ایران است که به روزگار آشوری و کلدانیان رفت وآمد فراوانی داشته است. #مینورسکی، این دژ را بازمانده از آن دوران میداند که در یورش سارگون دوم پادشاه آشور ویران شده است.

#ویلیامز_جکسون باور دارد از این دژ تا دوران #ساسانیان نیز استفاده شده وپس از تازش #تازیان مسلمان ویران گشته است.

دل جهانست ایرانشهر 🔥

پاینده ایران

#هرودوت: #ایرانیان به #آتش به چشم یک ایزد می‌نگرند و هرگز آن را آلوده نمی‌کنند

#استرابون: مُغان پاسدار و نگهبان آتشی هستند که هرگز خاموش نمی‌شود و روزها در #آتشکده برابر #آتش نیایش می‌کنند

چند ترانه که در #جشن_سده در #ایرانزمین:
سد به سَده
سی به گله
پنجاه به نوروز

سده سده دهقانی
چهل کنده سوزانی
هنوز گویی زمستانی

ناقالی آی ناقالی
چهل رفته
پنجاه مانده

بوته بوته پشته پشته
چوب و هیزم هیمه هیمه
پشت بر بیداد و سرمای زمستان
دست در دستان مهر انگیز یاران
ذلف در ذلفان باد
تا رَوَد سرما و تاریکی ز یاد
نغمه‌های شادی و دیده پرآب
پر هیاهو، پر توان و پر شتاب
در شِکفتن پر فروغ از آتش مهر سده
پر زجوشش همچو آتش در دل آتشکده
دست افشان پر غرور و پر ز نور
پای کوبان چون نسیم از دشت دور
مهر بر رخسار بهمن
روز مهر و ماه بهمن
می‌تراود بوی عشق و بوی نار
از تپش‌های زمین بر بام یار
مهر و دلجویی به جشنی باستان
از شکست سردی و یاد بهاران
شادمانی، شادنوشی
دیرزیوی با شادزیوی
شادی از مهرِ فروزان سده
بهر پیمانداری می در درون میکده
گاه تازش بر نگاه خشمگین شام تار
باد فرخنده فزون و باد هردم پایدار

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی

دوم فوریه:
فوریه سال ۵۵۳ ترسایی ـ نگر «ژوستی نی ان» درباره #ایرانیان

«پروکوپیوس» تاریخ نگار رومی زاده فلسطین در یادداشتهای روزانه خود ، در ذیل روزی که پس از آن با همسانی گاهشمار روشن شده دوم فوریه سال ۵۵۳ ترسایی است نوشته است : " امروز نسخه بنیادین ( دستخط خودش ) تاریخی را که نوشته ام و عنوانش را « جنگها » قرار داده ام به امپراتور « ژوستی نی ان » دادم . پس از مروری کوتاه گفت : گرچه به سود ما ــ رومیان ــ نیست و باعث تزلزل روحیه می شود ، اما جا داشت که می نوشتی که « ژوستی نی ان » عقیده دارد که در خون پارسیان (سربازان ایرانی ) یک ماده اختصاصی وجود دارد که باعث می شود ترس نداشته باشند ، بی باک و مغرور باشند و تسلیم نشوند . اگر هم احیانا اسیر شوند ، برخلاف سربازان سایر ملل دربرابر فاتح زانو نزنند و عجز و لابه نکنند. بازور نمی شود اسیر ایرانی را به بیگاری وادار کرد و یا با شکنجه غرور و شخصیتش را شکست . من نمی دانم ایران چه آبی دارد که بذر « نهایت میهندوستی » را در جان مردمش پرورش می دهد و.... "

پروکوپیوس تاریخ « جنگها » را در هشت نسک نوشته و عمدتا گزارش جنگهایی است که خود بیننده حقیقی آنها بوده و سه بخش از این تاریخ اختصاص به سه جنگ «ژوستی نی ان» با ایران دارد. بخشهای دیگر در پیوندبه جنگهای روم با « گوتها » و جنگهای شمال آفریقاست. پروکوپیوس در همه جنگهایی که ژنرال « بلی ساریوس » در آنها شرکت داشت همراه او بود.
با این که این تاریخ نگار کوشیده است تا سستی رومیان را آشکار نسازد ، در چندین مورد از انضباط و ایستادگی سربازان ایران ستایش کرده و نوشته است ؛ سرباز ایرانی بدون تصمیم فرمانده خود نا ممکن است دست به عقب نشینی و فرار بزند . وی در باره تاکتیک یگانهای ارتش ایران نوشته است که ایرانیان تلاش می کنند که میدان جنگ را گسترده کنند. آنان پیادگان را در دسته های کوچک در سنگرها جایگیری می کنند و سواران نیز در دسته های کوچک و گوناگون می کوشند که سرباز سوی دیگر را به کمینگاه پیادگان بکشانند و در دست آنان رها سازند . رومیان از این تاکیتیک بیزارند و اصولا از میدان جنگ که گستردگی زیاد داشته باشد واهمه دارند و....
#پروکوپیوس تاریخ جنگها را به سبک توسیدیدس نوشته است تا #هرودوت.
این تاریخ نگار قسمتهایی از یادداشتهای روزانه و یادمان های شخصی که آنها را بدون پش رو گیری ملاحظات تهیه کرده در نسک دیگرش با سرنویس « تاریخ محرمانه » گفته است . نوشته های این تاریخ نگار به زبان یونانی است.
ژوستی نی ان هم دوره #خسرو_انوشیروان بود.......

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

🔸پیروزی بر «انشان» و برآمدن دودمان هخامنشيان - اشاره ديگري به انديشه هاي کوروش
بر پایه نوشته های #هرودوت و ساير تاریخ نبیسان كه در زمينه تاريخ ايران باستان پژوهش كرده اند و یافته های باستانشناسان، هخامنش از بزرگان پارس در نخستين ماه پاييز (اکتبر) سال 675 پيش از زادروز شهر «انشان ‏Anshan» قرارگرفته در 46 كيلومتری شمال شيراز امروز را به دست گرفت كه آغاز برآمدن دودمان بزرگ #هخامنشيان است. شهر «انشان» يكي از دو پايتخت ايلام بود. پايتخت ديگر ايلام؛ شهر شوش بود. هفت دهه پس از آن، #كوروش دوم (كوروش بزرگ) با چیره گی بر بابل شاهنشاهی ایرانشهر را کامل و در اكتبر سال 539 پيش از زادروز در همين شهر آن را بازنمون داشت كه فرانمون آن در استوانه كوروش آمده است. اين استوانه سفالی كه در موزه بريتانيا نگهداری مي شود در سال 1879 در یافته های باستان شناسي بابل به دست آمد. همين استوانه نخستين منشور ملل و جارنامه حقوق انسان شناخته شده كه دستکی ارجمند و از افتخارات بشر است. در اين استوانه، كوروش از يك حكومت جهانی آمیخته از ملل همبسته ،خودسالار و حقوق برابر نام برده و تاكيد بر پاسداشت حقوق و آزادی هاي انسانی و حكومت كردن با خوشنود ملت و پدافند جان و مال و آبرو افراد و ساخت دنيايي به دور از ترس،و بي قانوني ياد كرده است.
پس از #هخامنش، به ترتيب تيسپسTeispes، كوروش نخست، آريارامنسAriaramnes و كامبيز نخست بر پارس به پايتختي انشان حكومت كرده بودند. كوروش دوم (بزرگ) نوه پادشاه آن هنگام ماد بود. پدر كوروش با آرمان یکپارچه ساختن دو تیره ايراني ماد و پارس با «ماندانا» دختر پادشاه ماد كه مادر او نيز دختر پادشاه ليدی بود زناشویی کرد . بنابراين كوروش خود را وارث حكومت همه ايران زمين مي دانست و كشور را يكپارچه كرد و زير چشم يك دولت مركزی قرار داد. وی به اخلاقيات و شئون انساني رویکردی ویژه داشت و جنگ او با قوم ماساگتائه در منطقه «فرارود»بیشتربه اين دليل بود كه اين قوم پاسداشت زناشویی را نگاه نمیداشت و همبستر شدن زن و مرد در باشندگی ديگران ( عموم ) را بدی نمي دانستند، و چون از استپ هاي شمالي تر به دامنه تاجيكستان امروز نزديك شدند، كوروش خواست كه با اسلوب زندگاني و روش معاشرت های آنان به ايران زمين وارد شود كه به جنگشان شتافت كه در سال 529 پيش از زادروز جان باخت و جسم او را همان گونه كه سپارش كرده بود به زادگاهش بازگردانيدند و در پاسارگاد خاکسپاری کردند و آرامگاه او در درازای بیست و پنج سده از گزند زمانه در امان مانده و به ما رسيده است و اينك رسالت پدافند و نگاهداری از آن بر عهده همه ایرانشهری تباران است.

دل جهانست ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#پیمان_نوین
🔥
💎

🔥 دژ و آتشکده زرتشتیان #مانداگارانا
در شهر #مرند #آذرآبادگان ( آذربایجان )

مَرَند یکی از شهرهای کهن استان #آتورپاتکان خاوری است که در ۶۵ کیلومتری #تبریز قرار دارد. منطقه باستانی مرند دستکم چهار واحد آتشکده بزرگ به نام‌های: آتشکده مانداگارانا، گرگر، مزگید و آتشکده مرکید دارد.

🔥 دژ و آتشکده مانداگارانا در شهر مرند و در جایی به نام کول‌تپه یا گول‌تپه بنا شده است، کول یا گول به گویش بومی به چم آتش و خاکستر است. ویرانه‌های باستانی یک آتشکده در میان این دژ خشتی، این ویژگی را درست میداند.

#هرودوت، #گرنفون و #بتلمیوس در ۲۲۰۰ سال پیش، از مَرَند با نام مانداگارانا یاد کرده‌اند. بنابراین، به‌نظر میرسد شهر مرند نامش را از این مکان باستانی گرفته باشد. این دژ ۶۰۰۰ سال پیشینه دارد، شهر مرند از شهرهای باستانی ایران است که به روزگار آشوری و کلدانیان رفت وآمد فراوانی داشته است. #مینورسکی، این دژ را بازمانده از آن دوران میداند که در یورش سارگون دوم پادشاه آشور ویران شده است.

#ویلیامز_جکسون باور دارد از این دژ تا دوران #ساسانیان نیز استفاده شده وپس از تازش #تازیان مسلمان ویران گشته است.

پاینده ایران

دوم فوریه:
فوریه سال ۵۵۳ ترسایی ـ نگر «ژوستی نی ان» درباره #ایرانیان

«پروکوپیوس» تاریخ نگار رومی زاده فلسطین در یادداشتهای روزانه خود ، در ذیل روزی که پس از آن با همسانی گاهشمار روشن شده دوم فوریه سال ۵۵۳ ترسایی است نوشته است : " امروز نسخه بنیادین ( دستخط خودش ) تاریخی را که نوشته ام و عنوانش را « جنگها » قرار داده ام به امپراتور « ژوستی نی ان » دادم . پس از مروری کوتاه گفت : گرچه به سود ما ــ رومیان ــ نیست و باعث تزلزل روحیه می شود ، اما جا داشت که می نوشتی که « ژوستی نی ان » عقیده دارد که در خون پارسیان (سربازان ایرانی ) یک ماده اختصاصی وجود دارد که باعث می شود ترس نداشته باشند ، بی باک و مغرور باشند و تسلیم نشوند . اگر هم احیانا اسیر شوند ، برخلاف سربازان سایر ملل دربرابر فاتح زانو نزنند و عجز و لابه نکنند. بازور نمی شود اسیر ایرانی را به بیگاری وادار کرد و یا با شکنجه غرور و شخصیتش را شکست . من نمی دانم ایران چه آبی دارد که بذر « نهایت میهندوستی » را در جان مردمش پرورش می دهد و.... "

پروکوپیوس تاریخ « جنگها » را در هشت نسک نوشته و عمدتا گزارش جنگهایی است که خود بیننده حقیقی آنها بوده و سه بخش از این تاریخ اختصاص به سه جنگ «ژوستی نی ان» با ایران دارد. بخشهای دیگر در پیوندبه جنگهای روم با « گوتها » و جنگهای شمال آفریقاست. پروکوپیوس در همه جنگهایی که ژنرال « بلی ساریوس » در آنها شرکت داشت همراه او بود.
با این که این تاریخ نگار کوشیده است تا سستی رومیان را آشکار نسازد ، در چندین مورد از انضباط و ایستادگی سربازان ایران ستایش کرده و نوشته است ؛ سرباز ایرانی بدون تصمیم فرمانده خود نا ممکن است دست به عقب نشینی و فرار بزند . وی در باره تاکتیک یگانهای ارتش ایران نوشته است که ایرانیان تلاش می کنند که میدان جنگ را گسترده کنند. آنان پیادگان را در دسته های کوچک در سنگرها جایگیری می کنند و سواران نیز در دسته های کوچک و گوناگون می کوشند که سرباز سوی دیگر را به کمینگاه پیادگان بکشانند و در دست آنان رها سازند . رومیان از این تاکیتیک بیزارند و اصولا از میدان جنگ که گستردگی زیاد داشته باشد واهمه دارند و....
#پروکوپیوس تاریخ جنگها را به سبک توسیدیدس نوشته است تا #هرودوت.
این تاریخ نگار قسمتهایی از یادداشتهای روزانه و یادمان های شخصی که آنها را بدون پش رو گیری ملاحظات تهیه کرده در نسک دیگرش با سرنویس « تاریخ محرمانه » گفته است . نوشته های این تاریخ نگار به زبان یونانی است.
ژوستی نی ان هم دوره #خسرو_انوشیروان بود.......

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎